Ο Αναστάσιος-Αχιλλεύς Ζαφειρόπουλος-Τσίγκας σε ένα ρεσιτάλ πιάνου στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας

Το πιάνο στην εποχή μας είναι ένα όργανο αναγνωρίσιμο και δημοφιλές, του οποίου ο ήχος έχει συνδεθεί με πολλά είδη μουσικής. Αυτή ακριβώς η δυνατότητα του οργάνου να μιμείται και να δένει στο εκάστοτε μουσικό περιβάλλον αποτελεί διαχρονικό χαρακτηριστικό του οργάνου. Ωστόσο σήμερα, όταν λέμε πιάνο, σκεφτόμαστε έναν συγκεκριμένο ήχο που συνοδεύεται από ένα συγκεκριμένο άγγιγμα, ένα συγκεκριμένο βάθος πλήκτρων, μια συγκεκριμένη τοποθέτηση χορδών. Με δυσκολία διαχωρίζουμε ένα Steinway από ένα Yamaha ακουστικά, διότι οι διαφορές των σημερινών πιάνων είναι λεπτές και δύσκολα αναγνωρίσιμες ακόμα και στο εκπαιδευμένο αυτί.

Τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά αν κοιτάξουμε πίσω στον αιώνα του Διαφωτισμού, όπου το πιάνο άνθισε ως εφεύρεση και καθιερώθηκε έπειτα στη μουσική του δυτικού κόσμου. Στο πρώτο μέρος της συναυλίας που παρουσιάζει ο Αναστάσιος-Αχιλλεύς Ζαφειρόπουλος-Τσίγκας το κοινό θα απολαύσει ακούσματα λιγότερο γνώριμα, μιας άλλης εποχής, συμπεριλαμβανομένου και του πρώτου έργου που γράφτηκε ποτέ για το πιάνο. Το δεύτερο μέρος αποτελείται από ένα έργο-σταθμό του πρώτου μισού του δεκάτου ενάτου αιώνα, στον οποίο το πιάνο έχει σχεδόν ταυτιστεί με το ρεύμα του Ρομαντισμού λόγω της ικανότητάς του να εκφράζει την ιδιαιτερότητα των ανθρώπινων συναισθημάτων.

Πρόγραμμα

Lodovico Giustini (1685-1743)
– Σονάτα σε σολ ελάσσονα, op. 1 no 1 (1732)

Domenico Scarlatti (1685-1757)
– Σονάτα σε μι μείζονα, K. 206
– Σονάτα σε σι ελάσσονα, K. 87

Muzio Clementi (1752-1832)
– Σονάτα σε σι ελάσσονα, op. 40 no 2 (1802)

Frédéric Chopin (1810-1849)
– Σονάτα σε σι ελάσσονα, op. 58 (1844)

Αναστάσιος-Αχιλλεύς Ζαφειρόπουλος-Τσίγκας

Ο Αναστάσιος-Αχιλλεύς Ζαφειρόπουλος-Τσίγκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1996 από γονείς μουσικούς.

Από τα πρώτα του βήματα στη μουσική και μέχρι σήμερα είναι μαθητής της Αλίκης Πιαστοπούλου στο πιάνο, στην τάξη της οποίας πήρε δίπλωμα με Άριστα και ειδικό βραβείο (Ωδείο Μουσικοί Ορίζοντες, Ιούνιος 2014). Είναι επίσης πτυχιούχος Μουσικολογίας (Σορβόννη 2018) και διπλωματούχος Μουσικής Ερμηνείας, από την τάξη πιάνου των Olivier Gardon και Billy Eidi και συνοδείας τραγουδιού του Philippe Biros (PSPBB 2018).

Τον Ιούνιο του 2021 ολοκλήρωσε μεταπτυχιακό στην ιστορικά ενημερωμένη ερμηνεία με ειδίκευση στο φορτεπιάνο, στα πλαίσια του οποίου μελέτησε την πιανιστική κληρονομιά του δεύτερου μισού του 18ου αιώνα μέσα από μεθόδους διδασκαλίας της εποχής και ιδιαίτερα του Muzio Clementi (Σορβόννη IV, υπό την επίβλεψη της Jeanne Roudet και την πιανιστική καθοδήγηση των Edoardo Torbianelli, Piet Kujken, Luca Montebugnoli και Benjamin Steens). Ως φυσική συνέχεια της ασχολίας του με την έρευνα, την παλιά μουσική και τα όργανα εποχής έγινε δεκτός στο διδακτορικό πρόγραμμα docArtes (Orpheus Instituut, Γάνδη, από το Σεπτέμβριο του 2022, υπό την επίβλεψη του Tom Beghin), το οποίο ενσωματώνει στην ακαδημαϊκή έρευνα την καλλιτεχνική πρακτική.

Εκτός από ενεργές συμμετοχές σε σεμινάρια και διακρίσεις σε διαγωνισμούς πιάνου μετρά σημαντικές εμφανίσεις όπως στο Φεστιβάλ Αθηνών κι Επιδαύρου (Ιούλιος 2018) και στις Journées de pianoforte του Παρισιού (Μάιος 2019, Δεκέμβριος 2020). Αγαπά τη σύνθεση και την έρευνα ως σταυροδρόμι πολιτισμών, τεχνών κι επιστημών.