«Η σκιά με τις τιράντες», η νέα ποιητική συλλογή του Διονύση Καρατζά αποτελείται από δεκαοκτώ ποιήματα και επτά επικλήσεις στη μνήμη που αποτελούν τον εκκωφαντικό επίλογο του βιβλίου.

Πρόκειται για μια σύνθεση που ανάγει το νερό σε ένα μυσταγωγικό στοιχείο το οποίο συνοδεύει τα βήματα του ποιητή μεταξύ φωνηέντων και συμφώνων, συλλαβισμών και λέξεων, συμβολισμών και συμβόλων.

Η θάλασσα που ελαφραίνει την ύπαρξη από το σώμα. Ο χειρωνάκτης των νερών που δοκιμάζει την ελευθερία και η διάφανη μνήμη της βροχής είναι μονάχα κάποιες από τις ψηφίδες που συνθέτουν την ονειρική περιπλάνηση στις συναισθησίες της νέας ποιητικής συλλογής του Διονύση Καρατζά.

Η ΣΚΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΤΙΡΑΝΤΕΣ

Μόλις ξημερώνει,
αφήνει το σώμα του στη θάλασσα,
φοράει στη σκιά του τιράντες
και περιπλανιέται έτσι στους δρόμους της πόλης.
Πολλοί τον ακολουθούν σε δύσβατο εαυτό.
Άλλοι τον πιστεύουν δικό τους
κι άλλοι τον βλέπουν απρόσκλητο ξένο.
Μόλις βραδιάζει,
όλοι γυρίζουν μόνοι στο σπίτι
και η σκιά με τις τιράντες μπαίνει στο σώμα της
και πλαγιάζει στη θάλασσα.
Είναι ο κύριος των νερών,
ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών.

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΒΡΟΧΗΣ

Τα ψαρόνια ανεβοκατέβαιναν στον ουρανό
με ταχύτητα μαύρου,
σχηματίζοντας σμήνη σκιών υπεροχής.
Αυτός τα έβλεπε σύννεφα για χάρη του.
Θα χαιρόταν πολύ να έβρεχε.
Ήθελε, κοιτάζοντας ψηλά,
ν’ ακούσει μέσα του τον λυτρωμό του κόσμου