Περισσότερα από 350 έργα από 142 καλλιτέχνες από τη Συλλογή Δ. Δασκαλόπουλου αποτελούν τη ∆ωρεά, εκ των οποίων 140 προορίζονται για το ΕΜΣΤ, περίπου 100 σε κοινή δωρεά στα Guggenheim και MCA Chicago και 110 για την Tate.

Η Συλλογή Δ. Δασκαλόπουλου αποτελεί ένα ευρύ σύνολο έργων σύγχρονης τέχνης από κορυφαίους καλλιτέχνες της διεθνούς εικαστικής σκηνής των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών, οι οποίοι διέπλασαν και εξακολουθούν να διαπλάθουν τις επόµενες καλλιτεχνικές γενιές. Τα έργα της Συλλογής αντικατοπτρίζουν τους καίριους προβληµατισµούς της τέχνης και ταυτόχρονα αφορούν οικουµενικά, αρχέγονα και διαχρονικά θέµατα, όπως η ανθρώπινη οντότητα ως πηγή δηµιουργίας, αλλά και ως πεδίο υπαρξιακής, κοινωνικής και ιδεολογικής πάλης.

Σε αυτήν περιλαµβάνονται σηµαντικοί καλλιτέχνες όπως: Marina Abramović, Kutluğ Ataman, Matthew Barney, Louise Bourgeois, Βλάσης Κανιάρης, Helen Chadwick, Paul Chan, Bruce Conner, Abraham Cruzvillegas, Robert Gober, David Hammons, Mona Hatoum, Isaac Julien, Γιάννης Κουνέλλης, Στάθης Λογοθέτης, Sarah Lucas, Paul McCarthy, Steve McQueen, Ana Mendieta, Marisa Merz, Annette Messager, Wangechi Mutu, Ernesto Neto, Rivane Neuenschwander, Cornelia Parker, Pipilotti Rist, Dieter Roth, Doris Salcedo, Kiki Smith, Paul Thek.

Μέσω της Συλλογής, ο δηµιουργός της, Δηµήτρης Δασκαλόπουλος, λειτούργησε για σχεδόν 30 χρόνια ως θεματοφύλακας των ιδεών και της ανθρώπινης δημιουργικότητας, έχοντας ως βασικό µέληµα τη διάχυση των µηνυµάτων της τέχνης σε όσο το δυνατόν περισσότερους αποδέκτες, λόγω της βαθιάς πεποίθησής του ότι η τέχνη έχει την ικανότητα να εµπνέει τους ανθρώπους και να κεντρίζει τη συλλογική συνείδηση. Στην προσπάθεια αυτή να µεταφέρει τον θαυµασµό του, ο Δηµήτρης Δασκαλόπουλος, σε όλο το διάστηµα της ενασχόλησής του µε την τέχνη, στήριξε ενεργά µε προσωπική και οικονοµική συνεισφορά πολλά µουσεία, εκθέσεις και καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες ανά τον κόσµο. Συγχρόνως, διατήρησε ανοιχτή πολιτική δανεισµού των έργων της Συλλογής, ενώ δηµιούργησε τον ΝΕΟΝ που ασχολείται µε την προαγωγή της σύγχρονης τέχνης στο κοινό της Ελλάδας.

Kutluğ Ataman, Küba, 2004, Εγκατάσταση βίντεο 40 καναλιών με ήχο, 40 χρησιμοποιημένες καρέκλες, 40 τραπέζια, 40 τηλεοράσεις, Διαστάσεις μεταβλητές, Άποψη εγκατάστασης: Portals, Πρώην Δημόσιο Καπνεργοστάσιο, Βουλή των Ελλήνων και NEOΝ, Φωτογραφία: ©Ναταλία Τσουκαλά, παραχώρηση NEON

Αποτελεί λοιπόν την φυσική εξέλιξη αυτής της νοοτροπίας και αυτού του τρόπου δράσης η απόφαση για δωρεά του µεγαλύτερου µέρους της Συλλογής σε δηµόσιους οργανισµούς, δηλαδή σε µεγάλα µουσεία σύγχρονης τέχνης ανά τον κόσµο.

