Με αφορµή το πρόσφατο βιβλίο Ὑπό τὴν παπαδιαµαντικὴν δρῦν (Εστία, 2017), ο Γιάννης Κιουρτσάκης συνοµιλεί εδώ µε τον συγγραφέα Λάκη Προγκίδη, δηµιουργό του παρισινού περιοδικού L’atelier du rοman.
Ξεκινώντας επίσης από τον Παπαδιαµάντη, ξανοίγεται στα γενικότερα προβλήµατα που θίγει ο ρηξικέλευθος κριτικός. Για την κριτική ως συν-δηµιουργία που χαρίζει στο λογοτεχνικό έργο νέα ζωή για νέους αναγνώστες. Για το µυθιστόρηµα που, εξερευνώντας το µυστήριο κάθε συγκεκριµένου προσώπου, καταφάσκει την ανθρώπινη ελευθερία ενάντια στην αντικειµενοποίηση του ανθρώπου. Για την τέχνη ως δηµιουργική αυθυπέρβαση του εγώ προς τον συνάνθρωπο και πηγή του πολιτισµού. Για την αλαζονεία της νεωτερικής ∆ύσης και της
οικουµενικής σήµερα κατάρρευσης των αξιών. Για τη νεοελληνική ταυτότητα όπως αποκαλύπτεται στα παπαδιαµαντικά πρόσωπα…
Ένας στοχαστικός λογοτεχνικός διάλογος θρεµµένος µε τις απορίες και τον θαυµασµό του συγγραφέα απέναντι στο πρωτοποριακό κριτικό έργο του Παπαδιαµάντη, µε την πεποίθηση ότι το χρειαζόµαστε όλοι και ότι µόνο µε πολλούς παρόµοιους διαλόγους είναι δυνατό να στεριώσουν τα άξια έργα σ’ έναν καιρό όπου όλα µοιάζουν καταδικασµένα να φέρουν ηµεροµηνία λήξεως…
Ερευνητικό, δοκιµιακό ή µυθιστορηµατικό, ολόκληρο το έργο του Γιάννη Κιουρτσάκη, όπως αποκρυσταλλώνεται µε τον χρόνο, είναι ένας διαρκής διάλογος: µε τους δασκάλους του, τους φίλους του, τον αναγνώστη· µε την ελληνική λαϊκή παράδοση και τον ευρωπαϊκό πολιτισµό· µε τους αγαπηµένους του νεκρούς, τις νεότερες γενιές και τους αγέννητους· µε τον ίδιο του τον εαυτό. Πίσω από την ποικιλία των θεµάτων υπάρχουν τρεις σταθεροί άξονες: η ταυτότητα, ατοµική ή συλλογική, ως αναπόφευκτη σχέση µε τους άλλους· η δηµιουργία, ως µοναδικό θεµέλιο ενός ζωντανού πολιτισµού· η αναζήτηση µιας ανθρώπινης ζωής στους δύσκολους καιρούς.
