Ο θρυλικός κόσμος του Τομ Γουέιτς στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης

Αθέατες πλευρές του πολύπλευρου και αιρετικού έργου του Τομ Γουέιτς έρχεται να διαφωτίσει η Γεωργία Συλλαίου με την πρωτότυπη παράσταση «Μια μικρή σταγόνα δηλητήριο» (A little drop of poison), που θα παρουσιαστεί στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης τη Δευτέρα 4 Απριλίου, στις 9 μ.μ.

Συμμετέχοντας στην ενότητα εκδηλώσεων «Μουσική & Λόγος», η γνωστή Ελληνίδα τραγουδίστρια, μουσικός και συγγραφέας ανιχνεύει τον μουσικό και ποιητικό κόσμο του μυθικού τραγουδοποιού, συνθέτη και ηθοποιού από την Καλιφόρνια, προσεγγίζει, μέσω νέων δρόμων, τις ιδιαίτερες πτυχές της καλλιτεχνικής του υπόστασης και ερμηνεύει, βάσει των δικών της καταβολών, τις  ετερόκλητες επιδράσεις των συνθέσεών του.

Τραγούδια νοτισμένα με αλκοόλ

«Θα είναι μια νύχτα με μπέρμπον και βροχή, ιδιόρρυθμες νότες και πολλά χρώματα», προαναγγέλλει η Γεωργία Συλλαίου, παραπέμποντας στις νοτισμένες με δόσεις αλκοόλ και απόσταγμα ευαισθησίας δημιουργίες του Τομ Γουέιτς.

Με τη συνδρομή των Φίλιππου Κωσταβέλη (πιάνο), Αγαμέμνονα Μάρδα (κοντραμπάσο) και James Wylie (σαξόφωνο), η Ελληνίδα μουσικός θα αποδώσει 14 τραγούδια του αντισυμβατικού δημιουργού, όπως «Αλίκη» (Alice), «Σπασμένα Ποδήλατα» (Broken Bicycles), «Όλος ο Κόσμος Είναι Πράσινος» (All The World Is Green) και «Το Κομμάτι Που Ξεφορτώνεσαι» (The Part You Throw Away).

Μάλιστα, στη ροή της παράστασης, η οποία θα φιλοξενηθεί στο φουαγιέ του κτηρίου Μ1, έχει επιλέξει να παρεμβάλει, μεταφρασμένα στην ελληνική γλώσσα, ποιήματα του Τομ Γουέιτς, όπως και δικά της κείμενα, που είναι γραμμένα στο πνεύμα της ποίησής του, σε μουσική του Φίλιππου Κωσταβέλλη.

«Ο Τομ Γουέιτς παράγει συχνά ήχους απόκοσμους, “παίζει” πάρα πολύ με τα ηχοχρώματα, επιδίδεται σε εκπληκτικές ενορχηστρώσεις, καταργεί τις φόρμες και υπερβαίνει το καθιερωμένο ύφος αρκετών μουσικών ειδών.  Αφήνει το προσωπικό του αποτύπωμα παντού και έχει διαμορφώσει το δικό του, ατομικό ιδίωμα», λέει η Γεωργία Συλλαίου, η οποία ερευνά και παρουσιάζει το σύμπαν του Αμερικανού δημιουργού εδώ και 16 χρόνια.

Ονειρικές εικόνες, γοητευτικοί εφιάλτες

Η πρώτη προσέγγιση με το έργο του Τομ Γουέιτς έγινε το 2000, όταν η ίδια ηχογράφησε δύο τραγούδια του στο CD με τίτλο «Η Μπαλάντα των Πειρατών». Αυτήν τη φορά η Γεωργία Συλλαίου εστιάζει την ερμηνευτική ματιά της στις ευρωπαϊκές επιρροές του Τομ Γουέιτς, στη λυρική διάσταση του έργου του και στην υφή της ποιητικής τέχνης του. Το τετραμελές σχήμα στο οποίο προΐσταται,  επιχειρεί τη δική του, αυτόνομη ανάγνωση στις μπαλάντες του θρυλικού τραγουδοποιού από την Καλιφόρνια, στις ονειρικές εικόνες και στους γοητευτικούς εφιάλτες του, στο γκροτέσκο κλίμα τσίρκου και καμπαρέ που παράγει με τις εμφανίσεις του, όπως επίσης και στις επιρροές του από τη μουσική της Ιρλανδίας και τον Μπέρτολτ Μπρεχτ.