Όπως υποστηρίζει ο Δηµήτρης Δασκαλόπουλος, «Θεωρώ ότι ο συλλέκτης έχει ευθύνη απέναντι στα έργα της συλλογής του και τους καλλιτέχνες: έχει την ηθική υποχρέωση να φροντίζει για το µέλλον της συλλογής του µε την ίδια έγνοια και προσοχή που επένδυσε για τη δηµιουργία της. Η τέχνη αποκτά νόηµα και επιρροή µόνο µέσα από τη συνδιαλλαγή της µε το κοινό. Γι’ αυτό η τέχνη περισσότερο από ιδιοκτήτες, χρειάζεται κοινωνούς. Αυτό το σκεπτικό µε οδήγησε στην απόφαση να δωρίσω το µεγαλύτερο µέρος της συλλογής µου σε σηµαντικά µουσεία σύγχρονης τέχνης. Μέσω της δωρεάς, τα έργα θα είναι προσβάσιµα στο ευρύ κοινό, θα έχουν την απαραίτητη φροντίδα ώστε να διατηρηθούν για τις µελλοντικές γενιές και θα παραµείνουν σε διάλογο µε την τέχνη του µέλλοντος».

Η ∆ωρεά της Συλλογής Δ. Δασκαλόπουλου απευθύνεται σε τέσσερα δηµόσια ιδρύµατα σε τρεις χώρες της Ευρώπης και της Αµερικής. Συγκεκριµένα, περισσότερα από 140 έργα θα ενισχύσουν την συλλογή του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, περίπου 100 έργα θα προσφερθούν σε κοινή δωρεά στα µουσεία Guggenheim και MCA του Σικάγο και περίπου 110 έργα θα δωρηθούν στην Tate. Συνολικά περισσότερα από 350 έργα σύγχρονης τέχνης από 142 καλλιτέχνες της Συλλογής θα εµπλουτίσουν τις υπάρχουσες συλλογές των µουσείων.

Η ∆ωρεά της Συλλογής Δ. Δασκαλόπουλου θα ενδυναµώσει τη διεθνή συνεργασία µεταξύ του ΕΜΣΤ και της Tate και θα δηµιουργήσει το πεδίο για πολιτιστικές ανταλλαγές µεταξύ των δύο φορέων τόσο σε επίπεδο γνώσεων και εµπειρίας όσο και σε δανεισµούς έργων σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Επιπλέον, θα δηµιουργήσει µια ισχυρή συνεργασία µεταξύ των µουσείων MCA Chicago και Guggenheim, για την κοινή συντήρηση και παρουσίαση των έργων.

Annette Messager, Dépendance/Indépendance, 1995, Ύφασμα, ασπρόμαυρες φωτογραφίες, μαλλί, σχοινιά, δικτυωτές κάλτσες, χνουδωτά ζωάκια, δίχτυα, πλαστικό και λαμπτήρες, Διαστάσεις μεταβλητές, Άποψη εγκατάστασης: The Luminous Interval, Guggenheim Bilbao, ©της καλλιτέχνιδος, παραχώρηση της καλλιτέχνιδος και Marian Goodman Gallery, Φωτογραφία: Erika Ede

Η ∆ωρεά της Συλλογής Δ. Δασκαλόπουλου θα συνοδευθεί από τη δηµιουργία ενός δικτύου Επιµελητών. Ειδικές θέσεις θα δηµιουργηθούν µία στην Tate και µία για την κοινή δωρεά στα µουσεία Guggenheim και MCA Chicago, ενώ θα προβλεφθεί επιµελητική υποστήριξη στο ΕΜΣΤ, θέσεις οι οποίες θα διευκολύνουν την ενσωµάτωση της Δωρεάς στη δράση του κάθε οργανισµού.

Με τις θέσεις επιµελητών και την υποστήριξη των µουσείων, η Δωρεά θα απευθυνθεί ευρέως στο κοινό µέσα από διεθνείς παρουσιάσεις/εκθέσεις και µέσω της παγκόσµιας διαδικτυακής τους παρουσίας. Τα µουσεία, επίσης, θα δηµιουργήσουν εκπαιδευτικά προγράµµατα για να ενισχύσουν τη διάδοση της Δωρεάς.

Ο Δηµήτρης Δασκαλόπουλος, συνεπής στο όραµά του, παραδίδει την Συλλογή του σε διεθνή µουσεία. Με αυτή την ευεργεσία εξασφαλίζει το µέλλον της και την συνοµιλία της µε το ευρύτερο δυνατόν κοινό σε όλο τον κόσµο.

