Η έκθεση περιλαμβάνει έργα από την πρόσφατη δουλειά του καλλιτέχνη, τα περισσότερα από τα οποία φτιάχτηκαν ειδικά για τη Μύκονο και παρουσιάζονται για πρώτη φορά. Την επιμέλεια έχει η ιστορικός τέχνης Ίρις Κρητικού.

«Επιστρέφοντας στη Μύκονο ζωγραφικά, ο Νεκτάριος Αποσπόρης επιλέγει να αποτυπώσει τα βασικά συστατικά της ιδιαιτερότητάς της, την πρώτη εκείνη ύλη που καθιστά το νησί μονάκριβο και ανεξάντλητα επιθυμητό τόσο στους Έλληνες όσο και στους ξένους επισκέπτες του.

Το αρχετυπικό αιγαιακό φως και το εκτυφλωτικό λευκό, το αρχαίο χώμα και το ευφρόσυνο χρωματικό φάσμα του μπλε στις γνωστές και τις άγνωστες ακτές της, η άνυδρη βλάστηση των αρχέγονων μεσογειακών φυτών και τα άνθινα πυροτεχνήματα μιας οργιαστικής ρόδινης βουκαμβίλιας, τα χωραφάκια του ήλιου και οι ασημίζοντες φεγγίτες των μοναχικών τρούλων στις αδρές εξοχές, τα δοξαστικά φοινικόδενδρα, η υπνωτιστική ρυθμολογία της ξερολιθιάς και το επαναληπτικό τερέτισμα των τζιτζικιών ανάμεσα στις γιγαντιαίες φραγκοσυκιές, ανασκάπτουν το ποιητικό ελάχιστο της εικόνας, συνθέτοντας μια στιλπνή εικονοποιία που γεωγραφεί το νησί εκ νέου, εισχωρώντας ηδονικά στην καρδιά του καλοκαιριού του.

Εκλεκτικιστικές αφηγήσεις σε λευκό και χρυσό βάθος με έξοχη εικονοποιητική αυτοτέλεια και ορατή συμβολιστική δύναμη, τα έργα του Νεκτάριου Αποσπόρη που για μία ακόμη φορά καθηλώνει το βλέμμα του θεατή με την ακρίβεια ενός δεινού σχεδιαστή και την ενδελέχεια ενός βυζαντινού αγιογράφου, αποτελούν τα πολύτιμα τοπόσημα μιας προσωπικής ελληνικής ανεξίτηλης γεωγραφίας του ελάχιστου.

Το ζωγραφικό σύμπαν του, σχεδόν μεταφυσικό, συντάσσεται με τη βοήθεια ενός πρωτογενούς μυθοπλαστικού αλφάβητου, κατάστικτου από ψιθυριστικές εικόνες του απαστράπτοντος ελληνικού θερινού ηλιοστασίου».