H έκθεση έρχεται σαν συνέχεια της πετυχημένης έκθεσης που πραγματοποιήθηκε στη Λευκάδα.
Το σύνολο των έργων είναι ένα συνειδητό πείραμα του καλλιτέχνη, που φιλοδοξεί να συμφιλιώσει τις έννοιες του αυτοματισμού και του σχεδιασμού. Τους πίνακες τους περιγράφει τόσο η τάξη και η λογική όσο η τυχαιότητα και η διαίσθηση. Υπάρχει ένα είδος κυβιστικής διαφάνειας στις στρώσεις των χρωμάτων και των γραμμών. που μεταξύ άλλων, οδηγεί στο να διακρίνεται το σχέδιο αλλά χωρίς να χωρίζονται μεταξύ τους οι φόρμες και ο χώρος.
Τα ακανόνιστα μικρά στοιχεία που απαρτίζουν την εικόνα, σε αντίθεση με τον ποϊντιλισμό και τον ντιβιζιονισμό, έχουν ελεύθερη βούληση, στέκονται αναξάρτητα ή σε πολλαπλές ομάδες (ροές στοιχείων) που φέρουν μήνυμα, συνυπάρχουν και μεταλλάσσονται σε ένα οργανωμένο χάος, όπου όλα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Η πρωτότυπη τεχνική απόδοσης στα έργα έχει χαρακτηριστεί και ως είδος “εικαστικής διεμπλοκής»*.
Στις κατασκευές, κυριαρχούν δυο ζωτικές αντιθέσεις: Του καινούργιου με τη φθορά, και όπως και στα παστέλ, του τυχαίου με το σχεδιασμένο. Η φθορά και η τυχαιότητα παρουσιάζονται ως αναγκαία επίγνωση για την σύμβαση της ζωής: Τα αντικείμενα σχεδιάζονται και υπάρχουν με τη γνώση οτι εξακολουθούν να υπάρχουν μετά τη χρήση τους. Αυτή η φαινομενικά μετα-χρηστική περίοδος, η αποδοχή της φθοράς και του τυχαίου, εκφράζεται ως κεντρικής σημασίας για τη βιωσιμότητα της ανθρώπινης ύπαρξης.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Στους πίνακες η επικοινωνία/έκφραση πηγάζει κυρίως από την τεχνική απόδοσης και την διάδρασή της με το θέμα, ενώ στα τρισδιάστατα έργα, το θέμα και οι φόρμες έχουν τον κυρίαρχο ρόλο. Οι κατασκευές μπορούν να διαβαστούν διαισθητικά μέσα από μια πιο αντικειμενική σφαίρα, αλλά είναι στην ουσία εναύσματα με ερωτήσεις που αφήνουν περιθώρια για πολλές απαντήσεις και υποκειμενικά συμπεράσματα.
Ο Δημήτρης Καλυβιώτης μέσω των έργων του, αναγνωρίζει το ανθρώπινο σύνδρομο που θέλει την αίσθηση και την σκέψη να υπάρχουν σαν να ήταν τελείως ανεξάρτητες έννοιες. Αναγνωρίζει επίσης οτι κάποιος μπορεί να έχει και δίκιο και άδικο, ότι κάτι μπορεί να είναι και έτσι και αλλιώς… και εδώ και εκεί την ίδια στιγμή.
*«Κβαντική διεμπλοκή (quantum entanglement) είναι το φαινόμενο, όπου δύο σωματίδια που δημιουργούνται μαζί, μένουν σε κατάσταση διεμπλοκής, ασχέτως της απόστασης που μεσολαβεί μεταξύ τους. Αν σταλεί το ένα από τα δύο στο άλλο άκρο του σύμπαντος και συμβεί κάτι σε οποιοδήποτε από τα δύο, το άλλο αντιδρά ακαριαία. Έτσι, φαίνεται πως στην «πραγματικότητα» τα δύο αντικείμενα βρίσκονται ακόμα σε «επαφή»…»
Σύντομο βιογραφικό
Ο Δημήτρης Καλυβιώτης, γεννήθηκε στο Μόντρεαλ το 1978 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Στα δεκαεπτά του χρόνια επιστρέφει στο Μόντρεαλ, όπου σπουδάζει την τέχνη του Ντιζάιν και εστιάζει τις προσπάθειές του στην κατασκευή και το σχεδιασμό λειτουργικών έργων τέχνης. Μετά τις σπουδές του, εργάζεται για δέκα χρόνια δημιουργώντας κατασκευές για αμερικανικές κινηματογραφικές παραγωγές.
Είναι ακριβώς αυτά τα χρόνια που του δίνουν τη δυνατότητα να εξερευνήσει τις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά και να καλλιεργήσει και να αναπτύξει τα εκφραστικά του μέσα. Κλείνοντας τον κύκλο της ενασχόλησής του με την κινηματογραφική βιομηχανία -αποφασισμένος να διοχετεύσει τη δημιουργικότητά του αποκλειστικά σε εικαστικές φόρμες–, επιστρέφει στην Αθήνα το 2008 και ανοίγει εργαστήριο, εφαρμόζοντας τις γνώσεις και τις δεξιοτεχνίες του στον τομέα των καλών τεχνών.
Το 2010 αρχίζει να διδάσκει, ενώ το 2012 γίνεται μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου. Σήμερα, ασχολείται κατά κύριο λόγο με τη δημιουργία έργων τέχνης και συμμετέχει σε εκθέσεις και διαγωνισμούς.
