Πριν τον ίδιο γνώρισα τη φωνή του. Ο Κώστας Τριανταφυλλίδης μας έχει συντροφεύσει μουσικά, φέρνοντας κοντά μας το γνήσιο λαϊκό τραγούδι. Αλήθεια όμως, τι σημαίνει αυτό; Το CultureNow μίλησε με τον ερμηνευτή ο οποίος μας έδωσε τις δικές του απαντήσεις. Θα τον απολαύσουμε ζωντανά στις 6 και 13 Φεβρουαρίου στο Θέατρο Άλσος.
***
-Τι να περιμένει να ακούσει κάποιος που θα έρθει στις εμφανίσεις σας στο Θέατρο Άλσος;
Στο Θέατρο Άλσος θα ακουστούν τραγούδια από την προσωπική μου δισκογραφία και τραγούδια που αγαπάω κι έχω την ανάγκη να τα μοιραστώ με το κοινό.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Συνολικά θα έλεγα πως είναι ένα λαϊκό πρόγραμμα με αναφορές απο όλο το φάσμα του λαϊκού τραγουδιού, από το ρεμπέτικο μέχρι και σήμερα, κάποια στην πρωτότυπη μορφή τους κι άλλα διασκευασμένα με μεράκι και πολλή αγάπη!
-Κατά τη γνώμη σας, τι καθιστά ένα λαϊκό τραγούδι αυθεντικό;
Το καθιστά και το προσδιορίζει αυθεντικό αρχικά η μορφή και το περιεχόμενό του. Αυτό όμως δεν ισχύει μόνο για το τραγούδι, αλλά για κάθε μορφή τέχνης. Το περιεχόμενο είναι το δυναμικό μέρος της σχέσης, το πρωταρχικό. Μορφή και περιεχόμενο έχουν μια διαλεκτική σχέση, το ένα πρέπει να εισχωρεί στο άλλο. Ο συνθέτης, ο στιχουργός, ο τραγουδιστής που κάποιες φορές μπορεί ο ίδιος καλλιτέχνης να φέρει και τις τρεις ιδιότητες ή και ξεχωριστά ο καθένας, πρέπει να μπαίνει σε μια διαδικασία αναζήτησης, να ψάξει και σε αθέατες πλευρές να ανακαλύψει και να προκαλέσει την συμμετοχή του κοινού.
Ακόμα σημαντικό είναι το βίωμα που φέρουν όσοι συμμετέχουν στη δημιουργία ενός τραγουδιού. Αυτά πιστεύω καθορίζουν την αυθεντικότητα ενός λαϊκού τραγουδιού και τη διαχρονικότητά του.
-Θα λέγατε πως η μουσική αποτελεί μια μορφή συλλογικής μνήμης;
Ασφαλώς και αποτελεί μορφή συλλογικής μνήμης, και μάλιστα πολύ ισχυρής. Η μουσική αφορα το συναίσθημα και μόνο. Το αίσθημα πού δεν περιγράφεται ή δεν αντέχεται… τραγουδιέται.
Οι ποιητές, οι στιχουργοί οι συνθέτες φτιάχνουν κόσμους για να βρισκόμαστε όλοι μαζί μέσα σ’αυτους να θυμόμαστε και να ονειρευόμαστε, μπορεί να αφορά διαφορετικά αισθήματα κάθε φορά, π.χ. χαρά, λύπη, έρωτα, αγάπη, μίσος, θυμό…κτλ. Αυτό είναι ακόμα πιο έντονο όταν λειτουργεί συλλογικά με την βοήθεια της μουσικής.
-Με αφορμή τη συμμετοχή σας στο soundtrack της «Ευτυχίας», θα ήθελα να ζητήσω το σχόλιο σας για την επιτυχία που γνωρίζει αυτές τις μέρες και το «Υπάρχω». Θεωρείτε πως ο κόσμος πάει να δει αυτές τις ταινίες μονάχα από νοσταλγία;
Μετά την μεγάλη επιτυχία της «Ευτυχίας» έρχεται το «Υπάρχω» να γνωρίσει στους νέους ακόμη ένα σπουδαίο κεφάλαιο της ελληνικής λαϊκής μουσικής. Μιλάμε φυσικά για τον Στέλιο Καζαντζίδη, έναν τραγουδιστή που το αποτύπωμα του στην συνείδηση του ελληνικού λαού πήρε μυθικές διαστάσεις. Είδα την ταινία και έχω να πω πως με συγκίνησε και με εξέπληξε ευχάριστα, ειδικά η ερμηνεία του Χρήστου Μάστορα. Την ημέρα που πήγα έβλεπα οικογένειες με μικρά παιδιά, εφήβους αλλά και γονείς και παππούδες να πηγαίνουν όλοι μαζί, ήταν μια πολύ όμορφη εικόνα για μένα.
Νομίζω πως η προσέλευση του κόσμου αφορά δυο λόγους, ο ένας είναι για να θυμηθούν οι παλιοί κι ο άλλος για να γνωρίσουν οι νεότεροι τον «μυθο»που σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή με την φωνή του.
