Τι είναι αφαίρεση στην τέχνη και τι οδηγεί τους καλλιτέχνες να τη χρησιμοποιήσουν ως εικαστική γλώσσα? Τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα καλούνται να δώσουν 8 καλλιτέχνες στην έκθεση “Just Abstraction”. Η αφαίρεση ως λέξη σημαίνει κυριολεκτικά να διαχωρίζεις ή να αποσύρεις κάτι από κάτι άλλο. Στις εικαστικές τέχνες, στην αφηρημένη τέχνη ή μη αναπαραστατική τέχνη, αυτό επιτυγχάνεται με την απομάκρυνση της κυριολεκτικής απεικόνισης ή οποιασδήποτε αναπαραστατικής αναφοράς.
Η αφαίρεση χρησιμοποιώντας την οπτική γλώσσα – σχήμα, χρώμα, φόρμα, γραμμή ή ακόμα και αποτυπώματα χειρονομιών – δημιουργεί μια σύνθεση που δεν επιχειρεί να αναπαραστήσει μια ακριβή απεικόνιση μιας οπτικής πραγματικότητας.
Η έκθεση “Just Abstraction” διερευνάει τους διαφορετικούς τρόπους και μέσα με τα οποία σύγχρονοι καλλιτέχνες οδηγούνται στην αφαίρεση.
Η ζωγραφική του Απόστολου Καρακατσάνη αναπαριστά τη διάχυση του φωτός μέσα από τα ασαφή όρια χρωματικών πεδίων, δημιουργώντας χώρους και πτυχώσεις της τρίτης διάστασης που προκύπτουν μέσα από μία προσεκτικά μελετημένη ζωγραφική διαδικασία.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η Βάσω Γκαβαισέ πλάθει αυστηρά γεωμετρικά ανάγλυφα αφαιρώντας ή διπλώνοντας την επιφάνεια μεταλλικών χαρτιών δημιουργώντας παιχνίδια σκιάς και αντανάκλασης. Ενσωματώνει έτσι το φως σαν αυθύπαρκτο υλικό δίνοντας μια πραγματική υλικότητα στις φόρμες που χαράζει.
Η Μαριάννα Λούρμπα αποτυπώνει μέσα από το φωτογραφικό φακό της, φόρμες και χρώματα από τις περιηγήσεις της στις Κυκλάδες μετουσιώνοντας τα σε στατικές αρχιτεκτονικές φόρμες και δημιουργεί αρχέγονα γλυπτά, ασύμμετρους αιγαιοπελαγίτικους χρωματικούς όγκους, φόρμες που αποπνέουν έναν ιδιότυπο ερωτισμό.
Τα έργα του Μιχάλη Καραΐσκου, προϊόντα μιας εξαιρετικά χρονοβόρας και ακριβούς χειρονακτικής εργασίας, λόγω της γεωμετρικής αυστηρότητας, προσομοιάζονται με ψηφιακή επεξεργασία.
Ο Ηλίας Βασιλός αναζητά τη σχέση του χώρου με τον χρόνο και δημιουργεί ζωγραφικά έργα με λάδια σε μεγάλες επιφάνειες ενώ μέσω της επαναληπτικής γραφής του ανακύπτει μια λεπτομερή σχέση με τον χρόνο, τη μονάδα και το σύνολο.
Στα έργα του Γιάννη Λασηθιωτάκη οι έννοιες της απουσίας και της απώλειας αποκτούν θέση πρωταγωνιστή στα έργα του καλλιτέχνη και δημιουργούνται με την προσθήκη και αφαίρεση χρωμάτων και σχημάτων. Έργα στις ίδιες διαστάσεις, αναρτημένα σε σχέσεις διαλόγου, αφηγούνται χωρίς περιγραφικότητα καταστάσεις εύθραυστης ισορροπίας.
Στα έργα του Νίκου Σαμαρά υπάρχει πάντα η αναφορά στο χώρο στην πραγματιστική του διάσταση χρησιμοποιώντας τον αντικατοπτρισμότην προοπτική ως οπτική παραμόρφωση δημιουργεί ένα παιχνίδι του έσω με το έξω, του φωτός με τη σκιά, της εναλλαγής του κενού με το πλήρες που ανα-δομούν έναν τρισδιάστατο χώρο που φέρει ταυτόχρονα στοιχεία παρελθόντος και μέλλοντος.
Το έργο με τον τίτλο Dark Sun (2022) σηματοδοτεί την μετάβαση της καλλιτεχνικής έρευνας του Μάριου Φούρναρη στην τάση της ζωγραφικής αφαίρεσης. Η συνθετική αρχή διαμόρφωσης του ζωγραφικού χώρου σταχυολογείται από τα βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα μιας γεωμετρίας, που παρά την αυστηρότητα της μορφής της, εν τέλει καταφέρνει να αποδώσει στην ίδια τη ζωγραφική πράξη στοιχεία μιας ποιητικής αλήθειας.
