Ο Αλκίνοος είναι ένας ποιητικός μονόλογος, ένα ερωτικό τραγούδι. Αγγίζει την έννοια του έρωτα τόσο στη φυσική όσο και στη μεταφυσική του διάσταση έξω από τον χρόνο, πέρα από τα φύλα, εκεί που τέμνεται η ύπαρξη με την αλήθεια της.

Ένας ώριμος άντρας απευθύνεται σε έναν άλλο, νεαρότερο. Στην πραγματικότητα ο νεαρός άντρας που κείτεται απέναντι του δεν είναι άλλος παρά η νεαρή υπόσταση του, η πάντα νέα ψυχή του λίγο πριν από την τελική ένωση και αποχώρηση τους στο άπειρο.

Πλάθεται έτσι μια συνθήκη μέσα από την οποία ο ήρωας ανακαλύπτει αλήθειες, απελευθερώνει αισθήματα κι αισθήσεις και τελικά οδηγείται στην ένωση με τον ίδιο του τον εαυτό, στην πιο βαθιά κι αληθινή ένωση με την ύπαρξη του.

Ο Γιάννης Ευθυμιάδης έγραψε μια βαθιά ερωτική εξομολόγηση
Ο Γιώργος Καγιαλίκος βυθίστηκε στον λόγο κι ανέσυρε τη μελωδία
Ο Βασίλης Γισδάκης ερμήνευσε ιδανικά τον ψίθυρο και την κραυγή

Η λιτή ερμηνευτική επιλογή πιάνου-φωνής γίνεται χορός για δυο . . .