-Ερμηνεύετε το τραγούδι «Ιστορία» από τη σειρά «Οι Πανθέοι». Πώς ήταν σαν εμπειρία να έχει η φωνή σας ένα σταθερό “ραντεβού” με τους τηλεθεατές;
Πολύ μου άρεσε αυτή η στιγμή, ήταν κάτι που δεν είχα κάνει στο παρελθόν και το χάρηκα ιδιαιτερα. Είναι σπουδαίο να μπαίνεις κάθε μέρα στα σπίτια των ανθρώπων με ένα τραγούδι .
Και η «Ιστορία» είναι ένα τραγουδι που αγαπώ πολύ! Η τηλεόραση έχει την δύναμη να περνάει ακόμα τραγουδια στο πλατύ κοινό…αυτό έγινε και με την «Ιστορία» στους « Πανθέους». Ελπίζω να συνεχίσει να προβάλλεται.
-Συμμετείχατε και στη λαμπαδηδρομία του 41ου Μαραθωνίου της Αθήνας – όπου τραγουδήσατε στο άγαλμα του Γρηγόρη Λαμπράκη το κομμάτι «Μοιρολόι». Μπορείτε να μας μεταφέρετε νοερά σε εκείνη τη στιγμή;
Αυτή η στιγμή είναι από αυτές τις μεγάλες που κρατάνε λίγα λεπτά αλλά τα θυμάσαι μια ζωή με περηφάνια! Όταν με κάλεσε η Λούλα Καρατζά και μου ζήτησε να τραγουδήσω το «Μοιρολόι» μπροστά στο μνημείο του Γρηγόρη Λαμπράκη δέχτηκα χωρίς καμία σκέψη. Ο Λαμπράκης είναι σύμβολο Ειρήνης, ένας άνθρωπος που αγωνίστηκε για την ελευθερία και την Ειρήνη! Δολοφονήθηκε από φασίστες και πέρασε στην αθανασία για τους αγώνες και τα ιδανικά του. Ήταν μεγάλη η συγκίνηση μου εκείνη τη μέρα, την ενίσχυσε και η παρουσία νέων παιδιών που συμμετείχαν στην τελετή έναρξης του μαραθωνίου.
-Αν μπορούσατε να κάνετε μια επέμβαση στο σημερινό ραδιόφωνο ποια θα ήταν αυτή;
Θα έδινα περισσότερο χώρο και χρόνο σε νέες παραγωγές… χωρις playlist… έχω προλάβει την εποχή που ο ραδιοφωνικός παραγωγός διάλεγε τα τραγουδια που θα έπαιζε και υπήρχε μια τελετουργία σε όλη την εκπομπή. Κουβέντα με τους ακροατές, αφιερώσεις… Υπήρχε μια αλληλεπίδραση ακροατή και παραγωγού που δεν υπάρχει πια νομίζω.
Θα ηθελα να παίζει και περισσότερα λαϊκά και παραδοσιακά τραγουδια.
-Διαβάζω πως γεννηθήκατε στη Τασκένδη – από εκεί σας έχουν μείνει μουσικά ακούσματα και μνήμες;
Μου έχουν μείνει περισσότερο από περιγραφές οι εικόνες, οι ήχοι οι μουσικές και τα τραγουδια με ακολουθούν μέχρι και τώρα. Και οι μνήμες μου έχουν κρατηθεί από τους γονείς μου.
Θέλω να ταξιδέψω στην Τασκένδη, καθώς δεν έχω πάει ξανα από τότε που επαναπατρισθήκαμε. Όταν ήρθαμε στην Ελλάδα ήμουν 4 χρόνων, ακούγαμε όλες τις μουσικές που υπήρχαν. Από κλασική μουσική μέχρι Μάρκο Βαμβακάρη, κι από Rolling stones και Beatles μέχρι Μίκη Θεοδωρακη και Μάνο Χατζιδάκι. Στην Σοβιετική Ένωση η παιδεία και η καλλιέργεια των παιδιών ήταν εξίσου σημαντική με διατροφή τους. Είχαν την ίδια αξία.
-Σε μια παλιότερη συνέντευξή σας είπατε πως η Ελλάδα «είναι η χώρα των συνθετών και των ποιητών». Τι σημαίνει αυτό για έναν ερμηνευτή;
Το έχω πει και το πιστεύω ακόμα, δεν νομίζω να αλλάξει αυτό. Προσωπικά είναι χρέος και μεγαλη η ευθύνη ταυτόχρονα να συνεχίσω μια βαθειά παράδοση που έχουμε κληρονομήσει, μια παράδοση αιώνων που πρέπει να την συνεχίσουμε και να την παραδώσουμε στις επόμενες γενιές ακόμα πιο πλούσια!
Σας ευχαριστώ και σας περιμένω στο Θέατρο Άλσος στις 6 και 13 Φλεβάρη!
Photo Credit: Γιώργος Καλφαμανώλης