Η έκθεση περιλαμβάνει μια σειρά από τα πιο αντιπροσωπευτικά ζωγραφικά έργα του Νίκου Καλτσά από το 1987 μέχρι το 2017, ένα μεγάλο μέρος του οποίου εκτίθεται για πρώτη φορά, έχοντας παραμείνει έως σήμερα άγνωστο, ακόμα και σε φίλους και συνεργάτες του δημιουργού. Τα έργα που ανασύρονται από την αρχειοθήκη του Νίκου Καλτσά (ακριλικά, σχέδια, μαρκαδόροι, ξυλομπογιές, μελάνη) ξαφνιάζουν με τη ζωντάνια του χρώματος, την ευαισθησία και τη φρεσκάδα της σκέψης που περιέχουν. Η ηθελημένη «παιδική περιέργεια», η απλότητα των σχεδίων, η ελευθερία στο σχεδιασμό, ο στοχασμός, η ποιοτική διάσταση, το πάθος για εξερεύνηση του βαθύτερου, η σύγκρουση με το ακραίο και ο συνεχής διάλογος είναι τα δομικά στοιχεία έκφρασης του Νίκου Καλτσά.

Η ζωγραφική του μουσικά μοιάζει με σύνθεση, το μοτίβο της οποίας μπορεί πάντοτε να είναι σε ελεύθερο αυτοσχεδιασμό. Οι επιλογές του είναι τολμηρά ασύμμετρες αλλά τόσο άμεσες και ζωντανές. Στα μάτια του ένα ανεπιτήδευτο λεξιλόγιο με παραλλαγές, σημεία, στίγματα, ροές, σύμβολα, λάμψεις, αρμονίες, αντιστίξεις τόνων που πλησιάζουν προς τη μουσική σύνθεση. Ο Νίκος Καλτσάς έχει βαθειά επίγνωση ότι ανήκει στο κοινωνικό σύνολο της πόλης, νοιώθει πολίτης της πόλης και των πόλεων που βημάτισε, αισθάνεται πολίτης του κόσμου, «συστήνει» και μας «συστήνεται» με φιγούρες, απλές, συμπαθείς, άγνωστες, τυχαίες.

Επιμέλεια έκθεσης: Βαλεντίνη Μαργαριτοπούλου

Συντονισμός έκθεσης: Αργύρης Γιουρούκης, Μαριάννα Καλτσά

Φωτογράφιση έργων: Παναγιώτης Δομούζης