Μου αρέσει να δημιουργώ με άξονα το χιούμορ και να βρίσκω τον τρόπο εκείνο της ανεπιτήδευτης έκφρασης. Αυτό το Φεβρουάριο χορογραφώ και σκηνοθετώ δύο performances στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων με τίτλους «4» και «Η Χαρά της Αποτυχίας». Είναι δύο έργα που φλερτάρουν με τη γελοιότητα, με το άτεχνο καλλιτεχνικό δημιούργημα.
Η γελοιότητα είναι μια κατάσταση που χρησιμοποιεί το στοιχείο της υπερβολής σε μια δεδομένη χρονική στιγμή, φτάνοντας στα άκρα. Η υπερβολή μπορεί να προκαλέσει γέλιο, λεκτική ειρωνεία, χλευασμό ή ακόμα και θλίψη. Η γελοιότητα εμπεριέχει το χιούμορ, δηλαδή το αστείο του πράγματος. Κατά μια έννοια είναι συγγενείς. Κάπου διάβασα, ότι “το χιούμορ είναι το όπλο των άοπλων γιατί δίνει δύναμη στους καταπιεσμένους να χαμογελούν σ’ αυτό που τους προκαλεί πόνο”.
Ταυτόχρονα, ο αυτοσαρκασμός δίνει διέξοδο στους φόβους μας, στον πόνο, στις ενοχές μας και σε άλλα τέτοια δαιμόνια. Στην τέχνη του χορού η γελοιότητα θα ήταν καλό να είναι απενεχοποιημένη. Αν χρειάζεται, ας συμβεί.
Όσο αφορά στην τέχνη, ας δεχτούμε ότι ένας από τους πολλούς λόγους που την κάνει σημαντική είναι γιατί προκαλεί τις ανθρώπινες αισθήσεις, διεγείρει το νου και το συναίσθημα. Όσες φορές έχω ξεκινήσει τη δημιουργία ενός έργου με κριτήριο την αποδοχή του κοινού ή των ερμηνευτών, την αρτιότητα και αρμονία της κίνησης, την πιο ευφάνταστη ιδέα, δημιούργησα συμβατικά και ανέμπνευστα έργα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το ένστικτο είναι για μένα αυτό που ένας δημιουργός θα ήταν καλό να ακολουθεί και έρχεται σε αντίθεση με τους φόβους που μπορεί να οδηγήσουν έναν καλλιτέχνη σε εύκολες, «ασφαλείς», αλλά συχνά αδιάφορες λύσεις. Αν ένα έργο έχει ανάγκη το χιούμορ ή την ακραία κατάσταση προκειμένου να μεταφέρει ένα μήνυμα, ο δημιουργός του οφείλει να το αφήσει να κατευθυνθεί προς αυτό το δρόμο, ένα δρόμο που για κάποιο περίεργο λόγο κοιτάζει βαθιά μέσα στην ανθρώπινη υπόσταση. Η γελοιότητα, ή το αστείο του πράγματος, δε μειώνει την αλήθεια, αντίθετα πολλές φορές την υπογραμμίζει. Μπορεί να χρειάζεται να γίνουμε άτεχνοι, δηλαδή να ξεφύγουμε από τους γνωστούς και μαθημένους κανόνες καλλιτεχνικής αρμονίας, προκειμένου να εξυπηρετήσουμε ένα έργο. Ας το κάνουμε. Το θεωρώ όπλο.
Όταν κάτι φτιάχνεται από έναν δημιουργό με αγάπη, τότε θα είναι ένα δημιούργημα για να αγαπηθεί.
Info: Η Μαρίνα Μαυρογένη γεννήθηκε στην Αθήνα και ολοκλήρωσε τις σπουδές της στον χορό στην Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού «Κέντρο Μελέτης Χορού Ισιδώρας και Ραϋμόνδου Ντάνκαν». Συνεχίζει τη μελέτη πάνω στη κίνηση, το χορό, τη χορογραφία, τον αυτοσχεδιασμό και την έκφραση δίπλα σε καταξιωμένους καλλιτέχνες/ δασκάλους όπως οι: Jylian Hamilton, Guy Gools, Mary O’Donell, Jeremy Nelson, Marie Cabrielle Rondie, Paul Douglas, Sumako Koseki, Norbert Servos, Kurt Koegel, Thomas Thayer, Wendy Peron, Lutz Foster, Claude Brumachon & Benjamin, James Lepore, Daniel Lommel, James D’Silva. Παράλληλα διδάσκει, χορεύει, χορογραφεί και σκηνοθετεί. Από το Νοέμβριο του 1997 έως και σήμερα είναι καλλιτεχνική διευθύντρια και χορογράφος της Α ΚΙΝ. Έργα της έχουν παρουσιαστεί σε θέατρα και σκηνές χορού στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. H Μαρίνα Μαυρογένη ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