Με μια σταγόνα φαρμάκι

Ο τίτλος της μουσικής παράστασης έλκει την προέλευσή του από το φερώνυμο ποίημα του Τομ Γουέιτς («Μια μικρή σταγόνα δηλητήριο» / «A little drop of poison»).

«Αυτός ο τίτλος παραπέμπει, εκτός των άλλων, και στον τρόπο που αντιμετωπίζω εγώ η ίδια τη γενέθλια πόλη μου, τη Θεσσαλονίκη, αλλά και τη χώρα μου. Τις αγαπώ μεν, αλλά πάντα υπάρχει μια σταγόνα φαρμάκι. Βεβαίως, όσο μεγαλώνω, ανατρέχω στο παρελθόν και κάνω αποτίμηση της έως τώρα πορείας μου. Δεν έχω πλέον το θυμό της πρώτης μου νιότης και αντικρίζω με συμπάθεια, αλλά και τρυφερότητα ακόμη και αυτό που θεωρώ ότι μου έχει “χαρίσει” φαρμάκι», αναφέρει η Γεωργία Συλλαίου.

«Έχει κρυώσει ο κόσμος…». Αναφερόμενη στο δηλητήριο που έχει διαποτίσει, όπως διαπιστώνει, την εποχή μας, σημειώνει: «Ας τολμήσουμε επιτέλους να πούμε ορισμένες λέξεις που φαντάζουν παλαιομοδίτικες. Πού είναι σήμερα η ηθική; Πού βρίσκεται η αγάπη, η τρυφερότητα; Έχει κρυώσει ο κόσμος. Ζούμε σ΄ έναν αιώνα πολύ δύσκολο, όπου οι άνθρωποι μοιάζουν να είναι χαμένοι. Για να μη μιλήσουμε για τη γλώσσα μας, που συνεχώς φτωχαίνει, αλλά και τη μουσική μας, όπου επικρατεί το εύπεπτο».

Η ίδια αναζητεί συχνά ψυχικό και καλλιτεχνικό καταφύγιο στο έργο του Τομ Γουέιτς, τονίζοντας ότι αυτό που εξακολουθεί να την εμπνέει είναι «η επιμονή του στο όνειρο και ο αυτοσαρκασμός του, το θάρρος του να ζει, όπως ο ίδιος πιστεύει, σ΄ έναν κόσμο που δεν τον ευνοεί ιδιαιτέρως, η δύναμή του να δημιουργεί σύμφωνα με τις προσωπικές εμμονές του».

«Δε θα ήθελα όμως να τον γνωρίσω!» Αν και έχει δώσει σειρά συναυλιών στην Ευρώπη, ο Τομ Γουέιτς δεν έχει  επισκεφθεί ποτέ στην Ελλάδα. Γνωρίζει, ωστόσο, την ερωτική σχέση που έχει αναπτύξει η Γεωργία Συλλαίου με το ποιητικό σύμπαν του.

«Έχει μάθει ότι ασχολούμαι επί σειρά ετών με το έργο του, μέσω της εταιρίας  παραγωγής που διαθέτει. Δε θα ήθελα όμως να τον γνωρίσω! Δεν αντέχω άλλη απομυθοποίηση. Προτιμώ περισσότερο την εικόνα που μας έχει χαρίσει ο ίδιος για τη μουσική και την ποίησή του. Προτιμώ την αγάπη μου για έναν συγκλονιστικό δημιουργό που μου έδωσε πολλά», καταλήγει η Γεωργία Συλλαίου.

Σύντομο απόσπασμα από το συγγραφικό έργο της Γεωργίας Συλλαίου

Τόμας Άλαν Γουέιτς, πώς τη βγάζεις;

« (…) νύχτες με μπέρμπον και βροχή
» τραγουδώ τα τραγούδια που ήθελες, Τόμας Άλαν Γουέιτς, εκείνα τα τραγούδια που κανείς δεν ήθελε να θυμάται, τα σβήνανε με μανία από τις κασέτες, τα καίγανε με την καύτρα του τσιγάρου ίσα στην καρδιά των τραγουδιών σου, καίγανε τη σάρκα των τραγουδιών σου, Τόμας Άλαν Γουέιτς, και συ τους γελούσες πάλι κατάμουτρα, γιατί τα τραγούδια σου θα ακούγονταν ξανά την επόμενη μέρα.
» νύχτες με μπέρμπον και βροχή (…) ».

Από τη συλλογή αφηγημάτων «Στο ακρωτήρι», Εκδόσεις Οδός Πανός, 2012