Κρίστοφορ Μιρόσνικοφ-Ναταλία Μιροσνίκοβα: Ρεσιτάλ στο Μέγαρο Μουσικής

Εκείνη, μια πιανίστα (και καθηγήτρια πιάνου) με περγαμηνές. Μια διεθνώς αναγνωρισμένη «ερμηνεύτρια έργων μουσικής δωματίου» της οποίας το παίξιμο συνδυάζει δυναμισμό κι ευαισθησία. Εκείνος πάλι, άξιο τέκνο της – στην κυριολεξία – ένα ανερχόμενο «αστέρι» του βιολοντσέλου («Rising Star», ECHO 2004) που πολύ σύντομα διακρίθηκε στις εμφανίσεις του με δημοφιλή σύνολα κερδίζοντας ταυτόχρονα την αναγνώριση κορυφαίων μαέστρων (Ζούμπιν Μέτα, Βλαντιμίρ Ασκενάζι, Σερ Νέβιλ Μάρινερ, Κρίστοφερ Γουώρεν-Γκριν κ.ά.).

Οι δυο τους, ένα υποδειγματικό ντουέτο, «συγγενές» στο όνομα αλλά και το «πνεύμα» των καλλιτεχνικών του αναζητήσεων.

Την Τετάρτη 13 Απριλίου, στις 8.30 το βράδυ, στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος, οι Ναταλία Μιροσνίκοβα και Κρίστοφορ Μιρόσνικοφ, θα είναι συνοδοιπόροι σ’ ένα σπάνιο μουσικό ταξίδι στο χωροχρόνο του κλασικού ρεπερτορίου με «πυξίδα» αριστουργηματικά έργα γραμμένα (ή, σε κάποιες περιπτώσεις, μεταγραμμένα) ειδικά για βιολοντσέλο και πιάνο. Από τον Μπαχ (Σουίτα αρ.5 σε ντο ελάσσονα BWM 1011) και τον Μπετόβεν (Σονάτα σε σολ ελάσσονα έργο 5 αρ.2), τον Σοπέν (Polonaise Brillante, op.3), τον Ντβόρζακ (Waldesruhe, B. 173) και τον Μιγιό (Tijuca from Saudades do Brasil, Op. 67) έως τους Ισπανούς Γκρανάδος (Intermezzo από το Goyescas) και Ντε Φάγια (Ritual Fire Dance από το «El Amor Brujo»), τους Ιταλούς Ροσίνι («Figaro» από τον Κουρέα της Σεβίλλης) και Μπελίνι (Casta Diva από τη Nόρμα) αλλά και τη «δική» μας Αθανασία Τζάνου (Monologue, 2010-2011).

Το ρεσιτάλ του Κρίστοφορ Μιρόσνικοφ και της Ναταλία Μιροσνίκοβα εντάσσεται στο πλαίσιο της Σειράς Μουσικές Βραδιές στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος.

Το ρεσιτάλ του Κρίστοφορ Μιρόσνικοφ και της Ναταλία Μιροσνίκοβα με έργα-‘σταθμούς’ για βιολοντσέλο και πιάνο, προερχόμενα από το παγκόσμιο ρεπερτόριο, ανοίγει με τη Σουίτα αρ.5 σε ντο ελάσσονα, BWM 1011 του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ (1685-1750), ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα έργα για σόλο βιολοντσέλο που γράφτηκαν ποτέ.

Πρόκειται για μία από τις έξι αντίστοιχες σουίτες που έγραψε ο μεγάλος Γερμανός κάντορας, εκείνη που κατά τον μεγάλο Ρώσο βιολοντσελίστα και μαέστρο Ροστροπόβιτς συνοψίζει την ουσία της ιδιοφυίας του δημιουργού της.

Το έργο αυτό, προορισμένο να εκτελείται από βιρτουόζους του οργάνου, χαρακτηρίζεται για τη χρήση της scordatura (αντισυμβατικού κουρδίσματος), διαδεδομένης στη μουσική για βιολί του 17ου και 18ου αιώνα.

