Το έργο του Mike Hall είναι μια σχολαστική εξερεύνηση του φυσικού και αστικού περιβάλλοντος. Η έκθεση παρουσιάζει τα έργα του σε μια γραμμική εξέλιξη, εξέταση ενός τοπίου που διαρκώς μεταβάλλεται και έχει ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για τον καλλιτέχνη. Με αφετηρία την αναπαραστατική εικονογραφία, με μέσα το μολύβι, μελάνι και ακουαρέλες, ο Hall προσεγγίζει και στη συνέχεια αποδομεί το θέμα του, δημιουργώντας πιο αφηρημένες, προσωπικές αναγνώσεις, με μέσο το λάδι.
Το έργο του Hall είναι βαθιά συνδεδεμένο με την έννοια της εντροπίας, τον αέναο κύκλο μεταξύ θανάτου και αναγέννησης, την πολλαπλότητα και διαρκή εξέλιξη που προκύπτουν από την αποσύνθεση και μεταμόρφωση των φυσικών στοιχείων. Επιλέγοντας γκρίζους και γήινους τόνους, η παλέτα του περιλαμβάνει τα χρώματα της σκουριάς και της αποσύνθεσης, καλώντας τον θεατή να συμμετάσχει σε μια “αντίστροφη αρχαιολογία”, μια πολυεπίπεδη εξερεύνηση που ακολουθεί και ο ίδιος στη δημιουργική του διαδικασία. Μια βουτιά στο παρελθόν, ερέθισμα και έναυσμα για στοχασμό γύρω από έννοιες κομβικές, όπως η φόρμα, η φύση, ο χρόνος.
Μέσα από τη συνεχή ανακατάταξη των οπτικών ερεθισμάτων που παράγονται από το τοπίο και το χρόνο, ο καλλιτέχνης συμπλέκει διαφορετικές χρονικές συστοιχίες, δημιουργώντας μία συνεχή σύγκριση ανάμεσα σε φυσικά και ανθρώπινα μεγέθη. Με τους πίνακές του, ο καλλιτέχνης επιχειρεί να παρουσιάσει το πλήθος των διεργασιών που διαδραματίζονται στο φυσικό περιβάλλον, απορρίπτοντας το δίπολο φύση/ κουλτούρα και υιοθετώντας μια πιο καθολική οπτική, όπου άνθρωπος και φύση συνυπάρχουν ως ολότητα, αλληλεπιδρώντας ακόμα και με τους πιο ασήμαντους τρόπους, αόρατους στο γυμνό μάτι. Χρησιμοποιώντας την αφαίρεση σαν αρχιτεκτονική μέθοδο, ο καλλιτέχνης εκθέτει την προσωπική του κοσμοθεωρία, όπου συναισθήματα και αναμνήσεις διαπλάθουν νέες τοπιογραφικές αναπαραστάσεις. Οι πίνακες προσεγγίζουν την εντροπία όχι σαν φορέα χάους αλλά σαν όχημα εξέλιξης.
Άλλοτε σαν προσωπική παρατήρηση και άλλοτε σαν εικασία, τα έργα του Hall ενώνουν και διαχωρίζουν χρονικά θραύσματα, συνθέτοντας εικόνες του τόπου του συνδυασμένες με εντυπώσεις αποσύνθεσης και παρακμής. Οι εναλλαγές στο μέσο και στη φόρμα λειτουργούν ως εργαλεία, τόσο για το κοινό όσο και για τον ίδιο τον καλλιτέχνη, προκειμένου να δώσουν απεριόριστες πιθανότητες δόμησης και αποδόμησης τοπίων και πραγματικότητας.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η έκθεση συνοδεύεται από το κείμενο της Θεωρητικού της Τέχνης/Eικαστικού Ιόλης Καβάκου στο οποίο έχει βασισθεί και το δελτίο τύπου.
