Ο αναπληρωτής καθηγητής σύγχρονης βαλκανικής ιστορίας, επικοινωνίας και μέσων ενημέρωσης στο τμήμα Βαλκανικών Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Βλάσης Βλασίδης αφηγείται τις εξελίξεις στην πολυεθνοτική Θεσσαλονίκη του 20ου αιώνα αναζητώντας τα ίχνη που άφησαν στον αστικό ιστό.

Αν το 1908, όταν ξέσπασε το κίνημα των Νεότουρκων στην Οθωμανική αυτοκρατορία και πανηγύριζαν οι λαοί για τις μεγάλες αλλαγές και για την πτώση του καθεστώτος του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Β, κάποιος έλεγε στους κατοίκους της Θεσσαλονίκης τι επρόκειτο να ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια, δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει πιστευτός.

Οι αλλαγές ήταν σαρωτικές τόσο στο οικιστικό απόθεμα όσο και στον πληθυσμό της πόλης. Το 1908 η πόλη ήταν πολυπολιτισμική και βασισμένη στην κοινοτική οργάνωση. Το 1962 όταν η πόλη γιόρτασε τα 50 χρόνια από την απελευθέρωση είχε έναν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα.

Ο αναπληρωτής καθηγητής σύγχρονης βαλκανικής ιστορίας, επικοινωνίας και μέσων ενημέρωσης στο τμήμα Βαλκανικών Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Βλάσης Βλασίδης επιχειρεί να προσεγγίσει το χαρακτήρα μερικών από τις παλιές κοινότητες της πόλης.

Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει γνωστές πτυχές της ζωής της μακραίωνης ισραηλιτικής κοινότητας της Θεσσαλονίκης. Υπήρχαν όμως κι άλλες. Ποιες ήταν αυτές; Ποιος ο τρόπος της ζωής τους και οι αντιλήψεις τους; Τί άφησαν πίσω τους; Μήπως τελικά κάποιες από αυτές υπάρχουν ακόμη μέσα στη πόλη; Μια ξεχωριστή περιήγηση όχι μόνο στην ιστορία της Θεσσαλονίκης αλλά πάνω από όλα στην ιστορία τω ανθρώπων της.