Την Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2016 θα παρουσιαστεί στο Σπίτι της Κύπρου το βιβλίο του Αντρέα Τιμοθέου Ιστορίες με Δαντέλα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παράκεντρο.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι ποιήτριες Φροσούλα Κολοσιάτου, Αλεξάνδρα Ζαμπά και Δήμητρα Χριστοδούλου. Θα ακολουθήσει αντιφώνηση και ανάγνωση αποσπασμάτων από τον συγγραφέα.
Η εκδήλωση πραγματοποιείται με τη στήριξη των Πολιτιστικών Υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου.
Ο Αντρέας Τιμοθέου γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1990. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου, υπότροφος του κληροδοτήματος Γεωργίου και Μαρίας Τυρίμου. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Διδακτική του Γλωσσικού Mαθήματος στο Πανεπιστήμιο Κύπρου ως υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών Κύπρου. Έχει εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές και μια συλλογή διηγημάτων: Για μια στιγμή και μια αιωνιότητα (2011), Όλα αυτά που θα ‘θελα να ξέρεις (2013), Τα Άνθη του Φωτός (2014), Οι μέρες τ’ Αυγούστου (2016) και Ιστορίες με δαντέλα (2016). Ποιήματα και διηγήματά του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, ιταλικά, γερμανικά, σέρβικα, σλοβένικα, κινέζικα και δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες. Για την πολιτιστική του προσφορά του απονεμήθηκαν από το Πανεπιστήμιο Κύπρου τα βραβεία εις μνήμη της εκπαιδευτικού Πόπης Παπαχριστοφόρου-Κυριακοπούλου και το Βραβείο Ανδρέα Καραγιάν εις μνήμη Καρμέλας Καραγιάν. Το 2016 βραβεύτηκε από την Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου σε δικοινοτικό διαγωνισμό, για την ανέκδοτη ποιητική συλλογή του Πλανόδιος στα σύνορα της Εδέμ. Αποτελεί μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου, της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου, μέλος του ΠΕΝ Κύπρου, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Πολιτιστικού Ομίλου Λάρνακας «Άρτιον» και ιδρυτικό μέλος και γραμματέας της Πολιτιστικής Κίνησης Λάρνακας «Φίλοι της Λογοτεχνίας και του Πολιτισμού»
«Ιστορίες με Δαντέλα». Ακριβέστατος ο σύνδεσμος «με». Οι ιστορίες δεν μιλούν για δαντέλες. Το νυφικό, το πουά φόρεμα, το κοραλλί φόρεμα, τα προικιά, τα κεντήματα, μάλλινα, γούνες, υφάσματα, κλωστές, χρώματα, αρώματα, δαντέλες… τυλίγονται, ξετυλίγονται όμορφα σε όλο το βιβλίο. Καταφύγια ομορφιάς τα ονομάζει ο αφηγητής και παρηγοριάς θα προσθέταμε. Οι δαντέλες σε ένα δεύτερο επίπεδο είναι το ενθύμιο μιας άλλης εποχής, ενός χαμένου κόσμου. Ως υλικό, είναι στοιχείο ομορφιάς και μαζί με τη μνήμη, κι όλα τα άλλα μέσα που επιστρατεύει ο συγγραφέας, υπηρετεί την αντίσταση του ήρωα/αφηγητή στην ασυνέχεια, στην απώλεια, στη φθορά. Υπηρετεί την αγωνιώδη προσπάθεια να αναπληρωθεί το κενό, η απουσία. Συμβολικά είναι ο θηλυκός κόσμος θαλπωρής και στοργής. Είναι ο πολιτισμός πάνω στο τραύμα της χυδαιότητας, της φθοράς του ωραίου, της απουσίας και του θανάτου. Σε τρίτο επίπεδο η ίδια η γραφή του Αντρέα Τιμοθέου έχει τα χαρακτηριστικά της δαντέλας. Η δαντέλα διακρίνεται για λεπτότητα, αρμονία, συμμετρία. Απαιτεί στην εκτέλεση ακρίβεια, μέτρημα κι ακολουθεί έναν κώδικα αισθητικής βαθιά ριζωμένο στον πολιτισμό. Το πλέξιμο είναι γενικότερα μια μεταφορά του πολιτισμού και της γραφής. Η γραφή που επιλέγει ειδικότερα το πλέξιμο της δαντέλας δηλώνει την αγωνία του συγγραφέα να σώσει εαυτόν και τον κόσμο μέσα από την ομορφιά και την υπεράσπισή της. Παραδίδοντάς τον στην αιωνιότητα.
Ευφροσύνη Μαντά Λαζάρου, ποιήτρια
