Από τις 22 μέχρι τις 30 Μαΐου, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Φωτογραφίας Ιωαννίνων Φωτομετρία, παρουσιάζεται η έκθεση του Δημήτρη Μέλλου,

Δρόμοι της Νέας Υόρκης, στη γκαλερί Τεχνοχώρος. Ο Δημήτρης Μέλλος γεννήθηκε στην Αθήνα και από μικρός ενδιαφερόταν για τη φωτογραφία. Σπούδασε ψυχολογία και φιλοσοφία και τα τελευταία χρόνια ανακάλυψε ξανά τη φωτογραφία. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, και η δουλειά του έχει βραβευτεί σε διεθνείς διαγωνισμούς.

Έχει κερδίσει το πρώτο βραβείο στα PX Awards 2009 και το πρώτο και δεύτερο βραβείο στα International Photo Awards 2009 στις κατηγορίες editorial/political και editorial/other. Προς το παρόν ζει και φωτογραφίζει στη Νέα Υόρκη, αλλά ταξιδεύει συχνά στην Ελλάδα, όπου δουλεύει πάνω σε μια σειρά ελληνικών τοπίων.

Ο ίδιος αναφέρει για τη δουλειά του και τον τρόπο που βλέπει τη φωτογραφία: Η φωτογραφία δρόμου, περισσότερο από άλλες φωτογραφικές θεματικές, αναδεικνύει την ποίηση και τη μαγεία της καθημερινότητας. Με αυτές τις φωτογραφίες (μέρος μιας πολύ μεγαλύτερης ενότητας που βρίσκεται σε εξέλιξη) επιδιώκω με πρώτη ύλη και σκηνικό την καθημερινή ζωή της πόλης να δημιουργήσω εικόνες που δεν έχουν απλά φορμαλιστικό ενδιαφέρον, αλλά, πολύ περισσότερο, καταφέρνουν να μεταμορφώσουν το ασήμαντο σε αξιοπρόσεκτο, και το συνηθισμένο σε υπερβατικό.

Σε κάθε μία από αυτές τις φωτογραφίες προσπαθώ να οργανώσω οπτικά το χάος της μεγαλούπολης αρκετά ώστε να μπορέσει να γίνει αυτόνομη και αυτάρκης εικόνα, αλλά όχι τόσο πολύ ώστε να καταντήσει κάτι αποστειρωμένο. Με ενδιαφέρουν τα φευγαλέα βλέμματα και χειρονομίες, τα πεδία συναισθήματος και αλληλεπίδρασης που αναπτύσσονται στιγμιαία μεταξύ των περαστικών που διασταυρώνονται, ο εφήμερος χορός του φωτός και της σκιάς και της κίνησης του δρόμου.

Προσπαθώ να αποτυπώσω τις συχνά απειροελάχιστες εξωτερικές εκφράσεις του εσωτερικού κόσμου των ανθρώπων, να αναδείξω την εσωτερικότητα που συχνά διαρρέει ακόμη και εν τω μέσω του πλέον δημόσιου χώρου. Αυτό που ελπίζω να μεταδώσω στον θεατή αυτών των φωτογραφιών είναι η συνειδητοποίηση ότι αυτές οι εικόνες υπάρχουν παντού γύρω μας, όχι μόνο στη Νέα Υόρκη αλλά οπουδήποτε στον κόσμο, αρκεί να έχουμε τα μάτια μας πραγματικά ανοιχτά.