Η ∆ρ. Λίνα Μενδώνη, υπουργός Πολιτισµού και Αθλητισµού, δηλώνει: «Η Αθήνα, µετά από δεκαετίες αναµονής, εγκαινίασε πριν δύο χρόνια τη λειτουργία του δικού της Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, πληρώνοντας ένα µεγάλο κενό στις µουσειακές της υποδοµές. Σήµερα, το ΕΜΣΤ υποδέχεται τη µοναδική δωρεά του Δηµήτρη Δασκαλόπουλου, ενός συλλέκτη µε βαθιά γνώση και αγάπη για την Τέχνη. Μια δωρεά δεκάδων έργων, η οποία όχι απλώς ενισχύει ουσιαστικά τις συλλογές του ΕΜΣΤ, αλλά του δίνει την ώθηση και το πλεονέκτηµα να καθίσταται συνοµιλητής σηµαντικών ανάλογων κορυφαίων µουσείων διεθνώς, να µπορεί να δροµολογεί µαζί τους πολύτιµες συνέργειες και συνεργασίες. Έτσι, η προσφορά του δωρητή δεν αφορά µόνον στο Μουσείο και στον χώρο του Πολιτισµού. Αφορά στην ίδια την πρωτεύουσα, καθώς ενισχύει εµµέσως την ανταγωνιστικότητα των παρεχόµενων πολιτιστικών υπηρεσιών της.

Marina Abramović & Ulay, Imponderabilia, 1977, Ασπρόμαυρη βιντεοπροβολή με ήχο, διάρκεια 30 λεπτά, Διαστάσεις μεταβλητές, ©Giovanna dal Magro και Lisson Gallery, London, παραχώρηση The Marina Abramović Archives

Ο Δηµήτρης Δασκαλόπουλος δεν δίστασε να παραµερίσει το πάθος του συλλέκτη, προτάσσοντας την θέλησή του για προσφορά στην κοινωνία, στους πολίτες. Η τέχνη είναι η πανανθρώπινη γλώσσα της επικοινωνίας. Τα πολιτιστικά αγαθά αποκτούν προστιθέµενη αξία µέσα από την επαφή τους µε το κοινό. Στις βιοµηχανικές κοινωνίες, η δηµιουργία αξίας συναρτάται µε περιορισµούς στην πρόσβαση των πόρων. Στην κοινωνία της γνώσης, η παιδεία προϋποθέτει µύηση στην Τέχνη και τον εκδηµοκρατισµό του πολιτισµού.

Ο συλλέκτης, µε την προσφορά της προσωπικής συλλογής του σε τέσσερα κορυφαία Μουσεία Σύγχρονης Τέχνης, λειτουργεί ως καταλύτης στον µετασχηµατισµό, στην µετάπτωση των ιδιωτικών αυτών έργων σε δηµόσια αγαθά, προσβάσιµα σε µας και τις επόµενες γενεές. Το Υπουργείο Πολιτισµού και Αθλητισµού εκφράζει στον Δηµήτρη Δασκαλόπουλο την απέραντη ευγνωµοσύνη του».

Ο Richard Armstrong, Διευθυντής του Μουσείου και Ιδρύµατος Solomon R. Guggenheim δηλώνει: «Στη διάρκεια της διακεκριµένης φιλανθρωπικής του σταδιοδροµίας, ο Δηµήτρης Δασκαλόπουλος έχει επιδείξει µια βαθιά πίστη στη δύναµη της τέχνης να διευρύνει τη συλλογική φαντασία και να θίγει θεµελιώδη ερωτήµατα της σύγχρονης ζωής. Η πεποίθησή του ότι η ανθρώπινη δηµιουργικότητα µπορεί να ενδυναµώσει τη ζωή των πολιτών και πρέπει να είναι προσβάσιµη σε όλους, είναι το θεµέλιο τόσο για την πρωτοπόρα δουλειά του µε τον ΝΕΟΝ όσο και για τη θητεία του ως trustee του Μουσείου Guggenheim. Αυτή η εξαιρετική δωρεά από την Συλλογή του στο Μουσείο Guggenheim και το Μουσείο MCA Chicago θα συµβάλλει στη σηµαντική διεύρυνση των αφηγήσεων µέσα από τις µόνιµες συλλογές µας».