Έργα όπως αυτά του Μπαχ αλλά και των Ρομαντικών συνθετών, συνέτειναν στην ανακάλυψη των εκφραστικών δυνατοτήτων του βιολοντσέλου και στην πλήρη αυτονομία του σε σχέση με την υπόλοιπη ορχήστρα. Η Σονάτα σε σολ ελάσσονα, έργο 5 αρ.2 του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν (1770-1827) που ακολουθεί, ανήκει σ’ αυτήν την κατηγορία, όντας μάλιστα το πρώτο μεγάλο έργο μουσικής δωματίου που γράφτηκε για βιολοντσέλο (1796).

Το δεύτερο μέρος της βραδιάς ανοίγει με το εξαιρετικά πρόσφατο Monologue για τσέλο και πιάνο (2010-2011) της Αθανασίας Τζάνου (1971-), της Ελληνίδας συνθέτριας με την έντονη δραστηριότητα στο εξωτερικό, ιδιαίτερα γνωστής για τη δημιουργία έργων μουσικής δωματίου. Στη συνέχεια θα ακουστεί η μελωδική Polonaise Brillante σε ντο μείζονα, Op. 3 (σε μεταγραφή E. Feuermann), το πρώτο έργο μουσικής δωματίου για βιολοντσέλο και πιάνο που έγραψε ο Φρέντερικ Σοπέν (1810-1849) το 1829 για την κόρη του πρίγκιπα Α. Radziwill, Wanda, μαθήτρια του Πολωνού Ρομαντικού, που την ερμήνευσε η ίδια, με τον πατέρα της στο τσέλο.

Ακολουθεί το Waldesruhe (Silent Woods), B. 173 του Τσέχου Ρομαντικού Αντονίν Ντβόρζακ (1841-1904), γνωστού για την ενσωμάτωση των ιδιωμάτων της λαϊκής μουσικής της πατρίδας του, Βοημίας, σε κλασικά έργα.

Πρόκειται για το πέμπτο κομμάτι του κύκλου έργων του «Ze Sumavy» (From the Bohemian Forest) για πιάνο με τέσσερα χέρια, το οποίο μεταγράφηκε από τον ίδιο για τσέλο και πιάνο. Στο πρόγραμμα εντάσσεται και το Tijuca από το Saudades do Brasil, έργο 67 (σε μεταγραφή M. Marechal) του Νταριούς Μιγιό (1892-1974), του παραγωγικότατου Γάλλου συνθέτη έργων με έντονες επιρροές από την τζαζ μουσική και χρήστη της πολυτονικότητας. Το Tijuca αφορά σε ένα από τα 12 κομμάτια της νοσταλγικής Σουίτας του για πιάνο που έγραψε εμπνευσμένος από το ταξίδι του στην Βραζιλία όπου συνόδευε τον ποιητή και διπλωμάτη Πωλ Κλωντέλ.

Σειρά έχουν δύο από τους σημαντικότερους Ισπανούς συνθέτες του πρώτου μισού του 20ού αιώνα: ο Καταλανός πιανίστας, συνθέτης και ζωγράφος Ενρίκε Γκρανάδος (1867-1916) με το Intermezzo από τη Σουίτα για πιάνο Goyescas (1911) σε μεταγραφή G. Cassado (ένα από τα οκτώ κομμάτια μιας Σουίτας εμπνευσμένης από την ζωγραφική του Γκόγια, η οποία συνιστά την κορωνίδα του πιανιστικού του έργου) και ο Μανουέλ ντα Φάγια (1876-1946) με το Danza del Fuego (Χορός της Φωτιάς) από το μπαλέτο El Amor Brujo (1915), σε μεταγραφή G. Piatigorsky.

