Στο πλαίσιο του ReMap4, του διεθνούς προγράμματος σύγχρονης τέχνης, που πραγματοποιείται κάθε δυο χρόνια στην περιοχή του Κεραμεικού-Μεταξουργείου παρουσιάζεται η έκθεση “Homo Universalis Revisited” από τις 8 εώς τις 30 Σεπτεμβρίου.
Έντεκα καλλιτέχνες που χρησιμοποιούν ένα ευρύ φάσμα μέσων στη δουλειά τους, κλήθηκαν να πειραματιστούν και να αναμετρηθούν με ένα μέσο με το οποίο δεν έχουν εξοικειωθεί -διαφορετικό από αυτό της κύριας έκφρασης τους- να δοκιμάσουν και να δοκιμαστούν σε διαφορετικά υλικά και τεχνοτροπίες εξερευνώντας και παρουσιάζοντας τις απεριόριστες δυνατότητες της ανθρώπινης δημιουργικότητας και φέρνοντας στο φως μια πτυχή του χαρακτήρα τους σχετικά άγνωστη, τόσο στο κοινό τους όσο και στον ίδιο τους τον εαυτό.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η διερεύνηση νέων μορφών και τρόπων έκφρασης ενδυναμώνει τόσο την εικαστική αναζήτηση όσο και το τεχνικό, αισθητικό και εννοιολογικό πλαίσιο της δημιουργίας. Στις μέρες μας η τριβή με ένα νέο μέσο έκφρασης – μία ούτως ή άλλως απαιτητική και χρονοβόρα διαδικασία – γίνεται ακόμα πιο δύσκολη, δεδομένης της δεινής οικονομικής κατάστασης και της επακόλουθης αυξανόμενης γενικής αβεβαιότητας.
“I am always doing that which I can not do, in order that I may learn how to do it”.
Pablo Picasso
Ως αποτέλεσμα, ο σύγχρονος καλλιτέχνης αναγκάζεται κάποιες φορές να περιορίσει τα εκφραστικά του μέσα, να εργαστεί – και ίσως να εγκλωβιστεί – σε ένα πιο αναγνωρίσιμο μοτίβο και να συμμορφωθεί με μια ταυτότητα λιγότερο επισφαλή έτσι ώστε να διαφυλάξει τη θέση του στην άκρως ανταγωνιστική εικαστική σκηνή.
Ωστόσο, από τον Pablo Picasso και τη Louise Bourgeois στον Adam Chodzko και τον Ryan Gander, η καλλιτεχνική δημιουργία έχει να παρουσιάσει ένα σημαντικό αριθμό καλλιτεχνών που η ανάγκη για γνώση, έκφραση και δημιουργία καθοδήγησε – και καθοδηγεί – την τολμηρή τους “αναμέτρηση” με πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους αντικείμενα και μέσα έκφρασης.
Εμπνευσμένη από τον καθολικό/συμπαντικό άνθρωπο της Αναγέννησης που προσωποποιεί το ερευνητικό και κριτικό πνεύμα, η έκθεση Ηomo Univesalis Revisited επιδιώκει να παρατηρήσει τον καλλιτέχνη του σήμερα και να διερευνήσει το κατά πόσο και αν μετέχει σε αυτή την πνευματική παρακαταθήκη του καθολικού ανθρώπου, εστιάζοντας αποκλειστικά στην ικανότητα του εικαστικού να χρησιμοποιήσει και να αναμετρηθεί με ποικίλες καλλιτεχνικές πρακτικές. Σαφώς, η έμφαση εδράζει στο διαρκώς μεταβαλλόμενο ρόλο του καλλιτέχνη και στο κοινωνικό πολιτισμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο δρα και εκφράζεται και που αναπόφευκτα ορίζει την καλλιτεχνική του δημιουργία.
Μπορεί άραγε ο σύγχρονος καλλιτέχνης να αποτυπώσει το συνεχώς μεταβαλλόμενο πνεύμα της εποχής δοκιμάζοντας νέα μέσα και μορφές έκφρασης διατηρώντας όμως ταυτόχρονα τα θεμελιώδηστοιχεία της ταυτότητας του; ή παραφράζοντας τον homo universalis, ποιά η σημασία αλλά και η αξία της απόλυτης επιτυχίας και πώς αυτή μετριέται συγκριτικά με την τριβή με το καινούριο, το διαφορετικό και το μη επαναλαμβανόμενο;
Έντεκα καλλιτέχνες που χρησιμοποιούν ένα ευρύ φάσμα μέσων στη δουλειά τους, κλήθηκαν να πειραματιστούν και να αναμετρηθούν με ένα μέσο με το οποίο δεν έχουν εξοικειωθεί -διαφορετικό από αυτό της κύριας έκφρασης τους- να δοκιμάσουν και να δοκιμαστούν σε διαφορετικά υλικά και τεχνοτροπίες εξερευνώντας και παρουσιάζοντας τις απεριόριστες δυνατότητες της ανθρώπινης δημιουργικότητας και φέρνοντας στο φως μια πτυχή του χαρακτήρα τους σχετικά άγνωστη, τόσο στο κοινό τους όσο και στον ίδιο τους τον εαυτό.
Καλλιτέχνες: Amelia Νewton – Whitelaw, Oré, Μαρίνα Βελησιώτη, Λεωνίδας Γιαννακόπουλος, Νίκος Γυφτάκης, Φίλιππος Θεοδωρίδης, Θάνος Κλωνάρης, Μαρια Λιανού, Δημήτρης Μπάμπουλης, Νάνα Σαχίνη, Σοφία Τούμπουρα
Επιμέλεια: Μαρία Παπαϊωάννου και Μαρία Διαλεκτάκη
