Η γκαλερί Art Zone 42 εγκαινιάζει την Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014 την πέμπτη ατομική έκθεση της εικαστικού Ελευθερίας Τζίτζη – Νικολαϊδου με τίτλο ‘Ερως Ανίκατε’, η οποία περιλαμβάνει νέες δημιουργίες από μπρούντζο, αλπακά, χαλκό και ασήμι.
Η κεντρική φιλοσοφία της έκθεσης είναι η διαχρονικότητα του Έρωτα, του ‘θεϊκού’ αυτού συναισθήματος που όταν συμβεί, κατακλύζει την ανθρώπινη ύπαρξη. Η δημιουργός εμπνέεται από τη διάσημη ρήση του Σοφοκλή ‘’ Έρως ανίκατε μάχαν… ός εν μαλακαίς παρειαίς νεάνιδος εννυχεύεις’’, εμμένοντας ιδιαίτερα στον στίχο,‘…που περνάς τη νύχτα σου στα απαλά μάγουλα του κοριτσιού’, δίνοντας έμφαση στο νεανικό έρωτα, τον αγνό και δημιουργικό και όχι στον καταστροφικό έρωτα, αυτόν που οδηγεί σε αδιέξοδα και παθολογικές καταστάσεις.
Από την αρχή της ενασχόλησής της με την τέχνη του μετάλλου, οι δημιουργίες της, τις οποίες επιχρωματίζει με οξειδώσεις και με σκόνες αγιογραφίας, παραπέμπουν σε φιγούρες και σκηνικά από την αρχαιότητα, τη Μυθολογία και την ελληνική παράδοση, στη σύγχρονη πραγματικότητα. Στην έκθεσή της στην γκαλερί Art Zone 42, έδωσε ιδιαίτερη έμφαση σε νεανικούς χαρακτήρες της καθημερινής ζωής, δίχως να λείπουν και τα μυθολογικά στοιχεία και οι αναφορές στην αρχαιότητα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η καλλιτέχνης δείχνει ότι παρά την κυριαρχία του σεξ στον σύγχρονο τρόπο ζωής, το άγγιγμα του πρώτου νεανικού έρωτα θα παραμένει αγνό και συγκλονιστικό και είναι αυτό που θα ξυπνά μέσα μας τη λαχτάρα για το Αιώνιο, την πίστη του παντοτινού.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και η Κριτικός και Ιστορικός Τέχνης Αθηνά Σχινά για το έργο της δημιουργού:
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
‘Το παράδοξο για τη δημιουργό είναι πως μέσα από τον συνδυασμό παραστατικότητας κι αφαίρεσης, μέσα επίσης από τα εξπρεσσιονιστικά χαρακτηριστικά και την συμβολική γλώσσα που χρησιμοποιεί, προτιμά το μικρό συνήθως μέγεθος στις αναγλυφοποιημένες της επιφάνειες, προκειμένου να διατυπώσει μια εικαστική αντίληψη μνημειακότητας εντέλει, που αφορά το τυχαίο ή μοιραίο γεγονός, το αναπόδραστο και συμπτωματικό, το φευγαλέο επίσης, αλλά και το ονειρικό στοιχείο, που γεννά η πραγματικότητα….Οι εικαστικές της συνθέσεις λειτουργούν, από την μια πλευρά σαν τάματα, σιωπηρές ικεσίες ή επικλήσεις, που επιδιώκουν την υπενθύμιση μιας ακηλίδωτης και χωρίς διαψεύσεις μνήμης, αλλά και μιας απροσδόκητης χαράς, στην βάση της δημιουργίας, πριν από την Έξωση από τον Παράδεισο, με την ανάλογη αγνότητα που είχε ο έρωτας εκεί…. Από την άλλη πλευρά, τα έργα της αυτά λειτουργούν επίσης και ως αποτροπαϊκά σύμβολα, για να εξορκίσουν τον κάματο, την απόγνωση, την λήθη της ζωτικότητας, την φθορά, την ματαίωση και την εξαλλοίωση… Γιατί περισσότερο απ’ όλα, τα έργα της αυτά, είναι τα τερπνά κτερίσματα μιας «παραμυθίας», που αψηφά, εις πείσμα των καιρών, τον «λόγο» της ενηλικίωσης και μαζί τον φόβο και τα απρόβλεπτα «γυρίσματα» του χρόνου…’
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Ελευθερία Τζίτζη – Νικολαϊδου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936. Σπούδασε Ιστορία – Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου και εργάστηκε για ένα διάστημα ως βοηθός στην έδρα της Αρχαίας Ιστορίας. Αρθρογράφησε σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Έχει εκδόσει δύο μυθιστορήματα: ‘’Τα τζιτζίκια σωπαίνουν το φθινόπωρο’’, εκδόσεις Πιτσιλός, 1992 και ‘Όνομα Μυστικό’, εκδόσεις Δωδώνη, 1998.
Από το 1992 ασχολείται με το χειροποίητο κόσμημα και τη μεταλλοτεχνία. Η ίδια είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (Ε.Ε.Τ.Ε.). Έχει λάβει μέρος σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και έχει πραγματοποιήσει τέσσερις ατομικές σε επιλεγμένους χώρους τέχνης στην Αθήνα. Το Νοέμβριο του 2104 παρουσιάζει έργα της στην πέμπτη ατομική της έκθεση στην γκαλερί Art Zone 42.
