Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα! Ξεκάθαρα περίεργος τρόπος για να ξεκινήσει ένα έγγραφο του word. Είναι όμως ένα από τα κατεξοχήν σύνδρομα που δείχνει να διακατέχει τον μέσο Έλληνα.

Από τους Κωνσταντίνο Πολυχρονίου και Νίκο Φάρφα
(Από το συγκρότημα: Ένα Βήμα Μπροστά)

 
Τι σημαίνει αυτό ακριβώς; Δεν έχω κατσίκα και θα ήθελα να έχω μία, μία σαν αυτή που έχει ο γείτονάς μου. Με δεδομένο ότι χρειάζεται προσπάθεια, κόπο και ενδεχομένως ταλέντο ώστε να αποκτήσω μία κατσίκα, η εύκολη λύση για να αισθανθώ καλύτερα, είναι να μην έχει πια ο γείτονάς μου. Και αντί να ασχοληθώ με το πώς θα αποκτήσω αυτό που τόσο επιθυμώ, αφιερώνω όλη μου την προσπάθεια, στο πώς θα μειώσω την αξία της κατσίκας του γείτονά μου ή αν είναι δυνατόν, στο πώς να τον κάνω να τη χάσει.
 

Η πρώτη μας επαφή με το σύνδρομο, γίνεται συνήθως στο σχολείο, αλλά είναι χαρακτηριστικό του ανθρώπου να ζηλεύει. Το θέμα είναι τι γίνεται μεγαλώνοντας.

Αργότερα και εξαιτίας του χώρου εργασίας μας, συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό το σύνδρομο υπάρχει σχεδόν παντού. Όλοι είμαστε πάντα οι καλύτεροι, ξέρουμε και το πώς και το γιατί γίνεται κάτι και στις σπάνιες περιπτώσεις που εμφανίζεται κάποιος καλύτερος από εμάς, σπεύδουμε να τον μειώσουμε ή αν είναι δυνατόν να κλείσουμε το δρόμο του.
 

Κανείς δεν σκέφτεται, τι έκανε αυτός ο τύπος, με ποιο τρόπο κατάφερε παλεύοντας να γίνει καλύτερος. Κανείς δε σκέφτηκε να τον πλησιάσει, να μάθει απ’ αυτόν για να μπει στη διαδικασία να γίνει ο ίδιος καλύτερος. Είναι τόσο τεράστιος ο εγωκεντρισμός μας, που δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε πόσο πολύ μπορούμε να βελτιωθούμε ατομικά μέσα από τη συλλογική βελτίωση και πόσο ψεύτικη είναι η αγαλλίαση που προσφέρει η ψευδαίσθηση της επιτυχίας του μετρίου, απλά γιατί το καλύτερο έχει αναγκαστεί να μείνει αφανές.
 

Και σκεπτόμενοι αυτό το «σύνδρομο» βρίσκουμε εύκολα την αιτία που είναι και η πηγή μεγάλου αριθμού «κακών». Έλλειψη παιδείας, όχι στο βαθμό της γνώσης αυτής καθεαυτής, εκεί το παιχνίδι δείχνει χαμένο εδώ και χρόνια, αλλά στο βαθμό της κοινωνικής παιδείας που λαμβάνει ένας άνθρωπος από τη γέννησή του μέχρι να πεθάνει.
 

Για να διορθώσεις κάτι, πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσεις ότι είναι λάθος, αυτή η συνειδητοποίηση για πολλούς μπορεί να είναι μια τεράστια σύγκρουση με τον εαυτό τους. Άλλοι τα καταφέρνουν, άλλοι δυσκολεύονται να νικήσουν και άλλοι τρομάζουν τόσο πολύ στην ιδέα που δεν το επιχειρούν καν. Είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι κάθε τι που προσφέρουμε στην καθημερινότητά μας, το παίρνουμε πίσω.
 

Έχουμε θεσπίσει κάποιους άτυπους κοινωνικούς κανόνες με σκοπό να ζούμε καλύτερα και έχουμε ανάγει σε επιστήμη το πώς δεν θα τους ακολουθήσουμε για να νιώσουμε πιο μάγκες και πιο έξυπνοι. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι δε γίνεται να λέει ο ένας «καλημέρα» και ο άλλος να απαντάει «άσε μας ρε φίλε».
 

Δεν έχω καμία όρεξη να τσακωθώ μαζί σου, επειδή παραβίασες το stop και πήγα να πέσω πάνω σου, είναι λίγο παρανοϊκό όμως να με βρίζεις γι’ αυτό. Δε νιώθω έξυπνος που η σερβιτόρα έκανε λάθος τα ρέστα και μου έδωσε πέντε ευρώ παραπάνω, γι’ αυτό της το είπα. Χάρηκα πολύ όταν είδα, έναν παππού να βοηθάει μια μαυρούλα να κατεβάσει το καρότσι με το μωρό της από το τρόλεϊ. Χάρηκα που ο Δημήτρης, όταν τον συναντάει κάποιος στο δρόμο και του ζητάει χρήματα για να πάρει κάτι να φάει, πηγαίνει και του παίρνει μια τυρόπιτα ή κάτι τέτοιο. Χαίρομαι επίσης, όταν βλέπω ανθρώπους να πετυχαίνουν κάτι στο οποίο έχουν ταλέντο, ακόμα περισσότερο χαίρομαι όταν οι ίδιοι άνθρωποι, βοηθάνε με όποιο τρόπο μπορούν και χωρίς κανένα όφελος, όλους όσους θέλουν να τους μοιάσουν.
 

Δεν ξέρω αν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά για τον δάσκαλο, γονιό, μέντορα ή όπως λέγεται, από το να τον ξεπερνούν οι «μαθητές» του. Πρέπει να ’ναι πολύ δύσκολο πράγμα η αλληλεγγύη, γι’ αυτό μάλλον και νιώθεις υπέροχα τις όποιες φορές καταφέρνεις να γίνεις μέρος της.

Info: Οι Ένα Βήμα Μπροστά σχηματίστηκαν τον Σεπτέμβριο του 2001. Έκτοτε, έχουν πραγματοποιήσει πάρα πολλές ζωντανές εμφανίσεις στην Αθήνα και στην επαρχία.  Έχουν συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως οι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Γιάννης Ζουγανέλης, Υπόγεια Ρεύματα, Σπυριδούλα, Ζακ Στεφάνου και μΠάντα Κοάλα, Τάνια Κικίδη, Πάνος Μουζουράκης, Σπύρος Γραμμένος και έχουν εμφανιστεί σε μεγάλες μουσικές σκηνές, όπως το Κύτταρο, το Οξυγόνο και ο Σταυρός του Νότου στην Αθήνα. Στο ενεργητικό τους έχουν δύο προσωπικούς δίσκους το “Κίτρινο Φεγγάρι” (2007) και το “Όπου κι αν Πας” (2009). Η μουσική τους διατίθεται δωρεάν από την προσωπική τους ιστοσελίδα www.1bm.gr αλλά και σε επίσης δωρεάν CDs στα Live τους, ενώ σύντομα αναμένεται να κυκλοφορήσει και ο τρίτος τους δίσκος.

*Αναδημοσίευση άρθρου από το περιοδικό culturenow mag, τεύχος 27