Το ρεσιτάλ ολοκληρώνεται με συνθέσεις δύο μεγάλων Ιταλών δημιουργών. Την κορυφαία Casta Diva από την Όπερα Norma (σε μεταγραφή για βιολοντσέλο και πιάνο του C. Morishnikov) του Βιτσέντζο Μπελίνι (1801-1835), μια από τις πιο γνωστές άριες του 19ου αιώνα, και το Figaro από την κωμική Όπερα του Κουρέα της Σεβίλλης του Τζοακίνο Ροσίνι (1792-1868) σε μεταγραφή για Κοντσέρτο του Μ. Καστελνουόβο-Τεντέσκο.

Ο Κρίστοφορ Μιρόσνικοφ σπούδασε στη Μουσική Ακαδημία της Μόσχας ενώ πήρε Ανώτατο Δίπλωμα από την Ακαδημία Oberlin των ΗΠΑ όπου φοίτησε πλάι στον καθηγητή Αndor Toth. Σαν «Rising Star 2004» της ευρωπαϊκής διοργάνωσης ΕCHO (European Concert Hall Organization) έχει δώσει ρεσιτάλ σε μεγάλες μουσικές σκηνές και φεστιβάλ στη Ρωσία, τη Γερμανία, την Ολλανδία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Αυστρία, την Ελλάδα, την Ουγγαρία και τις ΗΠΑ.

Έχει κερδίσει πλήθος βραβείων σε εθνικούς και διεθνείς διαγωνισμούς. Το 2006 συνέπραξε με τις Φιλαρμονικές Ορχήστρες του Τόκυο και της Ναγκόγια υπό τη διεύθυνση του κορυφαίου μαέστρου Βλαντίμιρ Φεντοσέγιεφ με τον οποίο, έναν χρόνο αργότερα, συνεργάστηκε και στην Μόσχα αλλά και στη διάρκεια της περιοδείας του στη Μ. Βρετανία με την Συμφωνική Ορχήστρα Τσαϊκόφσκι.

Την ίδια χρονιά εμφανίστηκε με την Καμεράτα-Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής στην Αθήνα, υπό τη διεύθυνση του Κρίστοφερ Γουώρεν-Γκριν. Πρόσφατα εμφανίστηκε με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Πόλης του Μεξικού υπό τη διεύθυνση των Ενρίκε Μπάτιθ και Αλόντρα ντε λα Πάρα. Το καλοκαίρι του 2010 έπαιξε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Colmar που διοργανώνει ο Βλαντίμιρ Σπιβακόφ.

Η Ναταλία Μιροσνίκοβα είναι σολίστ και καθηγήτρια του πιάνου με μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στη Μουσική Ακαδημία της Μόσχας. Έχει εμφανιστεί ως σολίστ με διάσημες συμφωνικές ορχήστρες και ορχήστρες δωματίου κι έχει δώσει πολλά ρεσιτάλ παγκοσμίως: Μόσχα, Λένινγκραντ, Βαλτικές Δημοκρατίες, Ρουμανία, Ουγγαρία, Ισραήλ, Αραβικές Χώρες, Ηνωμένες Πολιτείες. Έχει διδάξει πιάνο, συνοδεία και μουσική δωματίου στη Μουσική Ακαδημία της Μολδαβίας κι έχει διακριθεί στην ερμηνεία παλαιότερων και νεότερων Ρώσων συνθετών. Σε συνεργασία με τον σύζυγο και ομότεχνό της, Αλέξις Μιρόσνικοφ, έχει συγγράψει τα εκπαιδευτικά βιβλία «The Dictionary of Musical Terms» (Χρηστικό λεξικό μουσικών όρων, 2000) και «The Pianist’s Technique» (Η τεχνική του πιανίστα, 2001).

Μαζί του έχει, επίσης, δισκογραφήσει έργα Σούμπερτ και Μοσκόβσκι καθώς και έργα Ελλήνων συνθετών για πιάνο με τον τίτλο «Λύχνος υπό τον Μόδιον». Η Ναταλία Μιροσνίκοβα είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης Μουσικών Μόσχας.