Στη νέα της έκθεση η Μαρία Κελαϊδή παρουσιάζει μία σειρά Τοπίων. Θεματική η οποία την απασχολεί επί σειρά ετών και την οποία προσεγγίζει μέσω του προσωπικού της ιδιώματος, που χαρακτηρίζεται από την συνομιλία της ελεύθερης ζωγραφικής απόδοσης του τοπίου, με αποσπασματικές ενθέσεις εικόνων, φωτογραφιών ή στοιχείων μικτής τεχνικής που καθώς ενσωματώνονται στα έργα της, τους προσδίδουν κάποιες επιπλέον διαστάσεις.
“Το έργο της Κελαϊδή διακρίνεται κυρίως σε τρεις κατηγορίες. Πρώτον, τοπία – κυρίως παραθαλάσσια, ενίοτε διασχισμένα από ποταμούς. Δεύτερον, ημερολογιακές καταγραφές χρονικών στιγμών κι εποχών που αντιπροσωπεύουν συναισθηματικές διαθέσεις. Τρίτον, αφηγήσεις καθημερινών ιστοριών, αναπολήσεις μνημών κι εκφράσεις προσδοκιών για το μέλλον. Σε όλες τις περιπτώσεις οι εικόνες της αφορούν σε αρχέτυπες καταστάσεις πέρα από τον χώρο και τον χρόνο, όπου η γεωγραφία εμφανίζεται άυλη σαν ψυχολογικές εντυπώσεις, ενώ ο χρόνος – παρελθόν, παρόν και μέλλον – συνεργεί στην αυτοτέλειά τους.” αναφέρει για τη δουλειά της ο ιστορικός Τέχνης Μ. Ρογκάκος.
Σύμφωνα με σχόλιο του λογοτέχνη Ν.Α. Καββαδία, υπάρχει στο έργο της συνολικά μια ιδιαίτερη σχέση με την πάτρια γη, η οποία είναι ονειρική και ενορατική, που συνδέει τις εικόνες των Τοπίων της, με “τη μυρωδιά ενός θερισμένου χωραφιού ή τη ζέστη του Ιουλίου ή τη μελαγχολία ενός Νοέμβρη ή τη δροσιά ενός ποταμιού ή τη μαγεία μιας γειτονιάς το δειλινό”.
Το εξπρεσιονιστικό ιδίωμα της καλλιτέχνιδας συνδιαλέγεται τμηματικά με στοιχεία της ποπ τεχνοτροπίας όπως η ένθεση φωτογραφιών ως στιγμιότυπα της ζωής και της ιστορίας του τοπίου – τόπου, καθώς και με υλικά όπως ύφασμα, τζίβες, χαρτί που διανθίζουν τη ματιέρα των έργων της με την αίσθηση του γήινου και της ακατέργαστης ύλης.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Τα χρώματα της, αλλού φωτεινά και έντονα σαν να έχουν πάρει μια δόση απ’ το φως του ζεστού Ελληνικού καλοκαιριού και του ήλιου και αλλού πιο ήσυχα αλλά πάλι φωτεινά, δεν είναι χρώματα ρεαλιστικά, είναι χρώματα ζωγραφικά που αποδίδουν περισσότερο την αίσθηση του τοπίου, καθώς και την οπτική της καλλιτέχνιδας – μια οπτική αισιοδοξίας και θετικού οράματος για την ίδια τη ζωή. Στόχος της η συνομιλία του έργου της με τον θεατή, το να τον τραβήξει εντός των βιωμένων αυτών τοπίων και να τον κάνει συνοδοιπόρο στο οδοιπορικό των δικών της ταξιδιών.
