Για την χαρακτηριστική ποιητική φωνή της, που με τη λιτή ομορφιά της μετατρέπει την ατομική ύπαρξη σε καθολική

Η παραπάνω φράση συνοδεύει την ανακοίνωση του νέου ονόματος της νικήτριας για το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2020, συνιστώντας μία τρόπον τινά αιτιολόγηση της βράβευσής της. Η Louise Glück είναι Αμερικανή ποιήτρια, από την Νέα Υόρκη και αποτελεί την 16η γυναίκα στην ιστορία του Νόμπελ Λογοτεχνίας που βραβεύεται για το έργο της. Έχει τιμηθεί με μερικά από τα σημαντικότερα βραβεία λογοτεχνίας, όπως το Pulitzer Prize και το National Book Award.

H Louise Glück γεννήθηκε το 1943 στη Νέα Υόρκη και μεγάλωσε στο Λονγκ Άιλαντ. Σήμερα ζει στο Κέιμπριτζ της Μασσαχουσέττης και διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ.

Περιγράφεται συχνά ως μια αυτοβιογραφική ή σκοτεινή ποιήτρια. Η δουλειά της χαρακτηρίζεται από συναισθηματική ένταση, ενώ κάνει χρήση μυθολογικών ιστορικών και φυσικών στοιχείων για να αποδώσει τις προσωπικές εμεπιρίες της σύγχρονης ζωής.

Εστιάζει στην περιγραφή του τραύματος, της επιθυμίας και της φύσης. Εξερευνώντας αυτά τα θέματα, η ποίηση της έχει κερδίσει τον θαυμασμό για τις ειλικρινείς εκφράσεις της μελαγχολίας και της απομόνωσης. Οι ακαδημαϊκοί μελετητές του έργου της έχουν δώσει, επίσης, βάρος στο πώς δημιουργεί ποιητικές περσόνες και στη σχέση που αποκτούν η αυτοβιογραφία και οι κλασικοί μύθοι μέσα στα ποιήματά της.

Η Θλίψη της Κίρκης

Με σύστησα, εν τέλει
Στη γυναίκα σου, σα μια
Θεά, στο ίδιο της το σπίτι, στην
Ιθάκη, σα μια φωνή
Χωρίς το σώμα: άφησʼ εκείνη
Το υφαντό, γύρισε το κεφάλι
Πρώτα δεξιά, ύστερʼ αριστερά
Αν και δεν είχʼ ελπίδα φυσικά
Να αποδώσει τη φωνή σε κάποια
Υπαρκτή πηγή: Εγώ αμφιβάλλω
Αν γυρίσει πια στον αργαλειό της
Με όσα ξέρει τώρα. Όταν
Την δεις ξανά, πες της πως
Έτσι αποχαιρετάει μια Θεά:
Αν στο μυαλό της είμαι δια παντός
Είμαι και στη ζωή σου δια παντός.