Η Οδύσσεια είναι μια μακρά πορεία προς ένα σκοπό που για να συνεχίζεται ξεπερνά πολλές δυσκολίες και γι’ αυτό είναι πηγή «σοφίας» και ωρίμανσης για τον Οδυσσέα.

Οδυσσέας σ’ αυτήν την περίπτωση είναι ο ίδιος ο ζωγράφος που με έντονα χρώματα και με αφαιρετική διάθεση εξερευνά το αστικό τοπίο που είναι ο χώρος που ζει και αναπτύσσεται. Εκεί που ολοκληρώνεται η κοινωνική ζωή και παράγεται ο πολιτισμός.

Το αστικό τοπίο έχει μια δομή και πολλές εκδοχές.

Άλλες απ’ αυτές ο ζωγράφος τις θεωρεί δεδομένες και τις τονίζει και άλλες τις διαπραγματεύεται για να δημιουργήσει νέα σχήματα και οράματα, χρωματικές διαφυγές. Ανακαλύπτει μια αίσθηση της πόλης όχι σαν μέσο για την αναμόρφωση της κοινωνίας ή σαν επίκαιρης μορφής μιας ιδανικής λύσης, αλλά σαν μιας σκηνής γεμάτης σύμβολα που διασταυρώνεται με τα ίχνη της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Η αίσθηση αυτή, αν και περιγράφεται δύσκολα, γίνεται εύκολη αναφορά για τον ζωγράφο, επειδή με την πλούσια χρωματική του γκάμα την μετουσιώνει σε γνώριμο τόπο που οριοθετείται από παιχνίδια, από πλήθη, από Μ.Μ.Ε., από διαφημίσεις και από την μόδα.

Η εκπλήρωση ενός ρόλου στην ζωή της πόλης, είναι αυτό που χαρακτηρίζει την επιδίωξη του ζωγράφου σ’ αυτή την τελευταία του παρουσία.

Άλλωστε η «κοινωνική δυσφορία» και η ανάγκη για αλλαγή των κατεστημένων αξιών αποτελούν τον ούριο άνεμο στα πανιά του Οδυσσέα δημιουργού. Αυτό όμως το ολοκληρώνει ζώντας με την κουλτούρα που μεγάλωσε. Ότι απορρίπτει, δεν το απορρίπτει στο όνομα μιας σνόμπ «ωριμότητας», αλλά για να ξαναπλάσει έναν άλλο νέο κόσμο που η όρασή του, επιτρέπει να συλλάβει και η φαντασία του και η νοητική του λειτουργία επεξεργάζονται απαλλαγμένες, όσον είναι δυνατόν, από ιδεοληψίες και κατεστημένες καταστάσεις. Θέλει να βλέπει τον κόσμο όπως δεν έχει διδαχθεί να τον βλέπει.

Έτσι ανοίγει ένα καινούριο παράθυρο αισθητικής που κοιτάζει στον ατέλειωτο ωκεανό του αγνώστου.

Άλλωστε τι θα ήταν ο κόσμος μας δίχως την υπόσταση που εμείς του αποδίδουμε. Ένα μαυρόασπρο θέατρο που θα παιζόταν σε άδεια καθίσματα και δεν θα είχε κανένα νόημα. Ο Οδυσσέας πορεύεται συνέχεια και πλάθει καινούριους κόσμους αναθεωρώντας τους παλιούς. Αυτή είναι η μοίρα του η δική του και όλων μας που συναποτελούμε το «κοινωνείν».

Κώστας Σπυρόπουλος

Ο Κώστας Σπυρόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα. Αποφοίτησε από την Ιατρική της Αθήνας. Αμέσως μετά ταξιδεύει στις Η.Π.Α. και την Ευρώπη για αρκετά χρόνια όπου κάνει σπουδές στην Τέχνη (Heron Art Institute, U.S.A.) και εκθέτει την δουλειά του σε γκαλερί, διεθνείς Art Fair και Biennale σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής. Για οκτώ χρόνια (2000 – 2008) δίδαξε, ως Αναπληρωτής Καθηγητής, στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παν/μίου Ιωαννίνων το μάθημα της Εικαστικής Ανατομίας και συνέγραψε σχετικό βιβλίο το οποίο εκδόθηκε από το οικείο Πανεπιστήμιο.

Έχει παρουσιάσει σαράντα ατομικές εκθέσεις και τριάντα εννέα ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Επίσης συμμετείχε σε διεθνείς Art Fair: σε Τουρκία, Τσεχία, Αυστρία, Ελλάδα, Ιταλία, Αζερμπαϊτζάν, Γαλλία, Καναδά  και διεθνείς Μπιενάλε: Τσεχία, Ιταλία.

Η προσωπογραφία του παρουσιάζεται από την Ιταλική Ακαδημία Καλών Τεχνών σε ειδικό τόμο που περιέχει τους εκπροσώπους της σύγχρονης Ευρωπαϊκής ζωγραφικής, έκδοση 2016.

Στο έργο του έχουν αναφερθεί σημαντικοί Έλληνες και ξένοι ζωγράφοι και ιστορικοί της Τέχνης, όπως ο Αλέκος Φασιανός, η Gabriella Hajkova, ο Χρύσανθος Χρήστου, ο Στέλιος Λυδάκης, η Barbara Angiolini, ο Χάρης Καμπουρίδης, ο Salvatore Autovino, ο Paolo Levi, η Αθηνά Σχοινά, ο Γιώργος Παντής, ο Γιώργος Κατσάγγελος, ο Νίκος Ζίας, ο Roberto Chiavarini, η Πολυξένη Βελένη, η Αγλαΐα Αρχοντίδου, η Ruhangiz Heydarova, η Αντιγόνη Καψάλη, η Ντόρα Ηλιοπούλου – Ρόγκαν, η Γεωργία Γεωργοπούλου, η Ξένια Καλδάρα, ο Ιωάννης Μαρωνίτης κ.α.

Έργα του βρίσκονται σε Ιδιωτικές συλλογές και μουσεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς επίσης και σε ιδιωτικές συλλογές.

Δύο μεγάλες κατασκευές του κοσμούν τον περίβολο της πρυτανείας και τον κεντρικό δρόμο της Πανεπιστημιούπολης του Πανεπιστημίου Πατρών.

Ο Κώστας Σπυρόπουλος είναι μέλος του Επιμελητηρίου εικαστικών Τεχνών Ελλάδας και καθηγητής της Ιατρικής (Γνωστικό αντικείμενο, Πνευμονολογία) στο Παν/μιο |Πατρών.