Η αίθουσα τέχνης ‘ena’ έχει την τιμή να ανακοινώσει τη συμμετοχή της στη διεθνή έκθεση σύγχρονης τέχνης “Swab Art Fair 2016”, που θα λάβει χώρα στη Βαρκελώνη, από τις 29 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 2 Οκτωβρίου 2016, παρουσιάζοντας την ατομική έκθεση του Νίκου Μόσχου, με τίτλο «Inevitable Nature». Πρόκειται για εξαιρετική συγκυρία αφού η συμμετοχή αυτή σηματοδοτεί και την έναρξη της αποκλειστικής συνεργασίας της γκαλερί με τον καταξιωμένο ζωγράφο.
Τα ‘τοπία’ του Νίκου Μόσχου δεν απεικονίζουν μια συγκεκριμένη στιγμή ή ένα συγκεκριμένο τόπο, όπως στον ιμπρεσσιονισμό. Αποτελούν ένα κολάζ από στοιχεία, που δημιουργούν εντυπώσεις οικείες αλλά και πρωτόγνωρες ταυτόχρονα.
Μολονότι η τεχνική του πατάει στις αρχές και στις αξίες της παραδοσιακής ζωγραφικής, η οπτική του είναι απολύτως σύγχρονη. Εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες της ηλεκτρονικής εικόνας, που δίνουν οι πολλαπλές κάμερες, τα μικροσκόπια ή και τα drones, έχοντας διευρύνει τους ορίζοντες πέρα από το οπτικό πεδίο του ανθρώπινου ματιού. Ταυτόχρονα η χωροταξική διάταξη των στοιχείων, σε κάποια τμήματα, ακολουθεί μια επιτηδευμένα απλουστευμένη απόδοση παραπέμποντας άμεσα στα κόμικς αλλά και σε μια πρώιμη, σχεδόν παιδική, αντίληψη της φύσης.
Σε αυτήν τη σειρά των έργων του Μόσχου, η ανθρώπινη φιγούρα δεν κατέχει τον κυρίαρχο, τον πρωταγωνιστικό ρόλο, όπως στην έως τώρα δουλειά του. Θα έλεγε κανείς ότι, στη νέα δουλειά του, αποτυπώνεται το στίγμα της ανθρώπινης παρέμβασης, άλλοτε εκούσιας και αναγκαίας και άλλοτε βίαιης και καταστροφικής, στο περιβάλλον.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Οι αλλαγές και οι ζυμώσεις μοιάζουν σα να γίνονται από μόνες τους πάνω στο έργο. Τα επιμέρους τμήματα μοιάζουν σα να παλεύουν να επιβληθούν μεταξύ τους, όπως τα γεωλογικά στρώματα μέσα στο χρόνο. Αιτία και αποτέλεσμα συνυπάρχουν στην ίδια εικόνα.
Η μίξη ετερόκλητων στοιχείων, όπως π.χ. τα βράχια, οι μηχανές και μια στρώση σαντιγί είναι μια μορφή σχολίου στην πολιτισμική εξέλιξη και τη διαρκή σχέση επιβίωσης και οργάνωσης μέσα στο περιβάλλον.
Ο άνθρωπος έχει την τάση να θεωρεί τον εαυτόν του επίκεντρο και να διαμορφώνει το περιβάλλον μέσα από τη δυναμική του. Ενώ φαινομενικά αντιπαλεύεται με τα ζωώδη ένστικτά του, δεν καταφέρνει να απελευθερωθεί από το σύμπλεγμα κατωτερότητας αλλά και αυτό της ανωτερότητας απέναντι στη φύση. Η χαρά των κατακτήσεων σβήνει σύντομα και τα όποια επιτεύγματα μοιάζουν κατ’ ουσίαν με μικρές παρατάσεις στην αναπόφευκτη ενδογενή του φύση.