Η ∆ρ. Maria Balshaw CBE, Διευθύντρια της Tate, δηλώνει: «Αυτή η δωρεά είναι µια πράξη εξαιρετικής γενναιοδωρίας από τον Δηµήτρη Δασκαλόπουλο και σηµατοδοτεί µια ιδιαίτερη στιγµή για την συλλογή της Tate. Όχι µόνο γιατί περιλαµβάνει έναν µεγάλο αριθµό έργων, αλλά επίσης λόγω του διαµετρήµατος των καλλιτεχνών, από την Louise Bourgeois στον David Hammons και τη Mona Hatoum. Η συλλογή της Tate είναι µια δηµόσια συλλογή, ανήκει και απευθύνεται στο κοινό, και αυτά τα έργα, µέσω των τεσσάρων γκαλερί µας, θα φτάσουν σε εκατοµµύρια επισκέπτες σήµερα και στις επόµενες γενιές. Επιπλέον, η συλλογή µας είναι ένα αγαθό απ’ όπου µπορούν να αντλήσουν άλλα µουσεία, επιτρέποντάς µας να επικοινωνούµε κάθε χρόνο µε ακόµα περισσότερους ανθρώπους στο Ηνωµένο Βασίλειο και όλο τον κόσµο».

Γιάννης Κουνέλλης, Untitled, 1993, Κάρβουνο σε σακιά λινάτσας, πλάκα χάλυβα 270 × (διαμ.) 250 εκ., Άποψη εγκατάστασης: Integral, part II, Ileana Tounta Contemporary Art Center, ©Estate of Jannis Kounellis, Φωτογραφία: Δημήτρης Φουτρής

Η Κατερίνα Γρέγου, Καλλιτεχνική ∆ιευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), δηλώνει: «Αυτή είναι η σηµαντικότερη δωρεά στην εικοσάχρονη ιστορία του ΕΜΣΤ, όσον αφορά τόσο το µέγεθος όσο και τη σπουδαιότητα. ∆εν θα µπορούσε να έχει έρθει σε καλύτερη συγκυρία, ενώ η Ελλάδα βγαίνει από την οικονοµική κρίση, το Μουσείο εισέρχεται σε µια νέα περίοδο πλήρους λειτουργίας µε νέο καλλιτεχνικό πρόγραµµα και µια δυναµική σειρά περιοδικών εκθέσεων και εκδηλώσεων. Η δωρεά συµπληρώνει και ενδυναµώνει σε µεγάλο βαθµό την υπάρχουσα συλλογή µε έναν σηµαντικό αριθµό έργων Ελλήνων και διεθνών καλλιτεχνών, και ταυτόχρονα ενισχύει το Μουσείο ώστε να εκπληρώσει το στόχο του ως το κορυφαίο εθνικό ίδρυµα σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα και ένα από τα σηµαντικότερα στην περιοχή της νότιας Ευρώπης και της ανατολικής Μεσογείου. Είµαστε ευγνώµονες στον Δηµήτρη Δασκαλόπουλο για τη γενναιοδωρία του, την εµπιστοσύνη του, την κοινωνική του συνείδηση και τη µεγάλη συνεισφορά του στην ανάπτυξη του Μουσείου».

Η Madeleine Grynsztejn, Διευθύντρια Pritzker του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης του Σικάγο δηλώνει: «Ο Δηµήτρης Δασκαλόπουλος συµµερίζεται την προσήλωση του MCA στην αξιοποίηση της τέχνης των καιρών µας ως καταλύτη της κριτικής σκέψης, της κοινωνικής αλλαγής και του συλλογισµού, που εκκινεί από µια ακλόνητη πεποίθηση ότι η τέχνη διευρύνει τη συλλογική φαντασία. Αυτή η ρηξικέλευθη πρωτοβουλία εστιάζει στη συνεργασία µεταξύ κορυφαίων µουσείων σε παγκόσµιο επίπεδο και διευκολύνει την ανταλλαγή επιµελητικών ιδεών και τη δηµιουργία λειτουργικών µοντέλων, σηµατοδοτώντας ένα νέο κεφάλαιο στον τρόπο που τα µουσεία διαχέουν την Τέχνη στο ευρύ κοινό. Αυτή η δωρεά θα κινητοποιήσει τις αφηγήσεις της σύγχρονης τέχνης προς το κοινό µας, σήµερα και στο µέλλον, και θα αποτελέσει έµπνευση για τις νέες γενιές των δηµιουργών στον γρήγορα αναπτυσσόµενο χώρο µας».

