Στην τέταρτη ατομική του έκθεση με τίτλο «Πλέγματα», που πραγματοποιείται στο PS:, ο Αλέξης Βασιλικός δημιουργεί μια σειρά από ψηφιακά κολάζ που εξερευνούν τη συμπαγή και ταυτόχρονα μεταβλητή δομή του πλέγματος. Μετά την τελευταία του ατομική έκθεση στην γκαλερί CAN Χριστίνα Ανδρουλιδάκη το 2019 όπου άνοιξε έναν διάλογο με την αφηρημένη φωτογραφία, πηγαίνει την αφαίρεση ένα βήμα πιο πέρα σε μια πιο μινιμαλιστική εικoνοποιία. Ξεκίνησε να δουλεύει αυτή τη σειρά έργων το 2020 κατά τη διάρκεια της καραντίνας.
Τα έργα που παρουσιάζονται έχουν πολυπλοκότητα και ένταση. Ο Αλέξης Βασιλικός δημιουργεί αυτά τα ψηφιακά κολάζ μετά από επεξεργασία των ίδιων σκαναρισμένων κομματιών χαρτιού, τα οποία αφού τα έχει σκίσει στη συνέχεια τα επεξεργάζεται ψηφιακά. Επεξεργάζεται κατ’ εξακολούθηση το ίδιο αρχειακό υλικό και μέσα από συνεχόμενες τροποποιήσεις δημιουργεί πλέγματα τα οποία διαφέρουν, το καθένα συνεπάγεται τη ρήξη και το σπάσιμο της ομοιότητας. Πρόκειται για μια δυναμική επανάληψη επεξεργασίας του ίδιου υλικού, το οποίο αλλάζει συνεχώς δίνοντας διαφορετικό αποτέλεσμα. Η Rosalind Krauss στο δοκίμιό της «Πλέγματα» που δημοσιεύτηκε το 1979, υπογραμμίζει τη σημασία της οπτικής δομής του πλέγματος. Η ίδια δηλώνει «Η ουσία του πλέγματος είναι ο γυμνός και απροκάλυπτος υλισμός» αναφέροντας πώς αυτή η γεωμετρική μορφή συνδέεται ταυτόχρονα με τον υλισμό αλλά και με την απελευθέρωση στην «πίστη, ή ψευδαίσθηση ή μυθοπλασία».
Τα επικαλυπτόμενα στρώματα είναι σαν ένα παλίμψηστο, γεμάτο ίχνη και θραύσματα. Και αν κάποια από αυτά είναι εν μέρει σβηστά θαμμένα ή δυσδιάκριτα, αφήνουν πάντα ένα αποτύπωμα που παραμένει παρόν δίπλα στις νέες εγγραφές. Ο Αλέξης Βασιλικός σημειώνει «Αυτά τα πλέγματα μοιάζουν με σφάλματα συστήματος ενός εκτυπωτή, δυσλειτουργίες ή κάποιου είδους διακοπές του συστήματος».
Μέσα από διάφορους σχηματισμούς και οπτικές συνθέσεις, αυτά τα πλέγματα αποκτούν πλαστικότητα. Η συσχέτιση και η διαπερατότητα των διαφορετικών και τεμνόμενων επιπέδων διαλύουν την αντίληψη του ενός και μόνο επιπέδου και δημιουργούν μια αίσθηση κίνησης. Τα έργα που τοποθετούνται στους τοίχους αλληλεπιδρούν με τα δομικά στοιχεία του νεοκλασικού κτιρίου, τις πόρτες και τα παράθυρα υπενθυμίζοντας τη διατύπωση του Krauss ότι τα πλέγματα εμφανίζονται στη συμβολιστική τέχνη του 19ου αιώνα με τη μορφή παραθύρων. Ο θεατής περπατώντας στην έκθεση μπορεί να δει στο κάτω μέρος κάθε τοίχου την ανάποδη πλευρά των πλακιδίων, αραιά τοποθετημένων. Βλέπουμε την κεραμική πίσω όψη τους σχηματίζουν πλέγματα για να διευκολύνει την πρόσφυση στην επιφάνεια που θα επενδυθεί. Η αποδιάρθρωση της αυστηρής γεωμετρικής δομής του πλέγματος γίνεται μέσω της πολλαπλότητας των στρωμάτων και την μεταξύ τους έγχυση – τα όρια των πλεγμάτων περιορίζονται, υπενθυμίζοντας τον υλισμό αυτής της οπτικής δομής. Ταυτόχρονα, ωστόσο, αυτά τα όρια καταργούνται και γίνονται εύπλαστα, ανοίγοντας απεριόριστες δυνατότητες ανάγνωσης και προκαλώντας μια συνεχή ροή μεταμορφώσεων κατά την παρατήρησή τους.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
-Εύα Γαλατσάνου
Αλέξης Βασιλικός
Ο Αλέξης Βασιλικός είναι εικαστικός καλλιτέχνης που ζει μεταξύ Αθήνας και Λέρου. Δουλεύει με κύριο μέσο τη φωτογραφία και με το έργο του διερευνά ένα ευρύ φάσμα εικόνων. Η πρακτική του είναι πειραματική και επικεντρώνεται στις έννοιες της πνευματικότητας.
Σπούδασε φωτογραφία στην Αθήνα, στη σχολή φωτογραφίας Focus και στον ΑΚΤΟ, καθώς και Ιστορία της Τέχνης στο D.A.M.S. στην Μπολόνια. Από το 2012 συν-επιμελείται το Phases Magazine, ένα διαδικτυακό περιοδικό καλλιτεχνικής φωτογραφίας. Έχει συμμετάσχει σε ελληνικές και διεθνείς εκθέσεις και τα έργα του αποτελούν μέρος ιδιωτικών και δημόσιων συλλογών.
Εκπροσωπείται από τη Γκαλερί CAN Χριστίνα Ανδρουλιδάκη.
