Τον ξύπνησε µια μυρωδιά που έκαιγε τον λαιµό του. Τη γνώριζε αυτή τη μυρωδιά. Ήταν η μυρωδιά µιας εκκλησίας που ήταν χρόνια κλειστή. Η μυρωδιά των καντηλιών, των µαρµάρων που φθείρονταν, της πέτρας που αποσαθρωνόταν, του ξύλου που σάπιζε, των σελίδων που έλιωναν, των πτωµάτων που εξαϋλώνονταν. Θα έπρεπε κανονικά να νιώσει φρίκη, ωστόσο απλώς κοίταξε τριγύρω του. Παρατήρησε µια µαύρη κηλίδα που σάλευε ελαφρώς. Μια κηλίδα χωρίς συγκεκριμένο σχήµα… Μια κατάµαυρη σιλουέτα… Χαµογέλασε στην κηλίδα.
«Μορ Γκαµπριέλ» ψιθύρισε.
Η κηλίδα πλησίασε, όταν πλησίασε απόκτησε σχήµα ανθρώπου. Ένας άνθρωπος τυλιγμένος στα µαύρα. Ο άνθρωπος ήρθε κοντά του, ψιθύρισε στο αυτί του.
«Με γνώρισες;»
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ένας άνδρας δολοφονημένος µ’ ένα µαχαίρι µε λαβή σε σχήµα σταυρού. Ένα Ευαγγέλιο µε λέξεις υπογραµµισµένες µε αίµα. Ένα ταξίδι από την Ιστανµπούλ στα βάθη της Ανατολίας. Παµπάλαιες εκκλησίες, οι ρίζες του χριστιανισµού στην περιοχή, ένα περιβόλι από φυλές και πολιτισµούς: Ασσύριοι, Νουσαϊρί, Ρωμιοί, Τούρκοι, Κούρδοι, όλοι οι λαοί που µετέτρεψαν σε χώρα αυτά τα εδάφη…
Ένα συναρπαστικό και πολυεπίπεδο µυθιστόρηµα από έναν μεγάλο σύγχρονο Τούρκο συγγραφέα.
Αχµέτ Ουµίτ
Ο Αχµέτ Ουµίτ γεννήθηκε το 1960 στο Γκαζίαντεπ της Τουρκίας και ζει στην Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε δηµόσια διοίκηση στο Πανεπιστήµιο του Μαρµαρά και πολιτικές επιστήµες στην Ακαδηµία Πολιτικών Επιστηµών της Μόσχας. Έχει γράψει ποίηση, διηγήµατα και µυθιστορήµατα. Από τις Εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν επίσης τα µυθιστορήµατά του Μνήμες της Κωνσταντινούπολης, Η πύλη του δερβίση, Έγκληµα στο Πέρα, Η δολοφονία του σουλτάνου, Αντίο, γλυκιά πατρίδα, Oµίχλη και νύχτα, Ο γραφέας του παλατιού και Η κραυγή του χελιδονιού.
