«Στην παρούσα δουλειά δίνω περισσότερη έμφαση στο σβήσιμο παρά στο γράψιμο» λέει η Κατερίνα Μερτζάνη εξηγώντας το νέο της project Αν-εδαφικές Καταγραφές. «Θέλω να δημιουργήσω οπτικές false memories. Αντιστρέφοντας σχήματα, χρώματα και θέσεις μετατρέπω τοπία που έχουν τον χώρο τους μέσα στη μνήμη, σε ου-τοπίες που απομένει να βρουν τον χώρο τους μέσα της. Για να βρεθεί τόπος για την ουτοπία μέσα στη μνήμη, πρέπει η ουτοπία να διαρκέσει μέσα στον χρόνο. Έτσι κι εγώ για να την εγκολπωθώ, θολώνω σημεία της φυσικής ανάμνησης. Δεν σβήνω όμως ποτέ στ’ αλήθεια. Επικαλύπτοντας με ημιδιαφανή iridescent χρώματα, αφήνω την πρώτη εικόνα να μισοφαίνεται, κάτω από ένα αν-εδαφικό επίστρωμα. Και με χρώματα interference δημιουργώ μια αμφίρροπη ή πολύπλευρη θέαση.
Με αυτές τις αλλεπάλληλες επιστρώσεις δίνω στον θεατή την ευκαιρία να “γευθεί” οπτικά τα στάδια από τα οποία έχει περάσει το έργο ή αν θέλετε δημιουργώ ένα είδος οπτικού χρόνου. Επιζωγραφίζοντας με πολυτελή, γυαλιστερά χρώματα είναι σαν να κοσμώ ή να αποδίδω τιμή στον ίδιο τον χρόνο, τον ανακηρύσσω πολυτελή όποιο κι αν υπήρξε το περιεχόμενό του. Σ’ αυτό το project συνεχίζω να δουλεύω και πάνω σε μια ιδέα που με απασχολεί χρόνια τώρα: στο πώς συνδυάζοντας αυθεντική, παραδοσιακή πολυτέλεια με φθηνό, pop glamour, δημιουργεί σήμερα ο καθένας για τον εαυτό του ένα προσωπικό, λιγότερο ή περισσότερο ουτοπικό χώρο μέσα στον οποίο κινείται και δρα. Ο συνειδητός συνδυασμός πολυτελών και ευτελών προϊόντων μέσα στη ζωή μας σήμερα, έχει σπρώξει πολύ πιο πέρα τα όρια του λεγόμενου κιτς και έχει αφήσει στον καθένα απεριόριστες δυνατότητες για ένα απόλυτα προσωπικό στυλιζάρισμα».
Η τέχνη της Κατερίνας Μερτζάνη, μέσα από την εσωτερική της ανέλιξη και τον συνεχή πειραματισμό , επιβεβαιώνει την εκφραστική δύναμη και την αλήθεια, την πρωτοτυπία και την ποιητική της, τη συνέπεια και τη συνοχή των μορφοπλαστικών της αναζητήσεων. Οι συνθέσεις της επαναδιαπραγματεύονται, μ’ έναν σύγχρονο τρόπο, το ζήτημα της αφαίρεσης και της ζωγραφικής διαδικασίας-πράξης, επικεντρώνονται στις καθαρά εικαστικές αξίες και τη λειτουργία του χρώματος, εγκλείουν ενέργεια και ενδογενή ένταση, φανερώνουν ένα λεπτό μορφικό παιχνίδι αντιθέσεων και διαδρομών ανάμεσα στην τάξη και την αταξία, την πειθαρχία και το ένστικτο, την αυστηρότητα και τον αυθορμητισμό.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Χρωματικές κηλίδες και φόρμες δομούν τη ζωγραφική επιφάνεια, αναπτύσσονται ελεύθερα, αντιπαρατίθενται, επικαλύπτονται ή εισχωρούν η μια μέσα στην άλλη, δημιουργούν ένα πολυδιάστατο πεδίο μεταμορφώσεων, μεταπλάσεων και «αν-εδαφικών καταγραφών». Εμπιστευόμενη, όπως λέει η ίδια, την ίδια την πορεία της δουλειάς, χωρίς κάποιο προσχέδιο ή αρχικό υπολογισμό, η Μερτζάνη επενδύει στο τυχαίο, στην ελευθερία της χειρονομίας, της αυτόματης ψυχικής εκδήλωσης και αποτύπωσης. Παρόλο που τα έργα της δίνουν την εντύπωση μιας εμπρόθετης αμορφίας, εμπεριέχουν και αποκαλύπτουν την ύπαρξη ενός εσωτερικού ρυθμού που συνέχει και ισορροπεί το σύνολο.
Πρόκειται για τις εικόνες μιας άλλης διάστασης, ενός «τόπου» ιδωμένου από ψηλά, ενός τοπίου διαρκώς μεταβαλλόμενου και μετατοπιζόμενου, μιας πραγματικότητας που πηγάζει από το υποσυνείδητο, τις καταβολές, τα βιώματα και τις συγκινησιακές καταστάσεις της δημιουργού τους, απεικάζοντας τη ζωτική της σχέση με τον κόσμο. Πρόκειται για εικόνες που αναδύονται και επιβάλλονται με την αισθητική τους, αναφέρονται σε κάτι περισσότερο από το προφανές, απευθύνονται και επικοινωνούν, υπαινίσσονται τη ροή του χρόνου και τον κύκλο της ζωής.
Επιμέλεια: Γιάννης Μπόλης
