Το Αρχαιολογικό Μουσείο και ο αρχαιολογικός χώρος Δελφών παρουσιάζουν την έκθεση του Γιώργου Ξένου με τίτλο «Διερχόμενοι»…

… από τις 16 Δεκεμβρίου 2012 έως και τις 30 Απριλίου 2013.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΥ

Ο Γιώργος Ξένος, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους των θέσεων που εκφράζει η σύγχρονη ελληνική τέχνη από τα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1980, ξεκίνησε δυναμικά με το έργο του μια ποιητική και πολιτική προοπτική, που ανοίγει τόσο για τον ίδιο όσο και για την εποχή του ορίζοντες μιας σπάνιας καθαρότητας και ενορχηστρώνει κινήσεις μιας αυστηρής συνέπειας.

Τα ερωτήματα που θέτει με το έργο του προκαλούν και ανασκευάζουν τον χώρο της ελληνικής ζωγραφικής. Η ενότητα των έργων που θα εκτεθεί, με επίκεντρο τον άνθρωπο, εστιάζει στη διαχείριση και μετάδοση της πληροφορίας και εντάσσεται σε έναν ελλειπτικό τρόπο επικοινωνίας, σε ένα άλλο είδος «χρησμού». Ο καλλιτέχνης ερευνά εδώ και πολλά χρόνια το ίχνος, την εικόνα, τον άνθρωπο, τον χρησμό και τη γραφή, έννοιες καθοριστικής αξίας για το παρόν και το μέλλον του. Στον ιερό χώρο των Δελφών, όπου διερχόμενοι συνέρρεαν από παντού για να αποσπάσουν πληροφορίες- χρησμούς, τα έργα του Ξένου, φιλοτεχνημένα με σύγχρονη εικαστική οπτική, αποκτούν συμβολική διάσταση και δημιουργούν νέα ίχνη ανθρώπινης παρουσίας και πολιτισμού.

Οι Διερχόμενοι σηματοδοτούν έναν αναστοχασμό – φόρο τιμής στο Δελφικό πνεύμα και φως – συνεχίζοντας το διάλογο ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν.Κεντρικός άξονας της έκθεσης είναι η εγκατάσταση των Διερχομένων, ένα πλήθος ανθρωπίνων περιγραμμάτων από σίδηρο, οι επτά Πύλες, εγκατάσταση από σίδηρο, η Κιβωτός της Πληροφορίας, εγκατάσταση από plexi glass, ο Απόλλων, ακρυλικό σε χαρτί, η Πύλη της Γραφής, μελάνι σε χαρτί κ.ά.

Ο Γιώργος Ξένος (Αθήνα, 1953) αποφοίτησε το 1982 από την “Ecole Nationale Superieure des Beaux – Arts,  Section des Arts Plastiques” στο Παρίσι. Από το 1988-1992 έζησε και εργάστηκε στο Βερολίνο και από το 1993 ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έργα του έχει εκθέσει στη Galerie Jean Bernier (1986), στο Pergamon Museum του Βερολίνου (1992), στο Winckelmann Museum της πόλης Stendal (1991, 2002), στο Κτήριο Κωστή Παλαμά -Πανεπιστήμιο Αθηνών (1997), στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (2007), στο Μουσείο Μπενάκη (2009), στο Επιγραφικό Μουσείο Αθηνών (2011), στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (2012) κ.ά.