Σχετικά µε τη Συλλογή Δ. Δασκαλόπουλου

Με χρονική αφετηρία το 1994, η Συλλογή Δ. Δασκαλόπουλου αποτελεί σήµερα ένα ευρύ σύνολο έργων σύγχρονης τέχνης από κορυφαίους καλλιτέχνες της διεθνούς και ελληνικής εικαστικής σκηνής. Τα έργα της συλλογής αντικατοπτρίζουν τους καίριους προβληµατισµούς της τέχνης κατά τις πρόσφατες δεκαετίες, εστιάζοντας στο ανθρώπινο σώµα ως πηγή δηµιουργίας αλλά και ως πεδίο υπαρξιακών, κοινωνικών και ιδεολογικών µαχών. Πολλά από τα σπουδαιότερα ονόµατα της µεταπολεµικής και σύγχρονης τέχνης εκπροσωπούνται στο εσωτερικό της – µορφές των οποίων το έργο και οι ιδέες διέπλασαν τις µετέπειτα καλλιτεχνικές γενιές και εξακολουθούν να διαπλάθουν τους καλλιτέχνες του σήµερα.

Η εσωτερική πυξίδα της συλλογής είναι στραµµένη προς τον ορίζοντα της ανθρώπινης κατάστασης, αυτού του στοιχειακού, αρχέγονου και διαχρονικού ζητήµατος. Παρότι τα έργα που την απαρτίζουν ανήκουν χρονολογικά στις τελευταίες δεκαετίες, ο προσανατολισµός της αυτός την κρατά µακριά από τις εφήµερες αισθητικές ή κοινωνικές τάσεις του παρόντος.

Βλάσης Κανιάρης, Η Μεγάλη Κούνια, 1974, Μικτή τεχνική, 330 x 410 x 150 εκ., Άποψη εγκατάστασης: Η Υπέρβαση της Άβυσσος, ΝΕΟΝ, Ωδείον Αθηνών Παραχώρηση του καλλιτέχνη, Φωτογραφία: ©Νίκος Μάρκου

Κεντρική θέση σε αυτή κατέχουν οι εγκαταστάσεις και τα γλυπτά µεγάλων διαστάσεων, αλλά και το σχέδιο, το κολάζ, ο κινηµατογράφος και το βίντεο.

Εκθέσεις της Συλλογής Δ. Δασκαλόπουλου έχουν πραγµατοποιηθεί στα Whitechapel Gallery, Λονδίνο (2010-2011), Guggenheim Museum, Μπιλµπάο (2011) και Scottish National Gallery of Modern Art, Εδιµβούργο (2012-2013).

O Δηµήτρης Δασκαλόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Είναι επιχειρηµατίας και µέλος του ∆.Σ. της DAMMA ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ Α.Ε., εταιρείας επενδυτικών συµµετοχών και διαχείρισης κεφαλαίων. Διετέλεσε Πρόεδρος του ΣΕΒ επί 8 συναπτά έτη (2006-2014). Σήµερα είναι επίτιµος Πρόεδρος του ΣΕΒ. Επίσης διετέλεσε Αντιπρόεδρος της BUSINESSEUROPE από το 2013 έως το 2015 και µέλος της Στρογγυλής Τράπεζας Ευρωπαίων Βιοµηχάνων (European Round Table of Industrialists –ERT) από το 1998 έως το 2008. Ως βασικός µέτοχος, διευθύνων σύµβουλος και πρόεδρος, ο Δηµήτρης Δασκαλόπουλος ηγήθηκε από το 1983 της µεταµόρφωσης µιας οικογενειακής επιχείρησης παραγωγής γαλακτοκοµικών προϊόντων στη VIVARTIA Α.Ε., τη µεγαλύτερη επιχείρηση τροφίµων στην Ελλάδα µε ηγετική θέση στην αγορά στα γαλακτοκοµικά προϊόντα, προϊόντα ζαχαροπλα- στικής, καταψυγµένα τρόφιµα και προϊόντα για εστιατόρια και 13.000 εργαζοµένους σε 29 χώρες. Ο Δηµήτρης Δασκαλόπουλος πώλησε τη συµµετοχή του το 2007. Επίσης είναι βασικός επενδυτής του DIORAMA Hellenic Growth Fund, που επενδύει αποκλειστικά στην ελληνική επιχειρηµατικότητα, και είναι ιδρυτής της αστικής µη κερδοσκοπικής διαΝΕΟσις, ενός ερευνητικού οργανισµού (think tank) µε στόχο την τροφοδότηση του δηµόσιου διαλόγου και τη διατύπωση συγκεκριµένων προτάσεων στην επίλυση κρίσιµων οικονοµικών και κοινωνικών προβληµάτων της Ελλάδας.

