Η Παγίδα: Νέο βιβλίο από τον Ανδρέα Μήτσου

Σε οριακή στιγμή της ζωής του, ένας συγγραφέας αποφασίζει να διαλευκάνει το παρελθόν του και να τακτοποιήσει ανοιχτούς λογαριασμούς μαζί του. Απαλλάσσεται από την πανοπλία της γραφής και προσεγγίζει, απροστάτευτος πια, τον εαυτό του, χωρίς άλλες προφάσεις και προσχήματα.

Για να επιτύχει την αυτοκάθαρση, χρησιμοποιεί τα διηγήματα και τα μυθιστορήματά του. Μέσα από την ερμηνεία τους, ανακαλεί παλιά βιώματα και διακρίνει τις ξεχασμένες αμαρτίες του, σε αντιπαράθεση με τη λογοτεχνική πραγμάτωσή τους.

Η αναψηλάφηση των γραπτών του φανερώνει αφτιασίδωτα τα συμβάντα της ζωής του, θυμάται γεγονότα που είχαν απωθηθεί και ενταφιαστεί μέσα του και συνειδητοποιεί το δόλιο παιχνίδι της γραφής σ’ αυτή τη μετάπλαση και παραποίησή τους.

Με επιμονή και πείσμα, καθώς ανασκάπτει το κάθε ένα διήγημά του, δεν διστάζει ν’ αποκαλύψει τη σκόπιμη απόκρυψη των ενοχών, το ύπουλο παιχνίδι αλήθειας ψεύδους που συντελείται, τις δολοπλοκίες και τα συγγραφικά τεχνάσματα, ως αφηγηματικές μεθόδους παραποίησης της πραγματικότητας, αποκαθηλώνοντας έτσι τον συγγραφέα, τον ίδιο τον εαυτό του.

Με αυτήν όμως την ομολογία και εκμυστήρευσή του, πέφτει στην «παγίδα της γραφής», από την οποία προσδοκούσε να ξεφύγει, και βρίσκεται ξανά αιχμάλωτος σε μια καινούργια πλασματική πραγματικότητα και στον ισόβιο ρόλο ενός μυθιστορηματικού ήρωα. Η ίδια η αποκάλυψη της αφηγηματικής υποστασιοποίησης των βιωμάτων του και η διαδικασία ερμηνείας τους συγκροτεί μια νέα μυθοπλασία.

Αυτό που απεγνωσμένα ελπίζει πλέον για την οριστική αποδέσμευση και σωτηρία του, είναι η βοήθεια του αναγνώστη του. Μόνο με τη δική του συνδρομή θα μπορέσει να δραπετεύσει και να ζήσει ελεύθερος από την κάθε μυθοπλασία, ένας κανονικός άνθρωπος στον ταπεινό κόσμο της καθημερινότητας και του πραγματικού.

Στο εξώφυλλο: Φρανθίσκο Γκόγια, “Προσωπογραφία του Μανουέλ Οσόριο Μανρίκε ντε Θουνίγα”, 1784, Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, Νέα Υόρκη

Ανδρέας Μήτσου

Ο Ανδρέας Μήτσου έχει εκδώσει εννέα συλλογές διηγημάτων, επτά μυθιστορήματα και δύο νουβέλες. Έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για το βιβλίο του Τα ανίσχυρα ψεύδη του Ορέστη Χαλκιόπουλου, με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τη συλλογή του Η εξαίσια γυναίκα και τα ψάρια, με το Βραβείο Γραμμάτων της Ακαδημίας Αθηνών (Ουράνη) για τη συλλογή διηγημάτων Σφήκες και με το Βραβείο Αναγνωστών (ΕΚΕΒΙ-ΕΡΤ) για τη νουβέλα του Ο κύριος Επισκοπάκης.

Σπούδασε Φιλοσοφία (PhD), Μεσαιωνική και Νεότερη Ελληνική Λογοτεχνία και Αγγλική Λογοτεχνία. Έχει διδάξει Δημιουργική Γραφή και Θεωρίες Αφήγησης στο ΕΚΕΒΙ, στη Φιλοσοφική Σχολή και στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών, στον Ιανό, στη FNAC κ.ά. Εργάστηκε ως φιλόλογος και ως σύμβουλος φιλολόγων στη δημόσια εκπαίδευση.

Βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά και ρωσικά.