Διαβάζοντας και μελετώντας το έργο του Σάμουελ Μπέκετ «Περιμένοντας τον Godot» δεν μπορείς παρά να βρεθείς αντιμέτωπος με δεκάδες γρίφους. Από την αρχική αποκρυπτογράφηση του τίτλου, μέχρι πολλές άλλες στιγμές μέσα στο έργο, όπου ο Μπέκετ επιλέγει να συμπυκνώσει  με τρόπο γοητευτικό και να κρύψει νοήματα και πληροφορίες πίσω από τοπωνύμια, ονόματα, λογοπαίγνια και ρυθμούς. Δεν μπορείς, μελετώντας την ζωή του, να συνδέσεις αυτό το παιχνίδι δομής του κειμένου με την μόλις πριν λίγα χρόνια από την συγγραφή του έργου δράση του Μπέκετ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αναλαμβάνει να εφευρίσκει τρόπους κωδικοποίησης πληροφοριών στο κίνημα αντίστασης. Λίγα χρόνια μετά, επιλέγει να γράψει ένα έργο για την επιβίωση και συμβίωση, για τον χρόνο ,και την ποιότητα που επιλέγουν να δώσουν σε αυτόν δύο φίλοι που μετά από μια μακριά πορεία ζωής  γεμάτοι αγώνες και προσπάθεις, ελπίζουν πολλά από αυτό το ραντεβού με έναν κύριο Godot.  Αυτό το “παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού” που τόσο πολύ γοητεύει τον ίδιο τον Μπέκετ, είναι και για μας, που φτιάχνουμε μια παράσταση πάνω σε αυτό το έργο, μια πολύ ερεθιστική  και εμπνευστική διαδικασία. Καλούμαστε να αποκωδικοποιήσουμε λέξεις, γλωσσικά σχήματα, ρυθμούς, και ιστορικά στοιχεία ανασυνθέτοντας έτσι το πλαίσιο και τις καταστάσεις εντός των οποίων κινούνται οι ήρωες. Οι κώδικες που μπορείς να ανακαλύψεις, κώδικες υποκριτικής, κώδικες συγκεκριμένων ιστορικών περιόδων, κώδικες θεολογικοί, αλλά και κώδικες που χτίζονται αναγκαστικά και επαναλαμβάνονται στην διαδικασία της συμβίωσης, σε αναγκάζουν να αναζητήσεις την βαθύτερη ανάγκη του Μπέκετ να κρύβει τα πράγματα. Εικάζεις ότι αυτό δημιουργεί ένα τοπίο δράσης του έργου, στο οποίο η επικινδυνότητα δεν θα επέτρεπε κείμενα μη-κρυφά. Βιώνεις την χαρά της ανακάλυψης περισσότερο ίσως και από κείμενα κλασσικά γιατί σε αυτό κυρίως το έργο είναι σαν ο Μπέκετ να υποδηλώνει ότι αν δεν ανακαλυφθεί κάτι, αν δεν ξεριζώσεις την λέξη, το σχήμα της και τον ρυθμό της απλώς δεν υπάρχει τίποτα. Κανένα περιτύλιγμα ομορφιάς. Πόσο παράλληλη είναι αυτή η πορεία ανίχνευσης νοήματος στο κείμενο με την αέναη προσπάθεια μας να ανιχνεύσουμε το νόημα της ζωής μας;  Πόσο τελικά τα πράγματα που πραγματικά συμβαίνουν και έχουν αξία και λόγο, συμβαίνουν σε διαδρομές υπόγειες; Πόσο χρειάζεται χρόνος, απόσταση και δράση για να τα βρείς και να ερμηνεύσεις…όπως είναι ή όπως αγαπάς!

 

Info: Η Νατάσα Τριανταφύλλη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980.Έχει σπουδάσει Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Υποκριτική στην Δραματική Σχολή του Γιώργου Κιμούλη, και στο New York Film Academy (NYFA, NewYork).

Σαν βοηθός σκηνοθέτη έχει συνεργαστεί με τους Γιώργο Κιμούλη, Νικαίτη Κοντούρη,Λευτέρη Βογιατζή. Τα τελευταία χρόνια είναι σταθερή συνεργατής του Γιάννη Χουβαρδά    ( Εφιάλτης τηςευτυχίας, Θείος Βάνιας, Ορέστης, Εμίλια Γκαλότι, Περικλής, Το Πένθος ταιριάζει στηνΗλέκτρα, Παραλλαγές Θανάτου,Don Giovanni,Άμλετ, Όπερα της Πεντάρας). Από το 2011 δουλεύει παράλληλα σαν βοηθός σκηνοθέτη του Bob Wilson, για την παράσταση “Οδύσσεια” που παρουσιάστηκε στο Εθνικό Θέατρο, και στο Piccolo Teatro το 2013 και το 2015.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Τον Ιούνιο του 2013 παρουσίασε την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά, την “Αντιγόνη” του Σοφοκλή, στο αίθριο του Μουσείου Μπενάκη στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών. Η παράσταση τον Ιούνιο του 2014, ταξίδεψε στο Παρίσι, όπου παρουσιάστηκε στο κεντρικό χώρο της UNESCO. Τον Απρίλιο ανέβασε στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης τους “Αδερφούς Καραμάζοφ” του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, σε πρωτότυπη διασκευή Διονύση Καψάλη και πρωτότυπη μουσική ΜΟΝΙΚΑ.


* Αναδημοσίευση από το περιοδικό Culturenow Mag, τεύχος 36



Η παράσταση «Περιμένοντας τον Godot» παρουσιάζεται στο Αίθριο του Μουσείου Μπενάκη έως 31 Ιουλίου 2016. Περισσότερες πληροφορίες εδώ