Όμως –και σκύψε να σου πω στ’ αυτί:– στο τετράψηλο Παλαμήδι,
ίσαμε τη στιγμή τούτη που σου μιλάω, δεν ανέβηκα! Όχι δεν ανέβηκα.
Και συλλογιέμαι κάποτε, σ’ ώρες νηφάλιες, σ’ ώρες πικρής διαύγειας,
πως είναι κιόλας για μένα αργά, ή και πως δεν μου είτανε γραφτό ν’ ανέβω.
-Απρίλης. Το βιβλίο του γιου μου (1946)
Με αφορμή τα σαράντα χρόνια από τον θάνατο του Άγγελου Τερζάκη, νεοελληνιστές, θεατρολόγοι και καλλιτέχνες φωτίζουν με τις εισηγήσεις τους όλες τις πτυχές της πολυσχιδούς παρουσίας του, καταθέτοντας τα αποτελέσματα των ερευνών τους για το πλούσιο πεζογραφικό, θεατρικό, δοκιμιακό και κριτικό έργο του καθώς και για τη θητεία του στο Εθνικό Θέατρο. Προσωπικές μαρτυρίες για τις ανθρώπινες στιγμές του Τερζάκη συμπληρώνουν το πορτρέτο του, ζωντανεύοντας παράλληλα το πολυδιάστατο και καθοριστικό για τα ελληνικά γράμματα σκηνικό της γενιάς του ’30.
Με το βιβλίο «Αγωνιών και άγρυπνος» το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ στοχεύει στην ανανέωση του επιστημονικού ενδιαφέροντος για την πολύπλευρη πνευματική προσφορά του Άγγελου Τερζάκη.
Επιμέλεια: Λίλυ Αλεξιάδου – Μιχαέλα Αντωνίου
Πρόλογος: Χρυσόθεμις Σταματοπούλου – Βασιλάκου
