Οι Εκδόσεις Παπαζήση και ο Ιανός διοργανώνουν την παρουσίαση του βιβλίου του Αλέξανδρου Κόντου…
… με τίτλο «Δημοκρατία, ένα άγνωστο πολίτευμα», τη Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013, στις 18.00.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν:
Παρασκευάς (Πάρης) Παρασκευόπουλος, καθηγητής Συστημάτων Αυτομάτου Ελέγχου (ΣΑΕ), Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Βασίλης Διαμαντάκης (Βακχείος), πολιτικός μηχανικός
Ίρις Νικολοπούλου, φοιτήτρια του τμήματος Οικονομικών του Πανεπιστημίου Αθηνών
Χριστίνα Σταύρου, φοιτήτρια του τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ο πολιτισμός είναι έργο του ανθρώπου, του ανθρώπινου εγκεφάλου. Όσο περισσότεροι άνθρωποι, ανθρώπινοι εγκέφαλοι, συμμετέχουν στο έργο αυτό, τόσο ο πολιτισμός ανθεί περισσότερο. Για να γίνει όμως το συμμετοχικό πλήθος των ανθρώπινων εγκεφάλων μεγάλο, χρειάζεται κάποιο πολίτευμα που να δημιουργεί πολίτες. Δεν είναι τυχαίο που η λέξη “πολιτισμός” προϋποθέτει τη λέξη “πολίτης”. Ο πολίτης όμως δεν είναι δημιούργημα παρά ενός και μόνου πολιτεύματος: της Δημοκρατίας. Η Δημοκρατία στάθηκε το κύριο στοιχείο, η ειδοποιά διαφορά, που έκανε τον Ελληνικό Πολιτισμό μοναδικό. Η Δημοκρατία, αυτή μόνη, διαφοροποίησε τον Ελληνικό Πολιτισμό από όλους τους άλλους. Και ίσως μόνο το Ελληνικό Επίτευγμα μπορεί να χαρακτηρισθεί “πολιτισμός”. Και η Δημοκρατία είναι η συνισταμένη τριών συνιστωσών: α) της έλλειψης ιερού βιβλίου, β) της έλλειψης αρχηγών και γ) της έλλειψης απαγορεύσεων (ταμπού). Τις συνιστώσες αυτές τις υλοποιούσαν 1) η ανάδειξη των αρχόντων τόσο στην Εκτελεστική όσο και στη Δικανική λειτουργία της εξουσίας με κλήρωση, 2) η ενιαύσια και μη επαναλήψιμη θητεία των αρχόντων, 3) η λογοδοσία των αξιωματούχων στο τέλος της θητείας τους και 4) ο οστρακισμός. Η εκλογή είναι για τους Αρχαίους Έλληνες ολιγαρχικός τρόπος ανάδειξης των αρχόντων και συνδέεται άρρηκτα με την Ολιγαρχία. Η Σπάρτη, αν και είχε πολλά άλλα δευτερεύοντα δημοκρατικά χαρακτηριστικά -κοινά άλλωστε σ’ όλες τις Ελληνικές Πόλεις που μετείχαν στους Πανελλήνιους Αγώνες-θεωρείται από τον Αριστοτέλη Ολιγαρχία, ακριβώς επειδή χρησιμοποιούσε την εκλογή κι όχι την κλήρωση για την ανάδειξη των αρχόντων της.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Βιογραφικά στοιχεία συγγραφέα:
Ο Αλέξανδρος Κόντος γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου της Αθήνας, στο Φιλολογικό Τμήμα, και στη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, στο Τμήμα Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών και πήρε τα αντίστοιχα πτυχία. Έκανε μεταπτυχιακές γλωσσολογικές σπουδές και πήρε τα αντίστοιχα πτυχία στο τμήμα για (Ε.P.R.A.S.S.) [Εμβαθυσμένες Μελέτες στις Κοινωνικές Επιστήμες] της (Ε.Ρ.Η.Ε.) [Σχολή Πρακτική των Υψηλών Μελετών], καθώς και σπουδές στη Μαθηματική Λογική και Πληροφορική στη Faculte des Sciences [Σχολή Φυσικο-Μαθηματικών Επιστημών] στο Παρίσι. Εκπόνησε και υποστήριξε επιτυχώς στο Πανεπιστήμιο 8 του Παρισιού, στο τμήμα της Κοινωνικής Ιστορίας διδακτορική διατριβή με θέμα: “Βάσεις της δημοκρατίας: κοινωνίες αρχαίες και σύγχρονα προβλήματα” και τιμήθηκε με τον τίτλο του διδάκτορα της Κοινωνικής Ιστορίας. Δίδαξε Γενική Γλωσσολογία, Σημασιολογία και Μαθηματική Λογική καθώς και τη Νέα Ελληνική (πειραματικά) στη Faculte des Lettres [Φιλοσοφική Σχολή] του Οράν, Αλγερία. Μετεκπαιδεύτηκε στη Σχολή Εκπαιδευτικών Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (Σ.Ε.Λ.Μ.Ε.). Χρημάτισε ενεργό συνδικαλιστικό μέλος και συχνά μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Αθήνας-Πειραιά (Σ.Ι.Ε.Λ.) και του Δ. Σ. της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας (Ο.Ι.Ε.Λ.Ε.) και υπεύθυνος της εφημερίδας της ομοσπονδίας “Ο Ιδιωτικός Εκπαιδευτικός”. Του αναγνωρίστηκε η ιδιότητα του αγωνιστή κατά του δικτατορικού καθεστώτος 1967-1974. Στην Ελλάδα δίδαξε σαν επιμορφωτής των εκπαιδευτικών της Μέσης Εκπαίδευσης στα Περιφερειακά Επιμορφωτικά Κέντρα (Π. Ε. Κ.) Ανατ. & Δυτ. Αττικής, Πειραιά, Μυτιλήνης και Τρίπολης, καθώς και στη Μέση Εκπαίδευση, στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα, και σε Φροντιστήρια για εισαγωγή στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Είναι πατέρας πέντε παιδιών: της Αθηνάς, του Άγη, της Ναυσικάς, του Φοίβου και της Μυρτώς.
