Ο Ανδρέας Ιωαννίδης λέει για την έκθεση του Πάρι Φιλιππάκη: «Ο Πάρις Φιλιππάκης εκθέτει ένα σύνολο έργων τα οποία μπορούν να υπάρχουν χωριστά ή ενταγμένα σε ένα σύνολο-εγκατάσταση.

Πραγματεύεται τη σχέση του ανθρώπου με το Θεό η οποία ενώ θα έπρεπε να στηρίζεται στην ανιδιοτελή αγάπη, εντούτοις είναι γεμάτη ιδιοτέλεια. Ο άνθρωπος καταλήγει να μην αγαπάει το Θεό γι αυτό που είναι αλλά γι αυτό που έχει, τη δύναμή του δηλαδή και τα οφέλη που αντλεί από αυτήν. Σε αυτό το σημείο η ανιδιοτέλεια μετατρέπεται σε ιδιοτέλεια και σε αυτό συνίσταται: Η Παρανόηση.

Ο Πάρις, ως εικαστικός, καλλιτέχνης του απτού και του ορατού, προσφεύγει για το έργο του στην ορατή μορφή του Θεού, δηλ. το Χριστό, στο πρόσωπο του οποίου εμπεριέχεται και ο άνθρωπος. Εμπνέεται από τα πάθη του και κατασκευάζει μια σειρά αντικειμένων ως τα ορατά εργαλεία αυτής της μεγάλης παρανόησης: μια βαλλίστρα-προσευχή, ένα ακάνθινο στεφάνι από βελόνες σύριγγας, ένα εργαλείο βασανισμού από καρφιά, ξύλο και σχοινί. Τέλος δομεί μια μορφή ανθρώπινου μηχανικού αποστακτήρα μέσω του οποίου συλλέγονται-στραγγίζονται τα δάκρυα και το αίμα του πάσχοντος θεανθρώπου, δίκην αφαίμαξης. Όλα τα έργα είναι φορτισμένα με έναν ακραίο επιθετικό χαρακτήρα απογυμνωμένα από το αίσθημα του συμπάσχειν και φυσικά από το κορυφαίο αίσθημα της αγάπης.

Ο καλλιτέχνης στην ουσία, μέσω του Χριστού και της ανθρώπινης υπόστασής του, επιδίδεται σε μια οντολογία των εν γένει ανθρώπινων σχέσεων, της σχέσης δηλαδή με τον άλλον ως σχέση ιδιοτέλειας. Ακρογωνιαίος λίθος αυτής της σχέσης είναι η αγάπη και Η Παρανόηση που αυτή έχει υποστεί ανάμεσα στους ανθρώπους ώστε να μετατρέπεται τελικά η ζωή σε θάνατο».

Ο καλλιτέχνης Πάρις Φιλιππάκης

Ο Πάρις Φιλιππάκης γεννήθηκε το 1980 στην Αθήνα. Το 2011 ολοκλήρωσε τη σχολή Μαρμαρογλυπτικής Τήνου από όπου και εισήχθη με υποτροφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών. Το ίδιο έτος ξεκίνησε την διδασκαλία σε εργαστήριο μαρμαρογλυπτικής όπου εργάζεται έως σήμερα. Αποφοίτησε τον Ιούνιο του 2016 από το Α’ Εργαστήριο Γλυπτικής με καθηγητή το Νίκο Τρανό.