Ο Απόστολος Κίτσος ανεβαίνει στη σκηνή του Σταυρού του Νότου Plus την Πέμπτη 8 Μαΐου, σε ένα live όπου θα ακουστούν τραγούδια από την προσωπική του δισκογραφία, ακυκλοφόρητα κομμάτια και μουσικές που τον εκφράζουν βαθιά. Με αφορμή την εμφάνιση αυτή, μιλήσαμε μαζί του για την έμπνευση, την ελληνική εναλλακτική σκηνή και την ανάγκη να δημιουργεί μουσική με αλήθεια και ένστικτο.
***
-Πώς επιλέγεις με ποιους ποιητές/ποιήτριες θα “συνομιλήσεις” κάθε φορά;
Συνήθως δεν επιλέγω ποιητές αλλά συγκεκριμένα ποιήματα. Δηλαδή, δεν αποφασίζω να μελοποιήσω έναν ποιητή και μετά ψάχνω να βρω ποιο από τα ποιήματά του που μου κάνει. Μελοποιώ ένα ποίημα, που κάποια στιγμή, κάπως θα με ακουμπήσει και θα νιώσω την ανάγκη να το τραγουδήσω. Είναι ένα είδος ενστίκτου.
-Οπότε δε δέχεσαι παραγγελίες; Ή μήπως κόσμος έρχεται να σου προτείνει να “καταπιαστείς” με αγαπημένα του ποιήματα; Γιατί προσωπικά θα ήθελα «Το πρόσωπο στον έρωτα»* από την Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ!
Χαχαχαχαχα ευτυχώς όχι! Φοβάμαι πως δε λειτουργώ έτσι. Όπως περιέγραψα και πριν, πρέπει πρώτα από όλα να ενεργοποιηθεί ένα προσωπικό ένστικτο για να μελοποιήσω ένα ποίημα. Αλλά ακόμα κι αυτό να ενεργοποιηθεί, δε σημαίνει καν πως το τραγούδι αυτό θα ολοκληρωθεί. Περνάει από διάφορα στάδια μέχρι να φτάσει στο κοινό. Ωστόσο, «Το πρόσωπο στον Έρωτα» είναι όντως υπέροχο κι είναι κι εμένα ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα. Ποιος ξέρει; Ίσως μια μέρα μου έρθει να το κάνω τραγούδι. Αν γίνει, θα σου δώσω σίγουρα credit!
-Το περιμένω!
*(απόσπασμα από το ποίημα)
«Αν είναι όπως λένε ο έρωτας
Τυφλός
είναι γιατί στραβώνει
αυτό το λίγο φως
κρυμμένο στο παγιδευμένο
πρόσωπο».
– Έχεις βέβαια ήδη μελοποιήσει Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ…
-Υπάρχει κάποιο ποίημα που ενώ θέλεις να μελοποιήσεις κάπως διστάζεις;
Γενικά όταν μιλάμε για μουσική, δε διστάζω, ή τουλάχιστον προσπαθώ να μη διστάζω σε κάτι. Ο δισταγμός είναι αυτό που σκοτώνει την καλλιτεχνική έκφραση. Αν νιώσω την ανάγκη να το κάνω, θα το αφήσω να συμβεί.
-Πώς βλέπεις την πορεία της ελληνικής εναλλακτικής σκηνής σήμερα; Νιώθεις ότι υπάρχει “χώρος” για “νέο ήχο”;
Ως εναλλακτικό αντιλαμβάνομαι οτιδήποτε δε συμβαίνει στα πλαίσια του mainstream συστήματος και των πολυεθνικών. Υπ’ αυτήν την έννοια νομίζω πως υπάρχει ένας μεγάλος αναβρασμός σε αυτό το πεδίο. Και πολλοί αξιόλογοι καλλιτέχνες υπάρχουν που επικοινωνούν τη μουσική τους με ποικίλους τρόπους, αλλά και το κοινό νομίζω πως έχει την ανάγκη για κάτι νέο και πηγαίο. Τυχαία, θα αναφέρω τους Usurum, τη Sophie lies, τους Λάμδα, τις Σκιαδαρέσες αλλά και τόσοι άλλοι νέοι και ταλαντούχοι καλλιτέχνες που σιγά σιγά βρίσκουν το χώρο και το κοινό τους.