Ο Δηµήτρης Δασκαλόπουλος είναι συλλέκτης σύγχρονης τέχνης, ιδρυτής της Συλλογής Δ. Δασκαλόπουλου και ιδρυτής του οργανισµού ΝΕΟΝ. Είναι Αντιπρόεδρος του Board of Trustees του Solomon R. Guggenheim Foundation, Πρόεδρος του Collections Council του Solomon R. Guggenheim Foundation, µέλος του Board of Trustees του Museum of Contemporary Art, Chicago καθώς και ενεργό µέλος των παρακάτω συµβουλίων: Leadership Council του New Museum, Tate International Council και συνιδρυτής του Whitechapel Future Fund.

Με χορηγία της Συλλογής Δ. Δασκαλόπουλου δηµιουργήθηκε το 2010 η θέση επιµελητή µε τίτλο The Daskalopoulos Curator of International Art στην Tate, η οποία εστιάζει στη σύγχρονη και ανερχόµενη διεθνή τέχνη, ειδικά µη δυτικών περιοχών, συντελώντας ουσιαστικά στη δέσµευση της Tate για τη διεύρυνση του γεωγραφικού πεδίου της συλλογής της. Η Συλλογή Δ. Δασκαλόπουλου συνεχίζει τη χρηµατοδότηση της θέσης, µετονοµασµένη από το 2015 σε The Daskalopoulos Senior Curator, International Art (Africa, Asia & Middle East), την οποία κατέχει η Clara Kim. Το 2013, η Συλλογή Δ. Δασκαλόπουλου και η Tate (σε συνεργασία µε το Latin American Acquisitions Committee) προέβησαν στην από κοινού απόκτηση του έργου Babel (2001) του Cildo Meireles, το οποίο πρόκειται να δωρηθεί στο µουσείο.

Mona Hatoum, Current Disturbance, 1996, Ξύλο, συρμάτινο πλέγμα, λαμπτήρες, ψηφιακός ροοστάτης, ενισχυτής, 4 ηχεία 279 x 551 x 504 cm, Άποψη εγκατάστασης: Keeping it Real: An Exhibition of Four Acts: Act 3, Whitechapel Gallery, ©Mona Hatoum, παραχώρηση White Cube, London και Alexander and Bonin, New York, Φωτογραφία: Geoff Craddick/PA/Whitechapel Gallery

O Δηµήτρης Δασκαλόπουλος είναι ένας από τους ιδρυτικούς εταίρους του Whitechapel Future Fund (2011). Χάρη στη χρηµα- τοδότηση που ο ίδιος παρείχε, το γνωστό ίδρυµα κατόρθωσε να υλοποιήσει τρία έργα κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων ετών: τη δηµιουργία µιας µόνιµης θέσης µε τίτλο The Daskalopoulos Director of Education & Public Programmes, την οποία κατέχει σήµερα ο Dr. Richard Martin, επικεφαλής εκπαιδευτικού προγράµµατος της Whitechapel Gallery που περιλαµβάνει διαλέξεις, µαθήµατα, εκδηλώσεις και δραστηριότητες που απευθύνονται σε σχολεία, οικογένειες και ευρύτερες κοινότητες• µια νέα πρωτοβουλία, το ΝΕΟΝ Curatorial Award, ένα βραβείο που απονέµεται σε επιµελητές, καθώς και ένα πρόγραµµα πολιτιστικής ανταλλαγής µεταξύ Αθήνας και Λονδίνου µε τίτλο ΝΕΟΝ Curatorial Exchange.

