Οι Δομές των Αισθήσεων αποτελούν τμήμα μιας σειράς διεθνών συναντήσεων βασισμένων στο κλασικό δοκίμιο του Raymond Williams περί υλικότητας και αίσθησης. Για αυτή τη συνάντηση της Αθήνας στις 7 Ιουνίου στη Διπλάρειο Σχολή, η εκδίκηση με τα εμπλεκόμενα συναισθήματά της συγκροτεί την κεντρική θεματική στους χώρους της σύγχρονης πόλης. Αυτή η συνάντηση συγκεντρώνει ανθρώπους της θεωρίας και της πράξης: συγγραφείς, σκηνοθέτες, φιλοσόφους, ακαδημαϊκούς, καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες και πολιτικούς στοχαστές.
Για το χρόνο που ξεκινά μετά από μία ήττα. Πώς εκδικείται μια πόλη;
Η σύγχρονη πόλη μπορεί να περιγραφεί ως μια μορφή ζωής όπου η υποδομή λειτουργεί ως ένας απρόβλεπτος παράγοντας σε κλίμακα και ισχύ, συγκρινόμενη με αναλογικές κατασκευές του παρελθόντος. Στην εποχή μας, την εποχή του Διαδικτύου, οι άνθρωποι κατοικούν εντός αυτής της υποδομής. Η υποδομή καθιστά δυνατή την κοινή χρήση, υποστηρίζει τις ανθρώπινες δραστηριότητες και, επίσης, επεκτείνει και παρατείνει τον ανθρώπινο χρόνο, οδηγώντας και ρυθμίζοντας τους ρυθμούς του, απαιτώντας προσαρμογή και συμμόρφωση στη νόρμα. Η καθημερινότητα της νεωτερικότητας υποστηρίζει τη δημιουργία «ενός χώρου χωρίς εκδίκηση».
Η νεωτερική πόλη οργανώθηκε ως ένα κανονιστικό σύστημα, σχηματισμένο από την εποχή του Ildefons Cerdà ως αναστολή της ανθρώπινης τάσης για εκδίκηση. Η εκδίκηση είναι αφηγηματική λειτουργία δημιουργίας ενός ιδιαίτερου είδους χρόνου αποκατάστασης. Η ύβρις και η νέμεσις κατέγραφαν αποκαταστάσεις μιας υπερβολής της εκδίκησης, αναφερόμενες ενίοτε έκδηλα στη ζωώδη ή βάρβαρη πτυχή της ανθρωπότητας. Ο πεζός χαρακτήρας του μοντέρνου άστεως εγκαινιάζεται με την άρνηση των πρακτικών της εκδίκησης: η άρνηση της εκδίκησης στην καθημερινότητα φέρει μαζί της τη συστηματική εφαρμογή της αστικής ανοχής. Υπό αυτή την έννοια, η σύγχρονη πόλη καταπιέζει τις κλασικές τάσεις εκδίκησης και τον κινητήρα της αφηγηματικής δυναμικής της. Η ιδεατή νεωτερική πόλη θα ήταν ένας χώρος απαλλαγμένος από εκδίκηση. Η σύγχρονη Αθήνα, στις μέρες της επιδεινούμενης παρακμής της, είναι αντιμέτωπη με το τέλος αυτού του σύγχρονου πεζού προγράμματος μιας πόλης απαλλαγμένης από εκδίκηση.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Μπορεί αυτή η νέα κατάσταση της Αθήνας να αρθρώσει διαφορετικές ιστορίες σχετιζόμενες με τον παρόντα υβριδικό χαρακτήρα της; Η συνεχώς ενδυναμούμενη υποδομή της πόλης είναι άραγε έτοιμη να αναλάβει διαφορετικούς και εναλλακτικούς μηχανισμούς από εκείνους της νεωτερικότητας; Θα δομήσουν άραγε τις αυριανές ιστορίες της πόλης το Διαδίκτυο και οι αλγόριθμοί του; Θα μπορούσε η αυριανή υποδομή να αναλάβει να μετατρέψει τη δικαιοσύνη σε σύστημα αυτόματης εκδίκησης; Και αυτή η εποχή μιας επερχόμενης πόλης θα προσφέρει άραγε διαφορετικούς τρόπους αφήγησης;
Εστιάζοντας σε τέτοια ερωτήματα, οι Δομές της Αισθήσεων – Δομή της Εκδίκησης θα ξεκινήσουν ως ένα τριήμερο διεπιστημονικό εργαστήριο με διεθνείς θεωρητικούς και επαγγελματίες. Αυτό το εργαστήριο έχει προγραμματιστεί να γίνει στη Διπλάρειο Σχολή, στις 5-7 Ιουνίου 2016. Σκοπός του είναι να λειτουργήσει ως ένα εντατικό επιστημονικό εργαστήρι που θα εξετάσει το θέμα της εκδίκησης από μια ποικιλία προοπτικών και θα διερευνήσει τη σύγχρονη συνάφειά της με την πόλη της Αθήνας.
Η συζήτηση θα ολοκληρωθεί με ένα συμπόσιο ανοιχτό στο κοινό και στη συμμετοχή του, στη Διπλάρειο, την Τρίτη 7 Ιουνίου. Παράλληλα με το συμπόσιο, θα υπάρχει μια εικαστική εγκατάσταση στη Διπλάρειο, σχετική με τα αποτελέσματα του εργαστηρίου, από τις 7 έως τις 10 Ιουνίου.
Επιμέλεια: Αριστείδης Αντονάς, Adam Kaasa, Yoke-Sum Wong, Χρήστος Καρράς
Συμμετέχουν οι: Χάρης Βλαβιανός, Βαγγέλης Βλάχος, Άντζελα Δημητρακάκη, Δημήτρης Καμαρωτός, Μιχάλης Κωνσταντάτος, Ιλάν Μανουάχ, Δημήτρης Παπανικολάου, Γιάννης Σταυρακάκης, Χρήστος Χονδρόπουλος, James Bridle, Craig Campbell, Keller Easterling, Karen Engle, Laura Oldfield Ford, Christien Garcia, Alice Honor Gavin, Nayan Kulkarni, Kimberly Mair, Julien McHardy, Max Negrelli, Olaf Nikolai, Benedetta Panisson, Paul Preciado, Heike Schuppelius
Οργάνωση: Πάσκουα Βοργιά
Σε συνεργασία με Theatrum Mundi
