Κοιτώντας γύρω μου τα τελευταία χρόνια εχω παρατηρήσει ότι oι άνθρωποι επικοινωνούν όλο και λιγότερο μεταξύ τους. Βρίσκονται μπροστά σε μια οθόνη κινητού, υπολογιστή, τηλεόρασης, ipad ή οποιασδήποτε «smart» συσκευής. Σταματημένοι στα φανάρια οι περισσότεροι οδηγοί θα απλώσουν το χέρι να πιάσουν το κινητό για να δουν μήπως κάτι τους ξέφυγε. Μαζεύονται δέκα φίλοι για φαγητό κι ενώ έχουν να βρεθουν δυο εβδομάδες, σχεδόν τον μισό χρόνο από αυτόν θα τον περάσουν χαζεύοντας στο κινητό τους. Στη δουλεια, τρώνε όλοι μπροστά στον υπολογιστη. Γύρω μας, μωρά και παιδιά παίζουν με ipad για να ειναι ήσυχοι οι γονείς τους ότι ειναι απασχολημένα!
Το αποτέλεσμα αυτών των συνηθειών είναι ότι απομακρυνόμαστε ο ένας από τον άλλο, αλλά κυρίως από τον εαυτό μας. Πιστεύω ότι η τηλεόραση, οι υπολογιστές και τα κινητά τηλέφωνα έχουν συμβάλλει περισσότερο από κάθε άλλη ανακάλυψη στην υποβάθμιση της επικοινωνίας και των ανθρώπινων σχέσεων. Είναι σαν ένα ναρκωτικό στο οποίο όλοι έχουμε εθιστεί, χάνοντας την ικανότητα συγκέντρωσής μας και ξεχνώντας ότι εχουμε σκέψεις και συναισθηματα. Γιατί να μην αδράξει την ευκαιρία ενα ζευγάρι να μοιραστεί τα νέα του όταν ξαπλώνει μαζί στο κρεβάτι πριν κοιμηθεί, αντί να δει τηλεόραση; Γιατί να μη σηκώσουν το τηλέφωνο δυο έφηβοι να μιλήσουν ή να βρεθούν, αντί να συνομιλήσουν μέσω εκατό μηνυμάτων στο whatsapp; Γιατί να μην κάνουμε μια βόλτα στη φύση, να ακούσουμε μουσική ή να διαβάσουμε ένα βιβλίο, αντί να περάσουμε ατέλειωτες ώρες στο Facebook; Και τέλος πάντων, γιατί να μην αψηφήσουμε ενα τηλεφώνημα ή ένα μήνυμα καμιά φορα;
Νομίζω ότι η λύση ίσως βρίσκεται στα απλά πράγματα της ζωής. Όπως γράφω και στο τραγούδι μου “4 am”, υπάρχει μια όμορφη συμφωνία στον ήχο της βροχής, μία μαγεία στη θαλπωρή του σπιτιού μας, ευτυχία στο χαμογελο του αγαπημένου μας, χαρά στη συναναστροφή με τους φίλους μας, και ηρεμία στο να αφεθούμε να αφουγκραστούμε μόνοι μας τον ήχο της θάλασσας ατενίζοντάς την. Τις περισσότερες φορές χρησιμοποιούμε την εύκολη λύση της τεχνολογίας για να ξεφύγουμε από τις σκέψεις μας, για να ξεχάσουμε κάτι που μας ενοχλεί, ή για να αποφύγουμε να κάνουμε κάτι που ίσως μας ευχαριστεί!
Το νόημα της ζωής δεν είναι ένα. Για τον καθένα είναι κάτι διαφορετικό. Το σίγουρο είναι πως δεν θα το βρούμε μέσα από μια οθόνη, όποια και αν είναι αυτή. Θα το βρούμε ακούγοντας τον εαυτό μας και τους άλλους. Όλα αυτά τα γράφω κοιτώντας τον υπολογιστή… Οπότε θα τον κλείσω τωρα και θα πάω να ασχοληθώ με το δικό μου νόημα της ζωής: το πιάνο μου.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Info: H Angelika Dusk είναι συνθέτης, στιχουργός, ερμηνεύτρια με σταθερή συνεργασία με τους Άγγλους παραγωγούς Red Triangle Productions (One Direction, Pixie Lott, Olly Murs, Little Mix) και Ross Cullum (Tori Amos, Rufus Wainwright, Tears for Fears, Roxy Music, Enya). Σπούδασε κλασσική μουσική στο Brown University των Η.Π.Α. και στο London Centre of Contemporary Music του Λονδίνου. Έχει ήδη κάνει αισθητή την παρουσία της ραδιοφωνικά με το πρώτο της single “Loveonyourownterms” μέσα από το EP ”TellingStories” και την επιτυχημένη συνεργασία της με τους γνωστούς διεθνώς Έλληνες DJ’s Playmen που απέδωσε ένα superremix στο τραγούδι της “Beautiful Love”. Τον Απρίλιο του 2015 κυκλοφόρησε το πρώτο της albumμετίτλο“Marionette”σε στίχους και μουσική δική τηςκαι παραγωγή τωνRed Triangle και Ross Cullum.
*Αναδημοσίευση από το περιοδικό Culturenow Mag, τεύχος 33
