Τι συμβαίνει εν μέσω κρίσης στα στούντιο της Α.Σ.Κ.Τ.; Πόσο η νέα πραγματικότητα καταφέρνει να εισβάλει μέσα στην τέχνη και να καθορίσει τις θεματικές της; Μεταξύ 8 και 12 Ιουλίου 2015, οι τελειόφοιτοι του 10ου κύκλου του Μεταπτυχιακού Eικαστικών Tεχνών παρουσιάζουν τα έργα τους στην αίθουσα Νίκος Κεσσανλής εκθέτοντας το σώμα δουλειάς που δημιούργησαν κατά τη διετή φοίτηση τους στο πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών ως αποτέλεσμα της θεωρητικής τους κατάρτισης αλλά και της μεταξύ τους διάδρασης.
Συμμετέχοντες καλλιτέχνες:
Κέλλυ Βαρδάκα, Σοφία Γρηγοριάδου, Αλεξία Καραβέλα, Κατερίνα Κότσαλα, Φωτεινή Παλπάνα, Μαριάννα Παπαγεωργίου, Ιωάννης Παπαϊωάννου, Νίκος Σαρλής, Δέσποινα Φλέσσα
Πρόκειται για μια σειρά από έργα που περιλαμβάνουν σχέδιο, ζωγραφική, γλυπτικές εγκαταστάσεις, εννοιολογικά έργα αλλά και βίντεο. Με μια σύγχρονη ματιά στα πράγματα αλλά και μια άρτια αισθητική και εννοιολογική προσέγγιση τα έργα των νέων εικαστικών επαναπροσδιορίζουν το νόημα της τέχνης σήμερα μέσω του πειραματισμού και της εκτεταμένης θεωρητικής έρευνας.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Λίγα λόγια για τους καλλιτέχνες και τα έργα
Τα έργα της Κέλλυς Βαρδάκα, μια διαδοχική σειρά δίπτυχων τα οποία αποτελούνται από φωτογραφίες και βιντεοπροβολές διαπραγματεύονται εσωτερικούς χώρους αλλά και αστικά/φυσικά περιβάλλοντα. Κεντρικός άξονας αυτών των βιντεοπροβολών, είναι η ανεπαίσθητη κίνηση που ενυπάρχει στα βίντεο, η οποία συνομιλεί με την πλήρη ακινησία της φωτογραφικής εικόνας, κάτι που ο θεατής καλείται να ανακαλύψει μέσα από μια διαδικασία επισταμένης παρατήρησης.
Η Σοφία Γρηγοριάδου μέσω της τουριστικής και πολιτιστικής πλατφόρμας Exceptional Athens εστιάζει στην τουριστική ανάπτυξη και προώθηση του ιστορικού κέντρου της Αθήνας. Αναλαμβάνει ποικίλες δράσεις όπως έκδοση οδηγών και χαρτών, εκπόνηση μελετών, σχεδιασμό αστικών σουβενίρ, διαλέξεις και ξεναγήσεις.
Το έργο της Αλεξίας Καραβέλα είναι μια ατελής εγκατάσταση. Μέσα από λειτουργίες όπως η επανάληψη, η επανάχρηση, η οικειοποίηση, η αντιγραφή και η συλλογικότητα, οι πρακτικές στη σύγχρονη τέχνη φαίνεται να επιστρέφουν όλο και περισσότερο στις πρακτικές ενός ανοιχτού συστήματος τέχνης, όπως η λαϊκή τέχνη. Η μοναδική ιδέα αντικαθίσταται από τα συμπλέγματα ιδεών και η πνευματική ιδιοκτησία από το πρόταγμα μίας κοινοκτημοσύνης των πνευματικών αγαθών, ως πρώτη ύλη για εκ νέου επεξεργασία. Η επιστροφή σε μια τέτοια μορφή δομής θα μπορούσε να ιδωθεί και ως η δυναμική τάση ενός αυτο-οργανωμένου συστήματος.
Η πειραματική προσέγγιση της Κατερίνας Κότσαλα έχει ως βάση την ενεργοποίηση υλικών μέσω της διάθλασης του φωτός δημιουργώντας ένα ακοσμικό οπτικό ερέθισμα, έναν κόσμο που γεννιέται μέσα από το φως και το νάιλον.
Η Φωτεινή Παλπάνα καταπιάνεται με τους τρόπους θέασης και τις δυναμικές αλληλεπίδρασης με την κατηγορία εκείνη του φυσικού χώρου η οποία κατασκευάζεται ως τοπίο. Η αφήγηση αναπτύσσεται δοκιμιακά μέσα από βίντεο, εικόνες, κείμενο, αντικείμενα, τα οποία καταλαμβάνουν διαφορετικές θέσεις μεταξύ του δίπολου παρατήρηση – εμπλοκή.
Το Εγώ της Μαριάννας Παπαγεωργίου κομματιάζεται και σκορπίζεται μέσα στο χώρο, σπάει σε άμορφα μέρη και για μια στιγμή, από μία μοναδική οπτική γωνία ανασυγκροτείται ολόκληρο, για να χαθεί πάλι την επόμενη στιγμή.
To έργο του Ιωάννη Παπαϊωάννου προσεγγίζει τρεις βασικές έννοιες: την αφήγηση, τον χώρο και τον άνθρωπο. Μέσα από τη διαλεκτική αυτών των εννοιών και το προσωπικό του βλέμμα, διαμορφώνει ένα ιδιαίτερο εικαστικό σύμπαν για το κοινωνείν του κόσμου.
Ο Νίκος Σαρλης παρουσιάζει την δουλειά του τελευταίου έτους φοίτησης στο Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών, η οποία περιλαμβάνει πίνακες και γλυπτά.
Στα έργα της Δέσποινας Φλέσσα η εμμονική διαδικασία του σχεδίου αναδεικνύει τις ιδιότητες της ύλης και την επανεγγράφει σε νέες επιφάνειες. Η πυκνή γραφή εξαλείφει την απεικόνιση μονώνοντάς τη και τα ίδια τα εργαλεία που την διαμορφώνουν υποστασιοποιούνται αποκαλύπτοντας ένα κόσμο που αντανακλάται θραυσματικά πάνω τους.
Επιμέλεια έκθεσης: Τζωρτζίνα Σταμογιάννου
