Το τέταρτο στουντιακό album που ονομάζεται La Radiolina του Manu Chao, ήδη περιδίνεται στα decks των περισσοτέρων djs, καθώς και στα ολοκαίνουργια δικά μας cd players.

Το τέταρτο στουντιακό album που ονομάζεται La Radiolina του Manu Chao, ήδη περιδίνεται στα decks των περισσοτέρων djs, καθώς και στα ολοκαίνουργια δικά μας cd players.


Απ όσο μαθαίνω, πολλοί αγόρασαν καινούργια ηχοσυγκροτήματα μόνο και μόνο για να κλωθογυρίσει ο νέος του δίσκος, μετά από απουσία έξι ετών. Το αποτέλεσμα; Δεν θα έλεγα τζίφος, ούτε όμως κάτι το συγκλονιστικό.


Όσοι ζουν Γαλλία, Ισπανία, Λατινική Αμερική, γνωρίζουν ότι ο Manu Chao είναι αδιαμφισβήτητα ένας παγκόσμιος pop-superstar, που έχει έφεση να αναμιγνύει γλώσσες, ρυθμούς, ώστε να δημιουργεί γυαλιστερά σαν τα οστρακοειδή, φευγάτα τραγούδια.


Η νέα του δουλειά αποτελείται από 21 tracks συμπυκνωμένα σε 52 λεπτά, τα οποία σαν χέλι ξεγλιστρούν απ’τα Γαλλικά στα Ισπανικά και τα Αγγλικά έως τα Ιταλικά.


Με χαρακτηριστική ευκολία που προκαλεί ενίοτε τον θαυμασμό μας, μεταπηδά από το dub reggae στην έξαψη του φλαμένγκο, ενώ αποκορυφώνεται με εκρηκτική υπερεκχείλιση κιθαριστικού rock.

Υφίστανται ορισμένα υπέροχα τραγούδια όπως, το Politik Kills όπου αναφέρεται σε παγκόσμια προβλήματα που μας πολιορκούν, το Rainin in Paradize, το θελκτικό upbeat Besoin De La Lune, το Me LIaman Calle με πασίδηλες Ισπανικές επιρροές.


Η υπόλοιπη στοίβα τραγουδιών, απλά θυμίζει ετεροχρονισμένη μουσική κρουαζιέρα, που αντί να ξεκινήσει την περίοδο του θερινού ηλιοστασίου, ξεκινά φθινόπωρο.


Δεν ξέρω αν η φοράδα, χε…κε στο αλώνι, πάντως εγώ όχι από την χαρά μου ακούγοντας τον ανάλαφρο δίσκο.


Τουλάχιστον θα τον άκουγα ευχάριστα, παρέα με το μενεξεδένιο αλάτι της θάλασσας και όχι αυτή την άκαιρη εποχή, που κάποια ανίδεοι μερίμνησαν να τον κυκλοφορήσουν.