Τα «Μυθ-ιστορικά» του Αλέκου Λεβίδη, που εκτίθενται στην Πινακοθήκη Νίκου Χατζηκυριάκου – Γκίκα, είναι μια σειρά εικοσιτεσσάρων έργων που ζωγραφίστηκαν στη διάρκεια τεσσάρων δεκαετιών (1980-2019) και φέρουν έντονα το αυτοβιογραφικό στοιχείο. Το προσωπικό βίωμα πλέκεται με κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα που διαμόρφωσαν τη ζωή του ζωγράφου, ενώ το «μέσα» συνδέεται με το «έξω», το «μικρό» με το «μεγάλο» και ο μύθος με την «πραγματικότητα». Μέσα από τις εικόνες, ο Λεβίδης διαχειρίζεται τη σχέση του με την ιστορία χωρίς νοσταλγία· με τρόπο υπαινικτικό, συχνά αλληγορικό και, πάνω από όλα, συνειρμικό. Δεν προβαίνει σε δηλώσεις ιστορικού ή πολιτικού περιεχομένου. Αντλεί από το παρόν και το παρελθόν για να δημιουργήσει προσωπικές μυθιστορίες δυνάμει ανοιχτές σε εξίσου προσωπικές αναγνώσεις του θεατή.
Η Πινακοθήκη Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα, το μουσείο-αρχείο της γενιάς του ’30 που αποτέλεσε το ύστατο μουσειακό έργο του Άγγελου Δεληβορριά, δεν είναι τυχαία επιλογή. Ο Αλέκος Λεβίδης, γεννημένος στο τέλος του πολέμου, ζυμώθηκε με τη δημιουργία αυτής της γενιάς όπως και με το διεθνές κίνημα του μοντερνισμού. Στην εφηβεία του διαμορφώθηκε από το πολιτισμικό στερέωμα που οι εκπρόσωποί της –κάποιοι από τους οποίους υπήρξαν και δάσκαλοί του– έστησαν μεταπολεμικά· τη λογοτεχνία, την ποίηση, το θέατρο, τη ζωγραφική, τη μουσική, τον κινηματογράφο, τον λαϊκό πολιτισμό. Σε όλη την πορεία του δεν σταμάτησε να εμπνέεται από το έργο τους. Επομένως, θεωρεί την κατοικία – εργαστήριο του Χατζηκυριάκου-Γκίκα, περισσότερο από κάθε άλλο χώρο της Αθήνας, και δικό του «σπίτι». Τα «Μυθ-ιστορικά» λοιπόν αποτελούν, από τη μια, χαιρετισμό στον φίλο που έφυγε και, από την άλλη, μικρό αντίδωρο στο έργο αυτής της κιβωτού ζωντανού παρελθόντος.
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Αγορά, 2010-2017, μικτή τεχνική σε ξύλο, 87 x 107 εκ.
