Έκθεση της Χριστίνας Δουζένη στη γκαλερί Αστρολάβος

Τι είναι τα Σαββατοκύριακα για τον καθένα μας; Μια ευκαιρία για ξεκούραση, για απόδραση από την καθημερινότητα, ένα διάλλειμα από τη δουλειά και τις συνθήκες του στρες, ο ελεύθερος χρόνος για βόλτες, οι δραστηριότητες που μας ανανεώνουν και μας γεμίζουν θετική ενέργεια, η αύρα της εξοχής, οι συναντήσεις με φίλους.. όλ’ αυτά που μας γεμίζουν θετικά συναισθήματα, μας ανανεώνουν δίνοντας μας δύναμη να πορευόμαστε στη ζωή και που όλοι τα περιμένουμε πως και πώς να έρθουν, θέλει να καταγράψει η καλλιτέχνης Χριστίνα Δουζένη στη νέα της ατομική έκθεση γλυπτικής, με τίτλο «Σαββατοκύριακο».

Γλυπτά από ανοξείδωτο χάλυβα, άνθρωποι από ατσάλι καθισμένοι χαλαρά ή παρέες στο καφενείο , παιδιά σε παιδική χαρά , δέντρα που στη σκιά τους σκυλάκια βγαίνουν βόλτα και μαζί άνθρωποι που αφήνουν την ανθρώπινη πνοή, το αποτύπωμα τους στο σκληρό αδιαπέραστο υλικό που χρησιμοποιεί η καλλιτέχνης για να τα αποδώσει γλυπτικά. Δεν γίνεται να μη μας φέρουν στο νου σπουδαίους καλλιτέχνες του Μοντερνισμού (όπως ο Πικάσσο ) που με τη γλυπτική τους ανέδειξαν τις απλές καθημερινές σκηνές της ζωής με πρωταγωνιστή τον άνθρωπο ή τα ζώα.

Όπως έχει γράψει η ποιήτρια Κατερίνα Τρακάκη: ” Η Δουζένη σταματάει τον χρόνο μετουσιώνοντας τα σχέδια της σε γλυπτά και ανάγλυφα ….το μήνυμα της θετικό: η παραδοχή μιας ξέγνοιαστης καθημερινότητας για τους πρωταγωνιστές της”.

Η Δουζένη σχεδιάζει στα φύλλα της ανοξείδωτης λαμαρίνας τα μοντέλα της και μετά τα κόβει με το πλάσμα, τα καμπυλώνει,  τα ισιώνει , τα μεταβάλλει και τα συγκολλά με το T.I.G ώσπου να χτίσει και να στήσει στον χώρο την μορφή τους. Το υλικό της είναι κάτι σχετικά νέο στη γλυπτική, χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία 1980, ο τρόπος όμως που το επεξεργάζεται και το τελικό αποτέλεσμα είναι απόλυτα καινοτόμος και προσωπικός. Κλασικά και μοντέρνα μαζί τα έργα της ξεχωρίζουν από την χαρακτηριστική προσωπική της γραφή. Το τρισδιάστατο αποτέλεσμα που δημιουργούν στο μάτι του θεατή τα επίπεδα και οι όγκοι τους, είναι ένας συνδυασμός της εξέλιξης των δικών της τεχνικών στην επεξεργασία του χάλυβα, με ένα μοναδικό ταλέντο να “βλέπει τρισδιάστατα” αποδομώντας την εικόνα και επαναπροσδιορίζοντας την με καλλιτεχνική πλέον ματιά στις τρεις διαστάσεις.

Τα γλυπτά και ανάγλυφα της είναι αναγνωρίσιμα από τη λιτότητα του σχεδίου της, την  καθαρή μορφή και την ” ψυχή” που αυτά όπως και τα ζωντανά μοντέλα της αναδύουν. Είναι ο δικός της κόσμος, οι δικοί της άνθρωποι, οι φίλοι, η δικιά της φύση, το δικό της δέντρο, η ηλιοθεραπεία, τα ζώα, ο κόσμος όπως τον βιώνει δίπλα και γύρω της, που ανάγονται πλέον σε έργα Τέχνης, με το σκληρό άκαμπτο υλικό το οποίο μαζί με τη δύναμη του, αποκτά γλυκύτητα και ζεστασιά καθώς μετουσιώνεται σε μορφή.

Έργα ανοξείδωτα σε μεγάλες, μνημειακές ή μικρότερες διαστάσεις, επιτοίχια ή άλλα που στέκουν στο χώρο, μοιράζονται μαζί μας την αύρα και την παρουσία τους.