Deteriorate Sound Festival @ six d.o.g.s

Το Deteriorate Sound Festival είναι μια συνάντηση Ελλήνων καλλιτεχνών, επικεντρωμένη στην σύγχρονη μουσική, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τις νέες τάσεις, την διαρκή εξερεύνηση και τον αυτοσχεδιασμό.

Στο gig space του six d.o.g.s μουσικοί και συγκροτήματα από ένα ευρύ φάσμα του πειραματικού ήχου «διασταυρώνουν» ιδέες και παρουσιάζουν την δική τους εκδοχή για τον ήχο του σήμερα.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Δευτέρα 30 Μαρτίου

Vassilis Tzavaras / Yiannis Notaras / Yiannis Paxevanis

Stratos Bichakis

Pavlos Gkousios

Τρίτη 31 Μαρτίου

Testarrosa (Nikos Veliotis / Ilios)

Dimitris Kamarotos / Ilan Manouach

KOSTADIS

Τετάρτη 1 Απριλίου

Antonis Livieratos / Vangelis Boulouhtsis (Kefalaio 24)

Jannis Anastasakis

Labis Kountourogiannis

•Στο τέλος κάθε βραδιάς υπάρχει ανοιχτό το ενδεχόμενο για ελεύθερο αυτοσχεδιασμό από τους συμμετέχοντες.

•Tα set των καλλιτεχνών διαρκούν 45’ με τις εξής ώρες εμφάνισης ανά ημέρα: 21.30 – 22.30 – 23.30

Βιογραφικά και παρουσίαση projects ανά ημέρα

Δευτέρα 30 Μαρτίου

ΠΑΥΛΟΣ ΓΚΟΥΣΙΟΣ

Xy_1,  35′  2ch: Οπτικοακουστικό έργο για tape music, παλμογράφο και visuals.

Ο παλμογραφος οπτικοποιει τις σχέσεις έντασης, συχνότητας και φάσης μεταξύ των δύο καναλιών του ήχου και γίνεται ταυτόχρονη προβολή της οθόνης του.

Ο Παύλος Γκούσιος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982. Σπούδασε Μουσικολογία και Ηλεκτροακουστική Σύνθεση στο Παρίσι (Paris VIII). Δραστηριοποιείται στον τομέα των ηχητικών εγκαταστάσεων, στις σχέσεις ήχου-φωτογραφίας και είναι μέλος των Wham Jah.

ΣΤΡΑΤΟΣ ΜΠΙΧΑΚΗΣ

Θα παρουσιάσει δύο έργα sonification βασισμένα σε δεδομένα από την Δομική Βιολογία (Structural Biology). Στο πρώτο εξετάζεται η αλληλουχία των αμινοξέων που είναι αποτέλεσμα της έκφρασης του DNA και επίσης η θέση των ατόμων μίας πρωτεϊνης στον τρισδιάστατο χώρο. Στο δεύτερο γίνεται μελέτη ενός διαγράμματος Ramachandran, που αποτελεί το αποτύπωμα της δομής και βασικό εργαλείο για την εξέταση του σκελετού μίας πρωτεϊνης.

Ο Στράτος Μπιχάκης είναι συνθέτης και ερευνητής των μέσων του ήχου και της εικόνας με έδρα την Αθήνα. Το ενδιαφέρον του εστιάζεται στα αφηρημένα μέσα, την ψηφιακή κληρονομιά και τον προγραμματισμό ως μέσο για την μοντελοποίηση και την διερεύνηση συστημάτων και ιδεών. Στα έργα του χρησιμοποιεί ήχο και φως σε συνδυασμό με πλατφόρμες και γλώσσες προγραμματισμού ανοιχτού κώδικα, αντλώντας ιδέες απο την κοινωνιολογία, την παράδοση και την βιολογία.

TWO / ZERO : ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΟΤΑΡΑΣ / ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΖΑΒΑΡΑΣ / ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΞΕΒΑΝΗΣ

O Γιάννης Νοταράς (drums) και ο Βασίλης Τζαβάρας (guitars, loops) έπαιξαν μαζί για πρώτη φορά το 1995. Συμμετείχαν σε πολλά projects και σχήματα (Occasional Dream, Take the money and run, Project 37 και 4+1) σε συναυλίες και σε ηχογραφήσεις. Στο Deteriorate Sound Festival θα παρουσιάσουν ένα κολάζ αυτοσχεδιασμών, με θραύσματα θορύβου και απόηχους της μέχρι τώρα διαδρομής των δυο μουσικών. Μαζί τους ο Γιάννης Παξεβάνης στην φροντίδα και την χειραγώγηση του ήχου (sonic manipulation).

Τρίτη 31 Μαρτίου

KOSTADIS

Ο Κωσταντής Μιχαήλ στο 3ο Deteriorate Sound Festival θα παρουσιάσει live το οπτικοακουστικό solo project του «KOSTADIS» βασισμένο στην αλληλεπίδραση φωτός και ήχου.

