Στη νέα του ατομική έκθεση στην Αθήνα, ο καλλιτέχνης Νίκος Κρυωνίδης παρουσιάζει την πιο πρόσφατη σειρά ζωγραφικών του έργων τα οποία εντάσσονται στο ευρύτερο φάσμα της ζωγραφικής του Αφηρημένου Εξπρεσσιονισμού. Πρόκειται για έργα μεγάλων και μεσαίων διαστάσεων στα οποία η γραφή, η χειρονομία του καλλιτέχνη εξελίσσονται σε ένα παιχνίδι χειροναξίας, ανάμιξης τόνων και φόρμας και καταλήγουν εν τέλει σε μια σειρά αφαιρετικών αφηγήσεων που μας θυμίζουν τις αέρινες κινήσεις ενός χορευτή. Η δυναμική της πινελιάς του και η ανάμειξη των άλλοτε έντονων φωτεινών και άλλοτε ήσυχων ψυχρών χρωματικών τόνων, εναλλάσσονται με τη λιτότητα του λευκού φόντου των συνθέσεων του.
Η Τέχνη του όμως δεν είναι μια Τέχνη λογική, είναι περισσότερο μια Τέχνη που εκφράζει συναισθήματα, αισθήσεις μέσα από τη ζωγραφική. Μια Τέχνη που συνάδει περισσότερο με τη μουσική ή τις αποχρώσες αισθήσεις ενός ηλιοβασιλέματος, ενός σούρουπου, μιας κυματισμένης θάλασσας ή από ένα ελαφρύ αεράκι του φθινοπώρου, παρά κάποιοι κανόνες χρώματος, φόρμας, σύνθεσης, σχεδίου.
Ο ίδιος σαν γνήσιος ποιητής της Τέχνης αναφέρει σχετικά με τη δουλειά του: « Ίχνη στο χιόνι, στο χαρτόνι, στο τελάρο, στο χώμα. Το πάτημα που άφησα στο πάτωμα με χρώμα. Στην πρόβα, στον περίπατο και στην παράσταση μου. Το άγγιγμα, το χάδι στη ζωγραφική μου. Περιγραφή περιγραμμή και σωματομετρία ακριβείας. Καμπύλη διακεκομμένη, τεθλασμένη, ευθεία. Πορεία περιπατητή, χρωματική χειρονομία. Απόδραση, διαφυγή, ισορροπία σχεδιαστή, ακροβάτη, χορευτή…»
