Από τις εκδόσεις Λιβάνη κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή του  Σπύρου Αστερίου, Αμαξοστοιχία «Ευρώπη».

Είναι παλιού καιρού τα ξεχασμένα σημάδια;
Είναι γεγονότα θαμπά
περασμένων εποχών που ξανάρθανε;
Μια ιστορία γράφεται, ίσως,
απ’ της δίκαιης οργής το ξεχείλισμα.

Η αμαξοστοιχία κινείται με τρόπο
που δηλώνει μια πορεία αβέβαιη.
Κι ο οδηγός πεισματικά αγνοεί
πως η Μοίρα στο τέλος θα πει
το ίδιο τραγούδι για όλους…

Σπύρος Αστερίου: Γεννήθηκα από αγρότες γονείς στην Περίθεια της Κέρκυρας, ένα χωριό στα βόρεια του νησιού, απέναντι από την Αλβανία.

Μικρός, θυμάμαι, άκουγα τα κανόνια του Χότζα, που δοκιμάζονταν για να αποκρούσουν τον… Έλληνα εισβολέα! Τελείωσα το Λύκειο στην πόλη της Κέρκυρας και, στη συνέχεια, εγκαταστάθηκα στην πρωτεύουσα, όπου σπούδασα Πολιτικές Επιστήμες και Νομικά στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο αντίστοιχα. Διορίστηκα ―ύστερα από εξετάσεις― στο Υπουργείο Βιομηχανίας και Ενέργειας ―το μετέπειτα Ανάπτυξης―, όπου και εργάστηκα μέχρις ότου αποχώρησα με συνταξιοδότηση. Ασχολήθηκα, για αρκετά χρόνια, με το συνδικαλισμό του χώρου, ώσπου αποφάσισα να απαλλαγώ από ψυχοφθόρες ―όπως ένιωθα πια― διαδικασίες και δεσμεύσεις. Χτύπησα την πόρτα της Ποίησης κι εκείνη μου άνοιξε πρόθυμα.

Τότε ένιωσα ότι απελευθερώθηκα!