O Κωσταντής Μιχαήλ έζησε την παιδική του ηλικία στα Άσπρα Σπίτια και τώρα ζει στην Αθήνα. Είναι αυτοδίδακτος πολυοργανίστας με βασικό όργανο την κιθάρα. Ενεργό μέλος των Lost Bodies, Wham Jah, Ta Kavouria Tis Frikis, έχει συνεργαστεί με πολλούς μουσικούς και σχήματα όπως: In Trance 95, Masine LIke Koma, Duke Abduction. Τον τελευταίο χρόνο ασχολείται με το οπτικοακουστικό project “Two Thousand Places” και ετοιμάζει τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο ως KOSTADIS.

IN VENT: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΜΑΡΩΤΟΣ / ΙΛΑΝ ΜΑΝΟΥΑΧ

Ο Δημήτρης Καμαρωτός και ο Ιλάν Μανουάχ σε μια πρώτη αυτοσχέδια συνάντηση.

Ο Δημήτρης Καμαρωτός ερευνά τον ήχο μέσω της μουσικής, χρησιμοποιεί όλα τα μέσα που μπορούν να δημιουργήσουν και να επεξεργαστούν τον ήχο. Μελέτησε κλασική σύνθεση, οργανική και ηλεκτροακουστική μουσική στο Παρίσι, εργάσθηκε στο IRCAM και στο Κέντρο Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας. Συμμετέχει στην ανάπτυξη θεατρικής δραματουργίας με  μουσική και ηχητικό σχεδιασμό.

TESTAROSSA (NΙΚΟΣ ΒΕΛΙΩΤΗΣ / ILIOS)

Testarossa είναι το κρυφό σχήμα που απροειδοποίητα εισβάλλει σε χώρους μαζικής συγκέντρωσης και μαζικής εστίασης, καλλιτεχνικά γεγονότα, γάμους, βαφτίσια και κοινωνικές εκδηλώσεις για να προσφέρει κάποιες στιγμές χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς.

Τετάρτη 1 Απριλίου

TRULY BEAUTIFUL DISASTER (LABIS KOUNROUROGIANNIS / GIORGOS BOULDIS)

Θόρυβος, συχνότητες και αρμονίες ξεκινούν ένα μινιμαλιστικό ταξίδι παρέα με δύο βαμπίρ μεσα σε ομιχλώδη ηχοτόπια που ακροβατούν ανάμεσα στην ηρεμία, την νευρικότητα και την παράνοια ενώ καταλήγουν στην πλήρη αποσύνθεση του ήχου.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗΣ

Ο Γιάννης Αναστασάκης χαρακτηρίζεται για την ιδιαίτερή του προσέγγιση στην κιθάρα, ως γεννήτρια πρωτότυπων και ατμοσφαιρικών ήχων καθώς και για την ενασχόλησή του σε βάθος – και χρόνου – με τα εφέ (είναι επίσης o σχεδιαστής και κατασκευαστής των «JAM pedals»).

Η μουσική του είναι ένα κράμα ambient και ψυχεδέλειας που ισορροπεί μεταξύ μελωδίας και θορύβου, ξεπερνώντας πολλές φορές τα “επιτρεπτά” όρια. Είναι μέλος του οπτικο-ακουστικού project, “Elektronik Meditation” ενώ έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με τους Arve Henriksen, Haig Yazdjian, Θοδωρή Ρέλλο, Χάρη Λαμπράκη, Νίκο Σιδηροκαστρίτη κ.α.

Στο φετινό Deteriorate Sound Festival θα παρουσιάσει για πρώτη φορά την καινούργια του δουλειά, όπου κύριο χαρακτηριστικό είναι η απουσία της κιθάρας, η γείωση ως πηγή ήχου και η ζωντανή επεξεργασία της μέσα από τα εφέ.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΠΟΥΛΟΥΧΤΣΗΣ / ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΒΙΕΡΑΤΟΣ (ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24)

Οι Βαγγέλης Μπουλουχτσής (μπάσο, κυρίως) και Αντώνης Λιβιεράτος (όργανο, κυρίως) ήταν ήδη συνεργάτες όταν το 1982 ίδρυσαν από κοινού το γκρούπ “Κεφάλαιο 24” (ή “Chapter 24”). Από τότε, άλλοτε ο καθένας μόνος του κι άλλοτε από κοινού, κινούνται αενάως ανάμεσα στην ροκ φόρμα και την πρωτοπορία με όχημα άλλοτε την οργανωμένη σύνθεση κι άλλοτε τον αυτοσχεδιασμό. Στο Deterioriate Sound Festival θα παρουσιάσουν ένα αυτοσχεδιαστικό σετ χρησιμοποιώντας, όπως άλλωστε συνηθίζουν όλα αυτά τα χρόνια, “συμβατικές”, κυρίως, ηχητικές πηγές απ’ τις οποίες “εκμαιεύουν” νέα ηχοχρώματα χωρίς όμως να γυρνούν την πλάτη και στους συνθετητές στους οποίους ανέκαθεν έτρεφαν ιδιαίτερη αδυναμία.