Το αφιέρωμα ξεκινάει στις 3 Φεβρουαρίου με το έργο «Ντάμα Πίκα» με τη Μάνια Παπαδημητρίου & τον Ανδρέα Μαυραγάνη, που θα παρουσιάζεται κάθε Κυριακή του Φεβρουαρίου.
Η νουβέλα «Ντάμα Πίκα» θεωρείται ένα από τα εξοχότερα δείγματα της πένας του Ρώσου ποιητή, δραματουργού και πεζογράφου Αλεξάντρ Πούσκιν (1799-1837). Η υποδοχή που επιφύλαξαν στο έργο οι συγγραφείς και οι αναγνώστες, στη Ρωσία και αλλού, του εξασφάλισε μια υψηλή θέση στην παγκόσμια λογοτεχνική παράδοση, ενώ ενέπνευσε και τον Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι να συνθέσει μια οπερατική εκδοχή της ιστορίας.
Σημείωμα της Μάνιας Παπαδημητρίου
«Η παράσταση μας είναι ένα μουσικό θεατρικό αναλόγιο.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Στηρίζεται στην μουσικοθεατρική αφήγηση και στην εναλλαγή του ρυθμού του λόγου με τη μουσική.
Η νουβέλα «Ντάμα Πίκα» παρουσιάζει με πολύ γλαφυρό τρόπο το πως γίνεται να τρελαθεί κάποιος από την ίδια του τη φιλοδοξία όταν αυτή ξεπερνάει τα όρια του εφικτού.
Σε μια εποχή τεράστιων κοινωνικών μεταβολών μέσα στη Ρωσία βλέπουμε να συγκρούεται ο δρόμος της ταπεινότητας και της εγκαρτέρησης με τον δρόμο του πάθους αλλά και της φιλοδοξίας, του ονείρου και του εύκολου πλουτισμού. Υπάρχει πράγματι ένα μυστικό. Είναι το μυστικό της επιτυχίας: να γίνεις μέσα σε μια νύχτα βασιλιάς. Μπορεί κάποιος να αφιερώσει όλη του την ύπαρξη στη διεκδίκηση μιας τέτοιας στιγμής; Με κάθε κόστος, μετερχόμενος κάθε μέσο θεμιτό η αθέμιτο; Ναι μπορεί!
Και μετά; Τι συμβαίνει με την συνείδηση του, όταν μένει μόνος με την ήττα; Τρελαίνεται. Κι αυτό μοιάζει το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου.
Αυτή η νουβέλα, που μοιάζει να είναι μήτρα πολλών άλλων κειμένων της ρωσικής μυθιστοριογραφίας και των τεράστιων μυθιστορημάτων του Ντοστογιέφσκι , έχει μια κρυφή γοητεία που στηρίζεται στο πώς ο ρυθμός αλλάζει μέσα σε ένα δέκατο του δευτερολέπτου, πάνω στο γύρισμα ενός χαρτιού που κερδίζει ή χάνει. Ενώ μπορεί ένας άνθρωπος να ζήσει χρόνια ολόκληρα φαινομενικά απαθής και αδιάφορος μόνο για να απολαύσει αυτή τη στιγμή της τεράστιας έντασης και τελικά, καθοριστικής οδύνης για όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Η «Ντάμα Πίκα» είναι το σύμβολο της διάψευσης του ονείρου, τη στιγμή ακριβώς που αυτό βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ στην πραγμάτωσή του. Δηλαδή, όχι στο πρώτο αλλά στο τρίτο χαρτί ενώ έχουν κερδίσει τα αλλά δύο. Η τρέλα ή ο θάνατος είναι πια, μετά από αυτό απλώς μια φυσιολογική εξέλιξη.
Η γριά και η ψυχοκόρη της είναι οι φορείς της ελπίδας που δεν ευοδώνεται.
Και η Μόσχα και η Πετρούπολη το πεδίο των παιγνίων που δεν είναι απλά ένα τραπέζι με απλωμένη μια τράπουλα αλλά ο ήχος του νου του ανθρώπου που τρώγεται να συγκρουστεί με τη μοίρα του νομίζοντας ότι είναι σε θέση να το αντέξει ενώ αποδεικνύεται ότι δεν είναι .
“Όπως τον έβλεπε να κοιτάζει από το παράθυρο της έφερε στο νου τη μορφή του Ναπολέοντα”. Αυτό το στοιχείο στο οποίο κανείς δεν δίνει σημασία στην αρχή όταν λέγεται, είναι και το σημαντικότερο στοιχείο για τον κεντρικό ρόλο του έργου
Επιχειρούμε με την αφήγηση και τις μουσικές παρεμβάσεις της Άννας Μουζάκη να σας δώσουμε ένα κομμάτι από την ανατριχίλα που νιώσαμε διαβάζοντάς το»
Η μουσική δημιουργία της παράστασης είναι της Άννας Μουζάκη
Αφήγηση: Ανδρέας Μαυραγάνης και Μάνια Παπαδημητρίου
Το βίντεο επιμελείται η Μάτα Καστρησίου
Θα ακολουθήσουν τον Μάρτιο η Φένια Παπαδόδημα και ο Γιώργος Παλαμιώτης με το έργο «Ο πέτρινος επισκέπτης (Δον Ζουάν)» και τον Απρίλιο ο Θοδωρής Οικονόμου και η Στέλλα Αντύπα με το έργο «Μότσαρτ και Σαλιέρι»
Υπό την αιγίδα του Ινστιτούτου Πούσκιν
