«Μια μεγάλη θάλασσα στο τετράγωνο είναι μάλλον ένα πέλαγος» λέει ο στίχος του Νίκου Καρούζου, από το ποίημά του «Θάλασσα: Η αρχαιότητα της γεωγραφίας» και ίσως να περιμένει ο επισκέπτης από την έκθεση στην IsnotGallery να δει καμβάδες μπλε, να δει θάλασσα και ήλιο, αλλά το ποίημα του Καρούζου μιλάει και για την έναστρη γλαφυρότητα της καμπύλης, αλλά και για τα βρόχια της ασάλευτης ταυτότητας.

Δεν είναι μόνο ήλιος και θάλασσα γαλάζια το καλοκαίρι, είναι και φως εκτυφλωτικό, είναι ξεραμένο χώμα, είναι μούχρωμα συχνά ρομαντικό, μα και άλλες τόσες φορές μελαγχολικό.

Ένα ανοικτό πέλαγος ντύνεται κατά τον στίχο με «αφρόπλαστο χιτώνα», που άλλοτε είναι λευκός και άλλοτε πορφυρός, και αφήνει του πελάγου γυμνά τα άκρα, και φαίνεται παράμερά του βράχος, της Κύπριδος καταφύγιο, τόπος τάματος και παθών και απάγκιο ή τιμωρία: «Ες γην εναλίαν Κύπρον ου μ’ εθέσπισεν».

Από ετών αμνημονεύτων έχει η Κύπρος χρώμα, χαλκόεσσα την είπαν, και στην έκθεση της IsnotGallery, σχήμα και χρώμα, ως κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι προχωράνε το μάτι πέρα από τα έργα, δίνουν την ελευθερία στον θεατή να ταξιδέψει σε όποια θάλασσα θέλει αυτός. Υλικά και τεχνικές γίνονται κλειδιά για να ανοίγουν δρόμους στα τετράγωνα ή τα άλλα σχήματα των καμβάδων στη ματιά του θεατή, μα κυρίως στη φαντασία του και τη δική του αισθητική. «Σημάδι της αλήθειας τούτης ας υπάρχει του ποιήματος ο ήχος» και εν προκειμένω για την έκθεση, σημάδι της αλήθειας της ας είναι τα χρώματα και τα σχήματα των έργων. Ας νικήσει η αισθητική της αρχαίας γεωγραφίας του κόσμου.

Καλλιτέχνες: Στέλιος Βότσης, Στέλλα Ίσσα, Γιάννος Ιωάννου, Ελένη Κινδύνη, Χαρούλα Νικολαΐδου, Θέκλα Παπαδοπούλου, Αντρέας Σκουφάρης, Κωνσταντίνος Στεφάνου

Επιμέλεια: Άντρος Ευσταθίου
Κείμενο: Απόστολος Κουρουπάκης