Οι αυτοσχεδιαστικές βραδιές στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων συνεχίζονται, διευρύνοντας τα όρια της σύμπραξης: καλεσμένος του Costinho την Πέμπτη 12 Μαρτίου είναι ο εικονοποιός/εικονοκλάστης KAA (Kazimir Anaphora Assembly), κατά κόσμον Κωνσταντίνος Νησίδης, που επεξεργάζεται ζωντανά διαδραστική, κινούμενη εικόνα, πειράζοντας, καταστρέφοντας, αναδομώντας.
Ήχος και εικόνα σε αλληλεπίδραση σε πραγματικό χρόνο και χώρο, εναλλάσσοντας συνεχώς ρόλους μεταξύ στατικότητας και κίνησης, προς άγνωστη κατεύθυνση.
Για τον Costinho
Ο Costinho, κατά κόσμον Κωστής Ζουλιάτης, αυτοπροσδιορίζεται ως ένας εργάτης της μουσικής πράξης. Γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε στην Κέρκυρα, έπαιξε, έμαθε, παίζει, μαθαίνει. Έχει εμπλακεί στη δημιουργία διαφόρων μουσικών σχημάτων (Night On Earth, Paracroussis, Fidel Son, Jukejoint Alligators, Ρεμπετέητορς) τα οποία λειτουργούν σε ένα ευρύ φάσμα συνθηκών, από τη σύνθεση μέχρι τον επικίνδυνο αυτοσχεδιασμό και την ηχητική τρομοκρατία. Το ίδιο κάνει και κατά μόνας. Του αρέσει να βάζει ταμπέλες στη μουσική, κυρίως σε αυτές που δείχνουν αδιέξοδο. Πιστεύει στην αρμονία, αλλά όχι απαραίτητα αυτή του ωδείου. Διαχειρίζεται άσπρα και μαύρα πλήκτρα, κουμπιά, χορδές, ενώ με τα πόδια κάνει πετάλι. Το αποτέλεσμα είναι ήχοι και θόρυβοι, συνέχειες και ασυνέχειες, αφηγήσεις για την πόλη, για τους δρόμους και τους ανθρώπους που συναντά εκεί, με τρόπο που να προκύπτουν αλήθεια και αμυχές στα χέρια και στη σκέψη.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Στις συνεργασίες και στις συμπράξεις του επί σκηνής και στο στούντιο βρίσκει κανείς τους Θανάση Παπακωνσταντίνου, Νίκο Τουλιάτο, Νίκο Βελιώτη, Θοδωρή Ζιούτο, Φώτη Σιώτα, Johniethin, Dayna Kurtz, Mathieu Jeannot, Ramona Córdova κ.α. Ως μέλος του Συνόλου ελεύθερου αυτοσχεδιασμού του τμήματος μουσικών σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, έχει συνευρεθεί με τους Joe Tornabene, Σαβίνα Γιαννάτου, Ανδρέα Μνιέστρη, Δήμο Δημητριάδη, Ζουμαδοστελή κ.α.
Κάνει μουσική για το θέατρο (Αλεξάνδρεια, Περσινή Αρραβωνιαστικιά, Παρθενώνας, Από δω και πέρα μόνο χάπι εντ κ.α.), μουσική για εικόνες (Σωματείο Ρακοσυλλεκτών, Η φάκα, Sam Roma κ.α.), εικόνες για μουσικούς (Anaparastasis: Η ζωή και το έργο του Γιάννη Χρήστου 1926-1970, Πορτρέτο Δημήτρη Δραγατάκη), γράφει λέξεις για μουσικούς (John Coltrane, Luigi Nono, Alban Berg, Γιάννης Χρήστου κ.α.).
Με τους Night On Earth βρίσκεται σε δισκογραφία (Night On Earth stage/radio,
Second Hand) και στο πανί (Hoy no vengo a cenar, Κλέφτες, Ροζ). Εδώ και λίγους μήνες, καμαρώνει την πρώτη κυκλοφορία προσωπικών ήχων του, με τον εύγλωττο τίτλο «3» από το ευγενικό label Triple Bath — δουλειά που περιλαμβάνει από αυτοσχεδιασμό μέχρι προσπάθεια σύνθεσης musique concrète.
Για τον ΚΑΑ – Κωνσταντίνο Νησίδη
Ο Κωνσταντίνος Νησίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 2014 ή το 2011. Η ληξιαρχική πράξη γέννησης ψευδώς ενημερώνει τις τοπικές αρχές ότι είναι γεννηθείς το 1982. Τις δύο τελευταίες μέρες ασχολείται με τα visuals (.)(.), στόχος του πάντα ήταν να συνδυάζει την μπαρόκ αισθητική που τον διαπνέει με την μίνιμαλ που είναι της μοδός και του αρέσει εξίσου. Στα ελληνικά πράγματα και στη συνείδηση γνωστών και φίλων καθιερώθηκε με το προσωνύμιο “αρτίστας”, έπειτα από πολλά χρόνια αναβαθμίστηκε σε shiftpluslash (shift+/) και τώρα τελευταία σε “KAA – Kazimir Anaphora Assembly”
Περισσότερα για τον ίδιο ή τους ετερώνυμούς του μπορείτε αρχικά να βρείτε στο διαδίκτυο και στην προσωπική του ιστοσελίδα http://nissidis.gr.
Για τον αυτοσχεδιασμό
«Για τον αυτοσχεδιασμό ό,τι κι αν πεις είναι λίγο. Κυρίως γιατί ό,τι κι αν πεις, ο αυτοσχεδιασμός εκ των πραγμάτων το αναιρεί. Είναι αδύνατο να εννοήσεις ήχους, διαβάζοντας λέξεις. Παρ’ όλα αυτά, ο αυτοσχεδιασμός αναφέρεται στον πραγματικό χρόνο και αποτελεί την κατεξοχήν ζύμωση των δυνάμεων του πραγματικού χρόνου. Μεταξύ άλλων, αποτελεί μια ελάχιστη απόπειρα να δαμαστεί η ασυμβατότητα των διαφόρων τεχνολογιών και να συναντήσει η φόρμα το περιεχόμενο, μέσα σε μια συνθήκη δοκιμής, δοκιμασίας και πρότασης. Ο αυτοσχεδιασμός είναι σύνθεση σε πραγματικό χρόνο. Μια σύνθεση της οποίας η διαδρομή μοιράζεται με τον ακροατή από την πολύ αρχή της, από το απόλυτο μηδέν — με τέτοια εμπλοκή και συμμετοχή που δεν τον καθιστά απλά ακροατή. Χωρίς τίποτα προαποφασισμένο, η δυσκολία παραμένει η ίδια όπως με την εκτέλεση της πιο απαιτητικής σύνθεσης: να φτιάξεις μια μουσική στιγμή. Στον αυτοσχεδιασμό όλα γίνονται πιο άμεσα κι αυτή η αμεσότητα απαντάται τόσο στο χώρο όσο και στο χρόνο. Καταργούνται οι αποστάσεις, όλα διακυβεύονται και λίγα κερδίζονται. Όμως η ανάληψη του ρίσκου είναι το μεγαλύτερο κέρδος για όλους όσους βρίσκονται μαζί στον πραγματικό χρόνο και χώρο.
Ο αυτοσχεδιασμός είναι μια γενναιόδωρη μουσική διαδικασία, αφού δημιουργεί τη συνθήκη για μια επικοινωνία μεταξύ όλων. »
(Costinho)
