Ο ηθοποιός Γιώργος Νινιός σκηνοθετεί έναν σύγχρονο μονόλογο, γραμμένο από την νεαρή Ιζαμπέλλα Φούλοπ, η οποία αναλαμβάνει και ρόλο πρωταγωνίστριας στην εν λόγω παράσταση. Πρόκειται για ένα έργο, ύμνο στην ανθρώπινη μοναξιά και αποξένωση που μαστίζουν το σύγχρονο κόσμο.

Παράλληλα, αφήνει ανοιχτό ένα φεγγίτη ελπίδας από όπου αχνοφαίνεται ότι η ζωή δε διέπεται μόνο από την τύχη αλλά και από τις προσωπικές επιλογές.

Σε ένα μικρό δωμάτιο ζεi μία κοπέλα, “ πολύ μεγάλη για να είναι μικρή και πολύ μικρή για να είναι μεγάλη”. Αυτή η κοπέλα εξακολουθεί να ονειρεύεται και επιμένει πως “αυτό που θeς” δεν είναι ανέφικτο και απροσπέλαστο, αντιθέτως, βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής, παρ’ όλο που παραμένει αόρατο για τους περισσότερους ανθρώπους. Ακροβατώντας ανάμεσα στη φαντασία και τον ψυχρό ρεαλισμό, βρίσκει τον δικό της τρόπο επιβίωσης στη σημερινή σκληρή πραγματικότητα. Άραγε οι επιλογές της αποτελούν έναν ουτοπικό μονόδρομο;

Η παράσταση αυτή, θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα έργο –καθρέφτης που αποκαλύπτει και μεγεθύνει τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός σημερινού ανθρώπου.

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία / Πρωτότυπη μουσική- στίχοι: Γιώργος Νινιός
Κείμενο / Ερμηνεία: Ιζαμπέλλα Φούλοπ
Κίνηση: Στέλλα Κρούσκα
Φωτισμοί /Βίντεο: Στέφανος Κοπανάκης
Σκηνικά: Tibor Fulop
Κοστούμια: Demetra Sideri
Βίντεο / Μοντάζ / Φωτογραφία: Πέτρος Πουλόπουλος