…Η εργασία με το νήμα και τα χέρια που διαμορφώνουν την υλικότητα του, γεννά τις μορφές στο έργο της Eozen Agopian (Εοζέν Αγκοπιάν). Δεν είναι η ύφανση το σημείο που ξεκινά το ταξίδι της διαδρομής της αλλά το παιχνίδι με την γραμμή/κλωστή. Αυτό χτίζει την ύλη, από τον καμβά ως τα εξωκοσμικά της τοπία. Από το ζωγραφικό υπόβαθρο διαφεύγει στο χώρο, τεντώνεται, συστρέφεται, εξελίσσεται διευρύνεται, ζωντανεύει σε τρεις διαστάσεις. Σχηματίζει χορδές που δονούνται, εντυπώσεις φανταστικών ηχητικών τοπίων που επηρεάζουν και επανακαθορίζουν τα χρωματικά περιβάλλονται. Αυτά με τη σειρά τους διαμορφώνονται ως γεωλογικές διατάξεις που μετακινούνται, αναδιπλώνονται, σχηματίζουν χώρους, επικαλύπτουν άλλους. Εκεί ανάμεσα, το βλέμμα αγγίζει στρώματα μνήμης, επιφάνειες ύλης, λαχταρώντας να βρεθεί πέρα από τους ελιγμούς της σκέψης, «η λάμψη ενός κόσμου αρχέγονου, μιας ματιάς απεγκλωβισμένης από τις συνήθειες και τις τύψεις», όπως λέει η ίδια. Η φευγαλέα εντύπωση, η διαίσθηση, αυτού του κόσμου, εκφράζεται μέσα από έναν χορό φωτεινών μορφών που διαφεύγει από τις σχισμές, τις λοξές διαδρομές και τα βλέμματα που διαπερνούν τις διαδρομές της κατασκευής του έργου.
Δρ. Βάντα Χαλυβοπούλου, εικαστικός
*απόσπασμα από το κείμενο που συνοδεύει την έκθεση