-Τι να περιμένουμε από το live σου στον Σταυρό του Νότου Plus;
Στο live αυτό στις 8/5 θα παίξουμε φυσικά τραγούδια από τους δύο δίσκους μου, το «Κάτι Παράξενο» και την «Αναχώρηση», που κυκλοφορούν από τη Μικρή Άρκτο, τραγούδια άλλων που αγαπώ και θέλω να δοκιμάσω αλλά και κάποια ακυκλοφόρητα κομμάτια από ένα project που ετοιμάζουμε με το Σταύρο Τσαντέ.
-Υπάρχει κάτι που μπορείς να μας αποκαλύψεις σχετικά με αυτό το νέο project;
Είναι ένας δίσκος με λαϊκά τραγούδια γραμμένα από τον Σταύρο και ερμηνευμένα από μένα. Είναι μια απόπειρα επαναπροσδιορισμού του τι μπορεί να σημαίνει λαϊκό τραγούδι το 2025, μέσα από τη δική μας ματιά φυσικά. Η αγάπη μου για το λαϊκό τραγούδι είναι πολύ βαθιά αλλά δεν είχα μέχρι στιγμής την ευκαιρία να πειραματιστώ με αυτό, οπότε ανυπομονώ πολύ να μοιραστώ αυτά τα τραγούδια.
-Τι σε ενθουσιάζει περισσότερο στη συνεργασία με άλλους καλλιτέχνες; Και τι σε δυσκολεύει;
Το ίδιο που ενθουσιάζει το ίδιο και δυσκολεύει. Η πνευματική συνάντηση με έναν άλλον άνθρωπο σου ανοίγει πάντα ένα παράθυρο καινούριο, έναν κόσμο μέσα στο δικό σου που δεν ήξερες πως υπάρχει. Κάτι που ξεκινάει από σένα, ο άλλος μπορεί να το προεκτείνει κάπου που δε φαντάστηκες ποτέ. Βεβαία, τι γίνεται όταν η κατεύθυνση στην οποία το προεκτείνει δε σε βρίσκει σύμφωνο; Αυτή είναι και η δυσκολία. Γι’ αυτό, η καλή συνεργασία προαπαιτεί καλή επικοινωνία, ανοιχτά μυαλά και πολύ σεβασμό.
-Αν έπρεπε να διαλέξεις έναν στίχο που να σε συνοψίζει αυτή την περίοδο, ποιος θα ήταν;
Για κάποιο λόγο που δε γνωρίζω αυτές τις μέρες μου έχει κολλήσει και τραγουδάω συνέχεια αυτός ο στίχος του Παύλου Σιδηρόπουλου από την «Ώρα του Stuff»:
«Πες μου αν μ’ αγάπησες όσο ο ήλιος την αυγή
όσο ο γκρίζος ουρανός κάποιας άνοιξης βροχή
αν τον φόβο μου έβλεπες πίσω από κάθε μου φιλί
πες μου αν μ’ αγάπησες όσο η νύχτα την σιωπή»
-Δίνοντας ραντεβού για 8 Μαΐου, ποιο κομμάτι σου θα ήθελες να φρεσκάρουμε για να τραγουδήσουμε όλοι/όλες μαζί;
Το «Να Ξεκινήσουμε Πρωί». Είναι ένα πολύ τρυφερό ποίημα της Γώγου που μελοποίησα μέσα στην καραντίνα και το λέμε παρέα με τη Sophie lies. Ίσως είναι το αγαπημένο μου από το album «Αναχώρηση».
Photo Credit Κεντρικής εικόνας θέματος: Stephie Grape