Το 2015 µε πρωτοβουλία και χορηγία της Συλλογής Δ. Δασκαλόπουλου δηµιουργήθηκε η θέση µε τίτλο The Daskalopoulos Curator of Engagement στην Εθνική Πινακοθήκη Μοντέρνας Τέχνης της Σκωτίας. Η θέση, µετονοµασµένη πλέον σε Daskalopoulos Digital Producer, έχει ανατεθεί στη Lucy Armitage.

O Δηµήτρης Δασκαλόπουλος είναι Αντιπρόεδρος του Board of Trustees καθώς και Πρόεδρος του Collections Council του Solomon R. Guggenheim Foundation, όπου έχει συνεισφέρει στη δηµιουργία ενός ταµείου προς χρήση από τους επιµελητές για τον σκοπό της απόκτησης έργων, το οποίο και ιδρύθηκε υπό τη µορφή δωρεάς προς το ίδρυµα. Στηρίζει ενεργά το πρόγραµµα αγορών του ιδρύµατος Guggenheim (SRGF) µέσω της παρουσίας του στο International Director’s Council. Το 2003 ο κ. Δασκαλόπουλος και το Ίδρυµα Guggenheim προέβησαν στην από κοινού απόκτηση του γλυπτού Chrysler Imperial (2002) του Matthew Barney, το οποίο µετά από 17 χρόνια συνιδιοκτησίας, δωρήθηκε εξ ολοκλήρου στο µουσείο το 2020. Το 2017 µε πρωτοβουλία και χορηγία της Συλλογής Δ. Δασκαλόπουλου, δηµιουργήθηκε στο Μουσείο Guggenheim η θέση µε τίτλο Daskalopoulos Curator, Contemporary Art. Τη θέση κατέχει η επιµελήτρια Katherine Brinson.

Ana Mendieta, Untitled (Volcano Series No. 2), 1979, Έγχρωμη φωτογραφία, 33,7 × 50,8 εκ., ©The Estate of Ana Mendieta Collection, LLC

Το 2018 ο Δηµήτρης Δασκαλόπουλος έλαβε τιµητική διάκριση στο πλαίσιο του Guggenheim International Gala για τη συνολική προσφορά και υποστήριξή του στο χώρο των τεχνών.

Το 2014 η διεθνής ένωση επιµελητών ΙCI – INDEPENDENT CURATORS INTERNATIONAL απένειµε στον Δηµήτρη Δασκαλόπουλο το Βραβείο LEO, για τη «συµβολή του στην εξοικείωση ευρύτερων κοινών µε τη σύγχρονη τέχνη». Το βραβείο αποτελεί αναγνώριση του οράµατος που καθοδηγεί τον Δηµήτρη Δασκαλόπουλο στη δράση του ως συλλέκτη καθώς και της δηµόσιας προσφοράς του, έµπρακτη απόδειξη των οποίων αποτελεί η Συλλογή Δ. Δασκαλόπουλου και η ίδρυση του οργανισµού ΝΕΟΝ, που φιλοδοξεί να φέρει τον σύγχρονο πολιτισµό κοντά στον σύγχρονο πολίτη, ως βασικό µοχλό ανάπτυξης και προόδου.

Ο ίδιος έχει κατά καιρούς διαθέσει πόρους ούτως ώστε να διευκολύνει τη διοργάνωση εκθέσεων και την απόκτηση έργων από µεγάλα δηµόσια ιδρύµατα παγκοσµίως, συµπεριλαµβανοµένων των Tate, Solomon R. Guggenheim Foundation, New Museum, Carnegie International και Venice Biennale καθώς και του ελληνικού Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και της Μπιενάλε της Αθήνας.

Κεντρική φωτογραφία θέματος: Wangechi Mutu, Exhuming Gluttony: A Lover’s Requiem, 2006, Γούνες ζώων, ξύλο, μπουκάλια, κρασί, ταινία συσκευασίας και κουβέρτες Διαστάσεις μεταβλητές, Άποψη εγκατάστασης: The Luminous Interval, Guggenheim Bilbao, ©της καλλιτέχνιδος και Salon 94 Φωτογραφία: Erika Ede