42 Σχέδια ερωτικά στη αρχή, που έγιναν στην πορεία ακουαρέλες και άλλαξαν πολλές φορές μορφή στα χρόνια 2014 – 2018.

Amantes amentes

Η εικαστικός Ειρήνη Ηλιοπούλου παρουσιάζει ένα εγκώµιο στον έρωτα µέσα από µια εντελώς προσωπική εικαστική προσέγγιση της ερωτικής πράξης.

Η απεικόνιση της ερωτικής πράξης µε εικόνες σαρκικού έρωτα ή και σχετικών συµφραζόµενων θεµάτων συγκινεί ιδιαίτερα το θεατή. Ειδικά από τα τέλη του 19ου αιώνα, που η τέχνη άρχισε να απευθύνεται σ’ ένα ευρύ κοινό, εµβληµατικά έργα τέχνης άφησαν το δικό τους στίγµα στην ιστορία της τέχνης. Με απαρχές στην προκλητική Ολυµπία του Μανέ (1863), το Φιλί του Ροντέν (1882-1888), το Κρεββάτι του Τουλούζ Λωτρέκ (1892), το Φιλί του Κλίµτ (1907), τα έργα του ερωτικού Έγκον Σίλε (1890-1918) µέχρι και το Φιλί του Πικάσο (1925). Στη συνέχεια κορυφαίοι καλλιτέχνες αφιέρωσαν έργα τους στο πάθος του έρωτα, αποδίδοντας χωρίς φραγµό και εικονογραφικούς περιορισµούς τη σχετική θεµατική, όπως και πολλοί Έλληνες καλλιτέχνες µε ενδεικτικά τα έργα των Μόραλη, Τσαρούχη, Μπότσογλου, Ψυχοπαίδη, κ.ά.

Τα έργα της Ειρήνης Ηλιοπούλου µε τις αναγνωρίσιµες σχεδιαστικές, χρωµατικές, περιγραφικές και άλλες καθαρά ζωγραφικές αξίες, την αισθησιακή αµεσότητα και την άπλετη θεατρικότητα προσφέρουν από την πλευρά τους ένα νέο µορφοπλαστικό λεξιλόγιο στην ανέντακτη ζωγραφική της αβύσσου του έρωτα.

Λουίζα Καραπιδάκη, ιστορικός τέχνης

Ο έρωτας της ζωγραφικής και η ζωγραφική του έρωτα

(…) Καθώς τα υδροχρώματα ρέουν επάνω στο σχέδιο, «λειώνουν» τα πρόσωπα, ενοποιούν τα κορμιά, σκεπάζουν με ένα πολλά υποσχόμενο χρωματιστό σύννεφο τις ομιλούσες έντονα λεπτομέρειες, μετουσιώνοντας τον ρεαλισμό της γραμμής σε ατμόσφαιρα. Τα χρωματισμένα το 2017 και το 2018, σχέδια κερδίζουν σε οικειότητα και πάθος, παραμένοντας «άσεμνα», που πάει να πει ειλικρινή, και προκλητικά για το σώμα, το νου και τις αισθήσεις. Ως εκ τούτου, η έκθεσή τους φαντάζει τόλμημα, αλλά, για όσους την γνωρίζουν καλά, είναι φυσική εκδήλωση του χαρακτήρα της. Γιατί η Ειρήνη, εκτός από το τελάρο ακούει, πριν απ’ όλους, τη ρηξικέλευθη και τολμηρή φύση της και στη ζωγραφική και στη ζωή, που της λέει ότι δεν έχει νόημα να κάνεις κάτι που ήδη ξέρεις να κάνεις καλά.

Νίκος Γ. Μαστροπαύλος, δηµοσιογράφος

H ερωτική µετεµψύχωση των βράχων

Χρώµατα, στάσεις, πάθος, υγρασία άφθονη (υδρόχρωµα γαρ) και η αίσθηση της ερωτικής βιασύνης ή και ραστώνης έτσι που να αποτυπωθεί η ουσία προτού εκπνεύσει. Τα σχέδια αυτά δηµιουργήθηκαν, αν κατάλαβα σωστά, σαν ένα ηµερολόγιο καταστρώµατος και στρώµατος εις µνήµη των ερωτικών πεσόντων στιγµών.

Και θυµήθηκα πάλι τους βράχους της που µετεµψυχώθηκαν σε ανθρώπινα κορµιά µε τη λαχτάρα –φως φανάρι– να ξορκίσουν θριαµβευτικά τη µοναξιά τους. Όσο για το πάθος… εύκολα διαπιστώνεται και πιστώνεται στο καλλιτεχνικό ερωτικό στοκ της δηµιουργού. Είναι χαρά σε αυτούς τους ανοργασµικούς καιρούς να βλέπουµε έτσι αποτυπωµένη την ερωτική ιερουργία από µια σπουδαία ζωγράφο. Χαρά και για κείνη και για µας και όλους όσους µπορούν να ανακαλούν και να συγκινούνται µε την αναστάσιµη δωρεά του έρωτα.

Γιάννης Ξανθούλης, συγγραφέας

Ειρήνη Ηλιοπούλου

Η Ειρήνη Ηλιοπούλου σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας από το 1977 µέχρι το 1981. Συνέχισε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στο Παρίσι, µε δάσκαλο τον Leonardo Cremonini. Έχει κάνει 17 ατοµικές εκθέσεις και πολλές οµαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα της βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας, στο Μέγαρο Μαξίµου, στην Πινακοθήκη Κουβουτσάκη, στην Πινακοθήκη Αγρινίου, στην Τράπεζα της Ελλάδος, στην Εθνική Τράπεζα, στη Συλλογή της Alpha Bank, στην Γενική Τράπεζα, στo Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Φλώρινας, στη Βουλή των Ελλήνων, στο Ίδρυµα Colas στο Παρίσι, καθώς και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, την Ευρώπη, τον Καναδά και την Αυστραλία. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

 

Συντελεστές

Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Γιώργος Τζάνερης
Επιμέλεια Έκθεσης: Λουίζα Καραπιδάκη

Κείμενα Καταλόγου:
Λουίζα Καραπιδάκη – ιστορικός τέχνης
Νίκος Γ. Μαστροπαύλος – δημοσιογράφος
Γιάννης Ξανθούλης – συγγραφέας