Η Δέσποινα Αναστάσογλου και ο Δημήτρης Αγαρτζίδης γράφουν για την «Persona», μία από τις σημαντικότερες ταινίες του εικοστού αιώνα,  η οποία “ζωντανεύει” στη σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου.

_______

 

Persona είναι το προσωπείο του ηθοποιού στο θέατρο, στην ψυχιατρική μια κατασκευή εαυτού που ανασύρεται σε στιγμές ειδικού βάρους και ψυχικού φορτίου στη ζωή του ατόμου. Οι επιλογές μας, το προσωπικό σύστημα αξιών που θεμελιώνουμε, η ανάγκη της οικογένειας, η μητρότητα,η πατρότητα, η ανάγκη για δημιουργία  καθιστούν τον άνθρωπο ολοκληρωμένο, υγιή, αξιοπρεπή. Και η βία; Πώς και από που προκύπτει τόση βία. Πώς γίνεται ο ίδιος άνθρωπος που αγωνιά για την ολοκλήρωσή του να γίνεται αγωγός της βίας; Να την διαπράττει, να την παρατηρεί, να την ανέχεται;

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

 

Μπορεί κανείς να παρατηρήσει και να κατανοήσει λογικά το διάγραμμα της ζωής του, να συμφιλιωθεί με αυτό, να ανακουφιστεί και να ησυχάσει. Ο Μπέργκμαν καταπιάνεται με αυτό που διαφεύγει, με αυτό που δεν επιδέχεται ερμηνείας, με μια σκοτεινή αναμέτρηση που αναγκάζει να αντικρύσεις ένα πρόσωπο τόσο οικείο αλλά  κυρίως τόσο απειλητικό. Ένα πρόσωπο που μοιάζει με το δικό σου αλλά σαφέστατα είναι ένα άλλο.  Στην Persona ένα ομιλούν πρόσωπο κάνει ένα συνεχόμενο διάλογο με ένα βουβό πρόσωπο. Η νοσοκόμα Άλμα θέλει να κάνει την ασθενή και μετέπειτα φίλη της να μιλήσει. Η ίδια μιλά ακατάπαυστα για τα πάντα, τον Θέο, την καλλιτεχνική δημιουργία, τον έρωτα τις ενοχές, τον θάνατο. Σκιαγραφεί με έναν τρόπο την αναπόφευκτη διαδρομή που όλοι έχουμε να διανύσουμε, γνωρίζοντας πως ο μόνος συνοδοιπόρος που σίγουρα θα μας συντροφεύει μέχρι τέλους  είναι ο εαυτός μας, αυτό το πρόσωπο που έχει εκπαιδευτεί να παίζει τόσους ρόλους κάθε μέρα στο θέατρο και στη ζωή.

 

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον η επιλογή του συγγραφέα, το βουβό πρόσωπο να είναι καλλιτέχνης. Ένας ευαίσθητος πομπός και δέκτης στέλνει και δέχεται σήματα φωτεινά και σκοτεινά, αναζητώντας ένα πραγματικό εαυτό, αναζητώντας την αλήθεια στην τέχνη και την αλήθεια στη ζωή. “Όλος ο κόσμος μια σκηνή, κι όλοι, άντρες και γυναίκες ειν´ απλώς ηθοποιοί”, λέει ο Σαίξπηρ. Με αυτό το εργαλείο, με χειρουργική ακρίβεια δουλεύει ο Μπέργκμαν. Κι εμείς είμαστε τυχεροί που τον συναντήσαμε, μαζί με όλους τους συνεργάτες που πραγματικά έδωσαν ο καθένας ένα προσωπικό του κομμάτι σε αυτή τη δουλειά.

 

Info: Ο Δημήτρης Αγαρτζίδης είναι απόφοιτος του Σύγχρονου Θεάτρου του Γιώργου Κιμούλη και της Νομικής Σχολής Αθηνών. Έχει δουλέψει στο θέατρο, στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Η Δέσποινα Αναστάσογλου είναι απόφοιτος του Σύγχρονου Θεάτρου του Γιώργου Κιμούλη και του τμήματος ελληνικής φιλολογίας της Φιλοσοφικής σχολής Αθηνών. Έχει εργαστεί στο θέατρο και στην εκπαίδευση.

Από το 2013 έχουν ιδρύσει την ομάδα elephas tiliensis και έχουν σκηνοθετήσει τις παραστάσεις: ”Περσινή Αρραβωνιαστικιά”, της Ζυράννας Ζατέλη, ”Αλεξάνδρεια- υπάρχουν αλήθεια και ψεύδος άραγε;” βασισμένο στο Αλεξανδρινό Κουαρτέτο του Λόρενς Ντάρελ, ”Λούλα” του Βαγγέλη Ραπτόπουλου που παρουσιάστηκαν στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και στο Θέατρο Τέχνης.



◊ Η «Persona» παρουσιάζεται από την Ομάδα Elephas tiliensis στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Περισσότερες πληροφορίες, εδώ